"तुम्हाला कसा प्रवास आवडतो? स्वप्नातल्या गाडीतून घाटातल्या अवघड रस्त्याने किंवा सहा-आठ पदरी मोठ्या महामार्गाने? ऐन पावसाळ्यात दुचाकीने घाटातले धबधबे बघत थांबत की रखरखत्या उन्हात डोंगर दर्यात भटकायला? बाहेर बर्फ पडत असताना रेल्वेत उबदार वातावरणात बसून ते क्षण टिपायला की तंत्रज्ञानाची निसर्गाशी सांगड घालत उंचावर नेऊ शकणार्या रोपवेने?" असे कितीही पर्याय दिले तरी त्यातून हमखास एक असा निवडणे कोणाच भटक्याला जमण्यासारखे नाही. कारण यातल्या प्रत्येक प्रकाराची वेगळी गंमत आहे.
ह्या विकेंडला आम्ही घराशेजारच्या ट्रेल्स एक्स्प्लोअर करणे हे फार लाँग ड्यू काम हातात घेतले होते. दोन वर्षं झाली इकडे मुव्ह होऊन. पण आमचं काही होतंच नव्हते ट्रेलवर जाणे. शेवटी ह्या सीझनला इतका पाऊस पडला, सगळी व्हॅली जी एरवी ओसाड व पिवळ्या गवताची असते ती पूर्ण हिरवीगार झाली म्हटल्यावर जाणे भाग होते!
लिटरली घराच्या पलिकडच्या गल्लीत शिरून टोकाला गाडी नेऊन पार्क केली ती ह्या ट्रेलच्या तोंडाशीच. तिकडून असा नजारा दिसत होता.. हिरवाई पाहून डोळे निवले अगदी. ही Chumash trail..
