ती: आठवतं तुला..
कॉलेजमध्ये कोणता तरी इव्हेंट होता
आणि आपण मदतनीस म्हणून नावं नोंदवली होती.
शनिवार संध्याकाळी मोठी चित्र जत्रा होती आणि चिकार लोक मुलं येणार होती.
तेव्हा सगळे तास दीड तास उशीरा येणार होते आणि आपला वेळ जात नव्हता.
आख्या कॉलेजला तीन फेऱ्या मारून पण कुणी येईना.
मग तहान तहान झाली तेव्हा
आपण बर्फाचा गोळा घेतला.

तो : बर्फाचा गोळा?
अच्छा, सकाळ आणि कॅम्लिन ने आयोजित केलेला तो चित्रमित्र कार्यक्रम?

तेव्हा सगळ्यांचं पाच वाजता यायचं ठरलं होतं आणि तुझा 3 लाच मला मेसेज आला होता - मी रेडी आहे. चल. मी थांबूच शकत नव्हतो घरात.

वेळ कसा गेला खरंतर कळत नव्हतं ना? तीन नाही पाच फेऱ्या मारल्या होत्या मेन बिल्डिंगला.

तहान मात्र खरी होती. सगळीच!

एकच बर्फाचा गोळा घेतला आपण. तू तुझे ओठ लाल आणि गार करून झाल्यावर मला म्हणालीस - घे!मी या बाजूने खाल्लाय. तू इकडून खाऊ शकतोस.

सायन्स जरा कच्चं आहेच तुझं. वितळणाऱ्या बर्फ़ाला कुठली बाजू असते?

पण तुझ्या ओठावर ओठ ठेवायची तशी का होईना आलेली संधी मी थोडीच सोडणार होतो?

आणि तू तरी कुठे सोडलीस नंतर? घेतलासच की माझ्या हातून पुन्हा. दोघांचे ओठ लाल आणि गारठलेले! तरी अस्पर्शित!

ती : (वितळणाऱ्या बर्फ़ासारखं पाणी पाणी होत)
आणि मग रात्री गप्पा मारताना तू गायलेलं "वो शाम कुछ अजीब थी!"

पुढे सरकून तिचे हात हातात घेऊन त्यानं आवाज लावला -

वो शाम कुछ अजीब थी, ये शाम भी अजीब है
वो कल भी पास-पास थी, वो आज भी करीब है
वो शाम कुछ अजीब थी...

झुकी हुई निगाह में कहीं मेरा ख़याल था
दबी-दबी हँसी में इक हसीन सा गुलाल था
मैं सोचता था मेरा नाम गुनगुना रही है वो
न जाने क्यों लगा मुझे, के मुस्कुरा रही है वो
वो शाम कुछ अजीब थी...

मेरा ख़याल है अभी झुकी हुई निगाह में
खिली हुई हँसी भी है, दबी हुई सी चाह में
मैं जानता हूँ मेरा नाम गुनगुना रही है वो
यही ख़याल है मुझे, के साथ आ रही है वो
वो शाम कुछ अजीब थी...