भाग ३

Laugarvatn लेक जवळचं म्हणून Laugarvatn नाव असलेलं एक लहानसं गाव जिथे आम्ही हा एक दिवस राहिलो. Laugarvatn Fontana हा इथला एक जिओथर्मल स्विमिंग पुल. आईसलँडच्या बर्‍याच भागात गरम पाण्याचे अनेक झरे असल्यामुळे इथले हे नैसर्गिक स्विमिंग पूल हे पण एक खास आईसलँड वैशिष्ट्य. शिवाय या पाण्यात आपल्या त्वचेसाठी उपयुक्त असलेली अनेक मिनरल्स आहेत. या सगळ्याचा पर्यटकांना आस्वाद घेता यावा म्हणून याच्यासोबत आता आधुनिक स्पा ट्रीटमेंट्स, सोबतीला खाणे-पिणे, कुठे या जिओअथर्मल एनर्जीवर चालणारी बेकरी तर कुठे त्यांच्या अजून काही स्पेशल टूर्स अशी विविध आकर्षणं आहेत. त्यामुळे हे पूल्स्/लगून्स हे आईसलँड ट्रिपमध्ये बहुतेकांच्या लिस्ट वर असतात. Reykjavik मधला ब्लू लगून यासाठी प्रसिद्ध आहे, पण सध्या कमी गर्दी असलेला आणि Laugarvatn लेक जवळ असल्यामुळे त्यातही स्विमिंगची सोय असणारा Fontana हा पण बर्‍याच लोकांच्या यादीत असतो. आता पुढे Gulfoss ला जायचं होतं, मग त्यापूर्वी या Fontana ला जाऊन बघावं असा विचार चालू होता. पण शेवटी एवढ्या गरम हवामानात आत्ता नको असं वाटलं आणि सरळ Gullfoss कडे गाडी निघाली.

जाताना फोटो साठी थांबू असं वाटायला लावणारया अनेक जागा होत्या.

गाडी पार्क करून पुन्हा सृजनच्या हाताला लीश बांधली आणि त्यामुळे सगळ्या पर्यटकांचं लक्ष वेधत निघालो. दुरूनच सगळं दृष्य बघून आहाहा वाटलं. अगदी दुरून या पाण्याचा आवाज ऐकून पण दडपायला होत होतं. दोन टप्प्यांमध्ये कोसळणारा हा धबधबा. या ठिकाणी हायड्रॉलिक पॉवर प्लँट बांधायचा विचार चालू होता, तेव्हा या धबधब्याच्या तेव्हाच्या मालकांकडून तो पॉवर प्लँट साठी भाड्याने दिला जाणार होता. पण त्यांच्या मुलीने हे होऊ नये म्हणून धमकी दिली आणि त्यामुळेच ही जागा वाचली अशी कथा याबद्दल सांगण्यात येते. पुढे हा धबधबा आईसलँड सरकारच्या ताब्यात आला.

एक उंचावर, एक अगदी धबध्ब्याच्या जवळ असे पर्यटकांसाठी काही चौथरे बांधले आहेत. त्यामुळे वेगवेगळ्या बाजूने सगळं अनुभवता येतं. ईथेही लहान मुलांच्या दृष्टीने फेन्सिंग पुरेसं नाही, त्यामुळे काही जागा धोकादायक आहेत. सृजनला सांभाळण्याची कसरत होतीच. पाण्याचा फोर्स प्रचंड आहे, बर्‍याच ठिकाणी तुषार अंगावर येतात, ते शुभ्र पाणी काटकोनात असलेल्या दोन टप्प्यात खाली पडतं. पुढचे २-३ तास फक्त फोटो काढणे चाललं होतं. हवामान अगदी आल्हाददायाक होतं, ना गरम ना खूप थंडं असं. यापूर्वी युरोपात पाहिलेले सगळेच धबधबे आठवले तर त्यांच्या मानाने हा फारच भव्य, रौद्र आणि सुंदर होता. Gullfoss पण खास आवडलेल्या ठिकाणांच्या यादीत आला.

इथल्या रेस्टॉरंट मध्ये चांगलं सूप, सँडविच आणि केक खायला मिळालं. किमती बघून महागाई दिसत होतीच, पण जर्मनी किंवा बहुतांशी युरोपीय देशांपेक्षा इथे पाणी फुकटात होतं हा पुन्हा दिलासा होता. आता पुढचा दिवस तसा मोकळा होता. आम्हाला फक्त आमच्या मुक्कामाच्या जागी पोहोचायचं होतं, तेही अंतर २ तासांच्या आत होतं. मग बद्दल एका ब्लॉग वर Faxifoss बद्दल वाचलं होतं, तेवढा प्रसिद्ध नसलेला अजून एक धबधबा, तिथे जायचं ठरवलं.

इथे पोचलो तेव्हा सृजन झोपला होता. म्हणून गाडी लावून सुमेध आधी बघून येतो म्हणाला. तो परत आला तो आपण इथेच थांबतोय अजून तासभर तरी असं म्हणतच, त्याच्या चेहर्‍यावरूनच ठिकाण छान आहे हे कळत होतं. मग सृजन ऊठल्यावर आम्ही सगळेच निघालो आणि हा बघून सुखावलो.

एखाद-दोन लोक वगळता इथे कुणीही नव्हतं. हाही धबधबा सुंदर होता. आईसलँडबद्दल वाचताना सगळीकडे अनेक वॉटरफॉल्स बद्दल वाचलं होतं, पण ते इतके सुंदर आहेत याची प्रचिती आता रोज येत होती. इथेही उन फार वाढलं होतं, मोबाईल मध्ये २६ डिग्रीज दाखवत होता. आईसलँड साठी हा म्हणजे कधीही न अनुभवलेला उन्हाळा. मुळात २६ हे आपल्यासाठी नॉर्मल तापमान, पण आईसलँडचं भौगोलिक स्थान वर असल्यामुळे खरंच त्या उन्हाचा चटका सहन होत नव्हता. पण छान गार वारं होतं, धधब्यातले तुषार अंगावर येत होते आणि पाणी तर गोठवणारं होतं.

आता पुन्हा सृजनची स्विमिंगची टूम निघाली. एका बाजूला वाहतं पाणी होतं, आणि पाण्याचा फोर्सही खूप होता, पण जिथे किमान पाण्यात उभं राहता येईल अशाही काही जागा दिसत होत्या, त्यामुळे स्विमिंग ऐवजी पाण्यात जाऊ फक्त थोडा वेळ अशी दिलं झाली. आम्हाला दोघांनाही त्या थंड पाण्याचा त्रास होत होता, पण हा पठ्ठा तिथे कितीही वेळ उभा राहायला तयार होता. डोक्यावर अति प्रचंड ऊन आणि पायाखाली थंड वाहतं पाणी दोन्ही अनुभवत शेवटी आईसक्रीमचं आमिष दाखवून सृजनला तिथून हलवलं.

ही पण एक प्रायव्हेट प्रॉपर्टी आहे. आईसलँड मध्ये असे बरेच क्रेटर्स, धबधबे हे लोकांच्या स्वतःच्या मालकीचे आहेत. मग तिथे येणार्‍या पर्यटकांसाठी पार्किंग, प्रवेश फी हे सगळं ते ठरवतात. इथेही आम्ही पार्किंग केलं तेव्हा तिथलीच एक मुलगी होती, त्याच लोकांचं एक रेस्टॉरंट होतं, खायला फक्त काही ब्रेड, कुकीज, आईसक्रीम, कोल्डड्रिंक असं मोजकंच. आम्ही आत गेलो तेव्हा बाकी कुणीही पर्यटक नव्हते. रेस्टॉरंट वाल्यांचे चेहरे लालेलाल झाले होते आणि एकदम 'गरमीसे परेशान' परिस्थिती दिसत होती. आईसक्रीम खाताना त्यांच्याशी गप्पा मारल्या. तिथली मुलगी म्हणाली मी आयुष्यात पहिल्यांदा हे इतकं गरम हवामान अनुभवते आहे. ग्लोबल वॉर्मिंग ही आता कागदावरची समस्या नाही, दिवसेंदिवस सगळं कठीण होतंय याचं वाईटही वाटत होतं. त्यातले काही जण मूळचे लाटव्हियाचे होते, जे आता आईसलँडला सेटल झालेत. एक जण मग लाटव्हिया मध्येही बरेच भारतीय आहेत, आयटी किंवा कंप्युटर मध्ये तुमच्या देशातले खूप लोक आहेत याबद्दल बोलत होता.

आता छान तरतरी आली होती, निघताना या धबधब्यातलं पाणी आमच्या बाटल्यांमध्ये भरून घेतलं. आईसलँडच्या पाण्याबद्दल - आईसलँडिक स्प्रिंग वॉटर ही त्यांची खास ओळख आहे. आम्ही अनेक ठिकाणी याबद्दल वाचलं होतं की कुठेही पाणी विकत घेऊ नका. आम्ही पाण्याच्या काही रिकाम्या बाटल्या सोबत ठेवल्या होत्या आणि त्या सगळीकडे टॅपवॉटरने भरून घेत होतो. आता इथे सरळ या धबधब्यातलं, नदीचं पाणी भरून घेतलं. हेही पिण्यायोग्य आहे असं वाचलं होतं.सगळ्यात वरच्या फोटोत जशी नदी दिसते आहे, तशाही ठिकाणी पाणी भरून घेतलं. त्यात आमच्याकडे सुमेध म्हणजे सॅनिटायझर घेऊन सगळीकडे फिरणारा, पाण्याबाबत नेहमी सावध असणारा, त्यामुळे त्याने स्वतःसोबत सृजनलाही हेच पाणी दिलं याचं मलाही सुरुवातीला आश्चर्य वाटत होतं. पण पूर्ण प्रवासात कुणालाच काहीही त्रास झाला नाही.

आता मात्र सरळ निघालो मुक्कामाच्या ठिकाणाकडे. फोटोसाठी थांबे होत होतेच.

पुढच्या ३ रात्री तिथे असल्यामुळे रोजचे कपडे आवरा, सामान बॅगेत भरा हे करायचं नव्हतं. आता रिंग रोड या आईसलँडच्या मुख्य रस्त्याला लागलो आणि तासाभरात Hella गावातल्या रंगा नदीच्या काठावर असलेल्या आमच्या केबिन्स पाशी पोचलो. ही जागा बघून पुन्हा सगळा थकवा दूर पळाला. सामान आत टाकून लगेच थोडं सामान घ्यायला बाहेर पडलो. इथे एक सुपरमार्केट होतं आणि १५ किलोमीटर पुढे अजून एक होतं. काय मिळतं याचा अंदाज घेऊन ठेवला, फळं घेतली आणि मग पुन्हा या नदीकाठाने पायी फिरून आलो. ही जागा मी शोधली म्हणून भाव खाऊन घेतला. नदीत दगड फेकायला बराच वाव आहे याचा साक्षात्कार होऊन सृजन पण खूश झाला होता.

या लहानशा केबिन्स मध्ये किचन होतं, त्यामुळे आज जरा घरचं खाल्ल्याचं समाधान पण मिळालं. दुसर्‍या दिवसाचं हवामान कसं आहे, कुठे जाता येईल हे बघून ठेवलं. आता प्रवासाचे ३ दिवस होऊन गेल्यामुळे वेळांचा बदल सवयीचा झाला होता. या केबिन्सच्या खिडक्यांमधून उजेडाला आत यायला भरपूर वाव होता आणि आता इतक्या उजेडात झोप येत नाही याची जाणीव व्हायला लागली. शेवटी थकव्याने झोप आलीच, पण मध्यरात्रीच्या सूर्य असा चार दिवस बघायला कितीही आकर्षक वाटला, तरी रोज इथे राहणार्‍या लोकांना किती अवघड जात असेल असंही वाटत होतं. आईसलँड तीनच दिवसात फार आवडलं होतं, पण अजून अनेक गोष्टी आमच्यासमोर यायच्या होत्या. Westman Islands बद्दल आता पुढच्या भागात -

क्रमशः