ती एकटीच न्याहाळते क्षितिजावरले
आठवणींचे मूक काचेरी पक्षी..

कधी होते हिरव्याजर्द पानी लपलेले इवले घरटे
कधी त्यातून दिसे वर मेघांची निळसर नक्षी

कधी चोच वासुनी उधळे भंडाऱ्यागत भूक
कधी भरपेट सुस्त गुलबक्षी निद्रा मूक

कधी हिंदकळणारे काळे-कबरे वादळ
कधी डुचमळणारे किर्र रातीचे काजळ

कधी उगवतीला पसरेे सोनसळी मोहळ
कधी झुळझुळले नीलमण्यांचे ओहळ

कधी मुलायम शुभ्र पंखी लाभले बळ
कधी मोकळ्या झेपेत असे थरारती पानगळ

ती एकटीच न्याहाळते क्षितिजावरले
आठवणींचे मूक काचेरी पक्षी..