क्रिस, फोनवर अर्जंट ये म्हणालीस, वेडिंग प्रिप्रेशन मध्ये काही प्रॉब्लेम? टेल मी, विल डु एव्हरीथिंग यु निड" जेसीका सोफ्यावर बसत काळजीच्या स्वरात म्हणाली
" रिलॅक्स जे." क्रिस्टन किचन मधून कॉफीचे मग घेऊन हसत हसत बाहेर आली "सगळं काही ठरवल्याप्रमाणे अलमोस्ट झालंय. मी आणि डॅनियल ने हॉल बुक केला आहे, इंविटेशन्स अलरेडी पाठवून झाले आहेत, फुलांची अरेंजमेंट फिक्स झाली आहे, केक ची ऑर्डर देऊन झाली आहे, केटरर, मेन्यू फिक्स झालं आहे. पण हो, आता फक्त माझा वेडिंग ड्रेस तेवढा घ्यायचा बाकी आहे. ते काम मी तर आधीच तुझ्यावर सोपावलंय सो ती तुझी जबाबदारी आहे. आठवतंय ना तुला. अदरवाईज आय अँम डन.." क्रिस्टन एका दमात बोलली.
" धिस वॉज योर अर्जन्सी?? जीजस, आणि काही दिवसांपूर्वी तू हे मला म्हणाली होतीस, बट आर यु सिरीयस?? आय मिन वेडी आहेस का तू? अगं लहानपणापासून स्वतःच्या वेडिंग ड्रेस बद्दल प्रत्येक मुलीचं एक स्वप्न असतं आणि तू खुशाल दुसऱ्याला निवडायला सांगतेस??!!" जेसीका जवळजवळ ओरडत आणि स्वतःचे काळेभोर टपोरे डोळे अजून मोठे करत म्हणाली
"जे, जे, होल्ड ऑन अँड टेक अ डीप ब्रेथ. शॉपिंग वगैरे मध्ये मी खूप बोअर होते, तुला माहितीये ना? वेडींग ड्रेस मध्ये काय वेगळं असतं? एक व्हाईट गाऊन आणि वेल. दॅटस् ऑल. त्यात वेडिंग ड्रेस शॉप्स, तिथल्या त्या नाटकी बायका, यात हे चांगलं तर त्यात ते, पुन्हा प्राईस च्या भानगडी. ओहह गॉड. आणि मला ना या वेडिंग प्लॅन्स मधून जरा ब्रेक हवाय. सो डु मी अ फेवर आज दुकानात जा आणि माझ्यासाठी एक सुंदर, एलीगंट पण जास्त महागडा नसणारा ड्रेस घेऊन टाक. आय ट्रस्ट यु. अँड डोन्ट फरगेट, यु आर माय मेड ऑफ ऑनर, मला लागेल ती मदत तू केलीच पाहीजे" क्रिस्टन जेसीकाचा गालगुच्चा घेत म्हणाली.
" रियली, तुझ्या इतकी विचित्र मुलगी मी पाहीली नाही. मग घेतीयेस तरी कशाला? तुझ्याकडे एव्हनिंग गाऊन असतील, त्यावरच करून टाक लग्न" जेसीकाने कॉफीचा सिप घेतला.
" हा हा, तुला विश्वास बसणार नाही पण माझी खरंच ती ही तयारी आहे. पण डॅनियल म्हणतोय त्याला मला वेडिंग गाऊन मध्ये पहायचंय. फक्त त्याच्यासाठी म्हणून घ्यायला तयार झाले"
"डॅनियल ला माहीत आहे का हे? मला आणायला सांगीतलंएस ते?"
" ऑफ कोर्स ही नोज आणि ही इज अबसोल्युटली फाईन विथ इट" क्रिस्टन दोघींचे मग घेऊन किचन मध्ये जात म्हणाली.
"हह.. एनिवेज, ओके, आज माझी एक दोन कामं आहेत. संध्याकाळ पर्यंत मी कॅरीज मध्ये जाते आणि गरज पडली की तुला कॉल करते." जेसीका तिची ब्लु स्लिंग बॅग उचलत उठून निघाली.
"हे काय निघालीस? ओके तुझं उरकल्यावर आज इथेच राहायला ये ना. संडे एन्जॉय करू, गॉसिप्स, मुव्ही. जस्ट यु अँड मी.. गर्ल्स डे."
"मिस विल्सन, आज मिस्टर जोन्स बिझी आहेत वाटतं. खूप प्रेम उतू जातंय मैत्रिणीवरचं" जेसीका एकच भुवई उंचावत म्हणाली.
"शट अप. फर्स्ट ऑफ ऑल, आय हॅव अल्वेज लव्हड यु मोर दॅन डॅन बिकोज यु केम फर्स्ट इंटू माय लाईफ. सेकंड,.." क्रिस्टन आता स्वतःचा आवेश कमी करत, डोळे बारीक करत हळूच म्हणाली"डॅन दोन दिवस शहराबाहेर आहे."
"ओह दॅट्स व्हाय. लेट्स सी. माझी कामं आणि तुझा ड्रेस मी 7 पर्यंत संपवते. डिनर सोबत करू आणि मुव्ही. रात्री इथेच राहते. "
" सी, दॅटस् व्हाय आय लव्ह यु मोर"
" चल, आता मी निघते. बाय"
जेसीका क्रिस्टन ची जुनी मैत्रीण. क्रिस्टन पुस्तकी किडा, शांत, मितभाषी तर जेसीका प्रचंड बडबडी आणि कायम उत्साही. मूळची आफ्रिकन अमेरिकन असलेली जेसीका वडिलांमुळे इंग्लड मध्ये स्थायिक झाली. जेसीका आर्टिस्ट होती. व्यक्तिचित्रण तिची खासियत होती. क्रिस्टन पक्की ब्रिटिश. नाजूक लंबगोल चेहरा, सडपातळ बांधा, मध्यम उंची, सरळ पण चाफेकळी नाक, ब्लॉन्ड, मध्यम लांब केस. जेसीका सगळ्याच बाबतीत क्रिस्टन च्या विरुद्ध. पण दोघींचं एमकेकींशी छान जमायचं. जेसीकाची सतत उत्साही सोबत तिला आवडायची.
जेसीका गेल्यानंतर क्रिस्टन ला घर अगदी खायला उठलं. हे घरही तिच्या आजोबांचं. दोन बेडरूम, वर स्टोअर रूम, दारात काही फुलझाडं लावता येतील एवढी जागा. घर तसं छोटंसं होतं, तरी एखादं त्रिकोनी कुटुंब राहू शकेल एवढं. क्रिस्टन ची आई एकल पालक होती. वीसेक वर्षांची असताना तिच्याहुन 4 -5 वर्षांनी मोठ्या मुलाच्या प्रेमात पडली. मुलगा त्याचा interest संपल्यावर जो निघून गेला तो कधी परत आलाच नाही. तोपर्यंत तिच्या गर्भात क्रिस्टन आकारास येऊ लागली होती. तिने क्रिस्टन ला जन्म देण्याचा निर्णय घेतला. आज क्रिस्टन जिथे राहतेय तिथेच ती राहीली, नोकरी , लोकांचे तर्हेतर्हेचे जजमेंट्स ऐकत तिने क्रिस्टन ला वाढवले. पण तिची मानसिक स्थिती कधीच पूर्ण सुधारली नाही. प्रेमात झालेला दगाफटका तिच्या जिव्हारी लागला होता. क्रिस्टन आठ वर्षांची असताना तिच्या आईने नैराश्य येऊन आत्महत्या केली. लहान क्रिस्टन ला आजी आजोबांनी आपल्या पंखाखाली घेतले, वाढवले, शिकवले, तिच्या पायावर उभे केले. क्रिस्टन कॉलेज मध्ये गेली तशी तिने मॉल मध्ये पार्ट टाइम नोकरी धरली. पुढे आजी आजोबांना आता तरी मोकळीक मिळावी म्हणून ती या घरात रहायला आली.

जेसीका गेल्यावर तिने थोड्यावेळ टीव्ही वर चॅनल बदलून पाहिले, आधी कधीतरी सुरू केलेली कादंबरी पुढे वाचण्याचा प्रयत्न केला, जेसीकाने आणून ठेवलेले दोन तीन ब्राइड्स स्पेशल मॅगझीन चाळण्याचा प्रयत्न केला. पण आज तिचं कशातच लक्ष लागेना. वास्तविक तिला एकटं राहण्याची सवय होती. रादर तिला एकटं रहायला आवडत असे. तरीही आज तिला घर अचानक भकास वाटू लागलं. कदाचित इतके दिवस मी कामात खूप व्यस्त आहे आणि आज एकदम मोकळी म्हणून जरा विचित्र वाटत असेल. " असा विचार तिच्या मनात आला.
तिने डॅनियल ला कॉल करायचे ठरवले.

डॅनियल आर्किटेक्ट आणि क्रिस्टन इतिहासाची प्राध्यापिका. तिच्या कॉलेज मध्ये एकदा इतिहास विभागाकडून डॅनियल ला हिस्टोरीकल स्ट्रक्चर्स वर बोलण्यासाठी गेस्ट लेक्चरर म्हणून आमंत्रण देण्यात आलं होतं. उंचापुरा, शिडशिडीत पण योग्य ठिकाणी, योग्य प्रमाणात मसल्स असलेला, युरोपियन वारसा सांगणारं लांब, सरळ नाक, दाट, अगदी हलके ब्राऊन आणि जेल लावून वन साईड पार्टिशन करून बसवलेले केस, केसांच्या रंगाशी बऱ्यापैकी मॅच होणारे डोळे, लहान पण भेदक. त्या दिवशी तो आकाशी रंगाच्या व्ही नेक टी शर्टवर काळं ब्लेझर आणि तशीच काळी ट्राउझर घालून आला होता. जवळजवळ 50 मिनिटे त्याने इंग्लंड मधल्या काही वैशिष्ट्यपूर्ण रचना खूप तांत्रिक गोष्टीत न शिरता, विद्यार्थ्यांना कळेल अशा भाषेत समजावून सांगितल्या. सांगताना त्या त्या शैलीचा , जागेचा थोडक्यात इतिहास तो सांगत होता. त्यावरून क्रिस्टन ने तो इतिहासाचाही अभ्यासक असावा असे ताडले. बहुतांश विद्यार्थी मन लावून ऐकताहेत की त्याला बघताहेत, काही कळायला मार्ग नव्हता असा विचार येऊन क्रिस्टन ला मजा वाटली.
लेक्चर नंतर विभागाच्या प्रोफेसर्स कडून त्याला लंच साठीचे आमंत्रण होते. जेवताना क्रिस्टन आणि तो नेमके शेजारी शेजारी आले.
"लेक्चर फार छान झालं, मी खूप एन्जॉय केलं" क्रिस्टन ने औपचारिकता दाखवली.
"थँक यु. मी तेवढं एन्जॉय केलं नाही"
" का ?"
" पूर्ण वेळ एखाद्या मुलाला डुलकी येत नाहीये ना या बाबतीत मी जास्त concerned होतो."
क्रिस्टन हसल्यानंतर तिचे ब्लॉन्ड केस अधिक चमकदार आहेत की तिची शुभ्र दंतपंक्ती यावर त्याचा निर्णय होईना. आपण कॉलेज च्या इतर स्टाफ बरोबर आहोत याचं भान राखत ती पुन्हा स्थिर झाली
" सॉरी. बट रियली, आय कॅन टोटली रिलेट."
"यु मस्ट बी हिस्ट्री प्रोफेसर"
"येस, मला वाटतं त्यामुळेच मी आज इथे बसून मी लंच करतेय. नाहीतर कुठेतरी जाऊन डुलक्या घेत असते.
डॅनियल मनमोकळा हसला.
" आय अँम जस्ट किडींग. जास्तीत जास्त मुलं मन लावून ऐकताना दिसले. कमीतकमी टेक साईड आणि भरपूर उदाहरणं मुलांना आवडतात. यु नो टिचिंग टॅक्टिस्. "
"थँक्स, मला शिकवायला आवडतं"
"आणि एवढं सगळं करून बोअर झालंच असेल तरी त्यांनी डोळे नक्कीच मिटले नसावेत याची तरी मी खात्री देऊ शकते." क्रिस्टन काट्याने तिच्या डिश मधून एक बाईट उचलत म्हणाली.
तिच्या बोलण्यातला गर्भितार्थ त्याच्या लक्षात आला. तो फक्त हसला.
मघाशी स्टेजवर कॉन्फिडन्टली, फर्म आवाजात लेक्चर देणारा आणि एरव्ही मितभाषी, चारचौघात कॅज्युअली बोलताना काहीसा अकवर्ड असे डॅनियल चे टोकाचे विरुद्ध आणि टिपिकल नर्डी गुण तिला आवडले. क्रिस्टन चा अंदाज खरा ठरला. त्यालाही इतिहासाची आवड होती. दोघांमध्ये मैत्री होण्यास एवढं कारण पुरेसं होतं. तो त्यावेळी जास्त शहराबाहेर असल्याने त्यांचं फोनवर संभाषण अधिक होत. दोघे स्थिर बुद्धीचे. अवघ्या सहा महिन्यात क्रिस्टन ने इनफ इज इनफ म्हणत स्वतःहून डॅनियल ला "डु यु हॅव फिलिंग्ज फॉर मी" विचारत त्याच्यावर बॉम्ब टाकला. डॅनियल ने आढेवेढे घेण्याचा विषयच नव्हता. एक दोन महिन्यांनी दोघांनी लग्न करायचे ठरवले.

क्रिस्टन ने स्पीड डायल प्रेस केलं, रिंग वाजली. तिसऱ्या रिंग ला डॅनियल ने रिसिव्ह केला.
"हेय क्रिस" डॅनीयल चा खर्जातला, शांत , गंभीर पण गोड आवाज ऐकून तिला खूप बरं वाटलं.
जास्त काळ फोनवरूनच बोलण्यामुळे क्रिस्टन दिसण्यापेक्षा त्याच्या आवाजाच्या जास्त प्रेमात होती. तो आवाज ती तासनतास ऐकु शकत होती.
"हॅलो क्रिस, यु देअर"? क्रिस्टन भानावर आली.
"अअम्.. येस डॅन, सॉरी, बिझी आहेस?"
"येस,. 10 मिनिटात मिटिंग आहे. नव्या साईटच्या डिझाइन बाबत क्लाएंट बरोबर डिस्कस करणार आहोत. सगळं ठीक आहे ना? आवाज जरा खोल का वाटतोय?"
" येस एव्हरीथिंग इज ऑल राईट. मला जरा बोअर होतंय इतकंच."
"ओह, सॉरी क्रिस, आता मी जास्त वेळ बोलू शकणार नाही, पण मिटिंग आटोपली की लगेच कॉल करतो. आर यु शोर यु ओके?"
"येस आय अँम, डोन्ट वरी. यु कॅरी ऑन. तुला जमेल तेव्हा कर. नो प्रॉब्लेम"
" ओके, देन. आय रियली हॅव टू गो, विल कॉल यु. बाय, टेक केअर"
"यु टू, बाय"

हा पण बिझी आहे .. हम्म. क्रिस्टन ने उसासा टाकला. दुपारचा 1 वाजला होता. मार्च महिना असल्याने वसंताची नुकतीच सुरुवात होती. कधी नव्हे ते सूर्याने दर्शन दिले होते त्यामुळे बाहेर स्वच्छ उजेड पडला होता. वातावरण मोकळं, तजेलदार होतं. तरीही आज एकाएकी एवढं अस्वस्थ वाटण्याचं काय कारण असावं हेच तिला कळेना. खरंतर ती जेसीकाला ड्रेस बद्दल फोनवरच सांगू शकली असती. पण तिला आज सोबतीची गरज होती.जेसीका आल्यावर तिचा मुड बदलेल म्हणून तिने तिला काही न सांगता बोलवून घेतले. पण तिलाही वेळ नव्हता. एरव्ही तीही सगळ्या वर्किंग सोल्स सारखी आतुरतेने रविवारची वाट पहात असे. त्या एका दिवसात डॅनियल, ग्रँडमा- ग्रँडपा, जेसीका, नोट्स या सगळ्यातुन स्लिप, रिडींग, मुव्हीज आणि मी टाइम यांसाठी वेळ काढता काढता तिच्या नाकी नऊ येत. आज नशिबाने काहीही न करता तिला तो वेळ मिळाला तरीही ती त्याचा आनंद घेऊ शकत नव्हती.
क्रमशः...