Reynisfjara हा ब्लॅक सँड बीच सुरुवातीपासून जायचंच या यादीत होता. सकाळपासून ढ्गाळ हवामान होतं, पण हातात हा एकच दिवस होता. दुपारहून ऊन पडेल अशी शक्यताही दिसत होती. त्यामुळे मग निघालो. Vik हे एक त्यात्यला त्यात मोठं गाव आणि तिथूनच पुढे हा बीच.
मध्ये एका ठिकाणी थांबलो ते म्हणजे - Eyjafjallajökull. २०१० साली इथेच बर्फाच्या खाली खोलवर ज्वालामुखी भडकला आणि त्याची राख बाहेर फेकली जाऊ लागली. उत्तर अमेरिका आणि युरोप यांच्यातल्या सगळ्या विमानसेवांना याचा फटका बसला त्यामुळे याबद्दलच्या बातम्या वाचल्या होत्या. पण तिथेच जे लोक राहात होते त्याबद्दल तेव्हा काही फार वाचल्याचं आठवत नव्हतं. शेती, तीही मुख्यत्वे उन्हाळ्यात आणि पशुपालन हे इथल्या लोकांचे मुख्य व्यवसाय. लोकांच्या घरादारात ही राख आली, जनावरं हैराण झाली आणि सगळंच जनजीवन विस्कळीत झालं. इथल्या लोकांना सुरक्षित स्थळी हलवण्यात आलं, पण त्यांची गुरं ढोरं इथेच सुरक्षित ठिकाणी बंदिस्त करून ठेवली आणि ठराविक वेळा हे लोक येऊन त्यांना फक्त खायला देऊन परत जात होते. शेतांमधलं सगळं पीक यात गेलं. हे सगळं किती दिवस चालेल, पुढे काय होईल या सगळ्यांचीच अनिश्चितता. अनेक दिवसांनंतर ही राख थांबली आणि इथले लढवय्ये लोक परत तिथेच राहायला आले. त्यांचं शेत, त्यांची गुरं यांच्यासाठी, आणि त्यांनी येऊन पुन्हा सगळं वसवलं, शेती पुन्हा चालू केली. याबद्दलची माहिती देणारे फलक इथे लावले आहेत. आम्हाला पुढे जायचं होतं त्यामुळे फार वेळ इथे थांबलो नाही, पण या जागेची आठवण नेहमीच प्रेरणादायी असेल.
आईसलॅंड मधल्या बऱ्याच जागांचे उच्चार आपल्याला वेगळे वाटतात, पण Eyjafjallajökull म्हणजे याचं खास उदाहरण. हा उच्चार तुम्हाला जमतो का अशा अर्थाचे टी शर्ट्स, मग्ज आईसलॅंडच्या सुवेनिअर मध्ये नेहमीच दिसतात. (आता मी या लेखमालिकेत बरीच नावं देवनागरीत का लिहीत नाही याचा अंदाज तुम्हाला आला असेल :winking: काही जागांचे त्यातल्या त्यात बरे उच्चार सतत ऐकून जमायला लागले होते पण वाचकांच्या सोयीसाठी मी इंग्रजी नावं लिहिते आहे असंच तुम्ही समजून घ्या 
)
Reynisfjara (रेयानीसफेरा हा उच्चार सोपा आहे अगदीच असं दाखवायला इथे लिहिलंय :P ) आधी कॉफी घ्यावीशी वाटत होती. शिवाय मग तिथल्याच रेस्टरुम्स वापरता येतात हाही विचार असतोच. तिथे गेल्यावर सृजनला समोरच मफिन दिसलं, ते खाऊन आम्हाला जर्मनीची फारच आठवण आली, तिथल्यापेक्षा दुप्पट किंमत आणि चवीला अगदीच सुमार. पण पुन्हा पाणी फुकटात मिळत होतं हा दिलासा होताच आणि मुख्य चांगली कॉफी मिळाली. किंबहुना पूर्ण आईसलॅंड मध्ये फक्त इथेच कॉफी आवडली.
ज्वालामुखीनंतर नैसर्गिक रीत्या तयार झालेले उंचच उंच बसाल्ट कॉलम आणि लाव्हा समुद्रात येऊन तयार झालेली काळी वाळू ही इथली आकर्षणं. तेवढाच हा बीच धोकादायक पण समजला जातो. इथे समुद्राच्या लाटा हळूवार भासत असतानाच मधूनच अचानक मोठ्या लाटा येतात आणि मागे पळायलाही अवकाश मिळत नाही. त्यामुळे दर वर्षी जीवीतहानीच्या काही घटना घडतात असं अनेक ठिकाणी वाचलं होतं. समुद्रकिनार्‍यांवरची सोनेरी वाळू, निळं पाणी, आजूबाजूला रिसॉर्ट्स आणि सनबाथ घेत बसलेले लोक असं एक सर्वसाधारण चित्र असतं युरोपातल्या समुद्रकिनारी. पण इथे सगळंच वेगळं, यांचा उन्हाळा पण तरीही ती थंडीच, त्यामुळे सनबाथ काय, वाळूचे किल्ले करू असंही शक्य नाही इतकी गार ती वाळू, लाव्ह्यासोबत आपलं रंगरूप पूर्ण बदलवून घेतलेली, आणि एका बाजूला उंच असे हे बसाल्ट कॉलम, नैसर्गिक रीत्या तयार झालेले पण मानवाने बांधले असावेत असा भास देणारे, रंग माझा वेगळा चा नारा मिरवणारे इतरही काही कपारीतले दगड, दूरवर दिसणाऱ्या cliff आणि किनार्‍याला धडकून परत फिरणार्‍या दुधासारख्या पांढर्या शुभ्र फेसाळत्या लाटा.
इथे आल्यावर पुन्हा लक्षात आलं की जर लाटा आल्याच अचानक जोरात, तर काही ठिकाणी मागे पळायला जागाच नाही फार. आणि लहान सहान लाटा येत असताना मधूनच फार आतपर्यंत लाटा येतात हेही दिसत होतं. भरतीच्या वेळी हे अजूनच धोकादायक होत असेल. आम्ही उभं असतानाच एक बाई आम्हाला सांगायला आली की मुलाला सांभाळून ठेवा, हात सोडू नका. ती म्हणाली मी गाईड आहे एका टूरची, नेहमीच इथे येते आणि मला जुळीमुलं आहेत याच वयाची, त्यामुळे एका क्षणात ही मुलं काय करू शकतात याचा अंदाज आहे आणि इथल्या लाटांचा पण अनुभव आहे. आम्ही बारकाईने लक्ष देत होतोच, मग थोड्या वेळाने या दगडांवर येऊन फोटो काढले. पुन्हा हे दृष्य मनात भरून घेतलं आणि इथून निघालो. या एकुलत्या एका रेस्टॉरंट मध्येही बटर चिकन सारखे भारतीय पदार्थ दिसले, पण किमती बघता आम्ही सगळं खायचं घेऊन आलो होतो हेच बरं वाटलं.
येताना Dyrhólaey ला फक्त फोटो काढण्यासाठी थांबलो. इथूनही हेच दृश्य पण वेगळ्या बाजूने दिसतं.
आता अजून एक ठिकाण हॉटेलवर परतीच्या रस्त्यात डोक्यात होतं - Skogafoss. आज किंवा उद्या पुढच्या प्रवासात असा बेत होता. पण ऊन पडलं होतं त्यामुळे आज आत्ता ताबडतोब म्हणत निघालो. जाताना आईसलँड चे वेगळे लँडस्केप्स बघताना पुन्हा पुन्हा हा देश वेगळा आहे याची रोज नव्याने जाणीव होत होती.
अमुक काही मला दिसलंच पाहिजे, अमुक ठिकाणी गेलंच पाहिजे असं मला फार कमी वेळा अगदी तीव्रतेने वाटतं. या स्कोगाफॉसला इंद्ररधनुष्य दिसावा असं मला सतत वाटत होतं आणि दुपारनंतर सूर्य डोक्यावर आलेला दिसत होता, त्यामुळे मनात ते इमले बांधतच इथे पोचलो आणि या अप्रतिम धबधब्याकडे बघत बसलो. पाणी कोसळण्याचा नादमय आवाज, उडणारे तुषार, खाली वाहणारी नदी हे रमणीय दृश्य होतं.
थोडं जवळ गेलो तेव्हा एक पुसटसं इंद्रधनुष्य दिसत होतं. आणि थोड्याच वेळात खाली अजून एक आधी एक इंद्रधनुष्य दिसलं. हे इतकं खाली होतं की ओंजळीत भरून घेता येईल इतक्या खाली होतं. मग इथे फोटो काढण्यासाठी अनेकांची चढाओढ चालू झाली.
पाणी खाली पडल्यावर वाहणारी नदी अगदीच लहान आणि सेफ आहे. त्यामुळे इथेही सृजनने पाण्यात दगड फेकणे हा उद्योग चालूच ठेवला. आपण वर्षभर इथे राहिलो तर आईसलँडचे नकाशे बदलावे लागतील, नदीच्या जागी दगडं आणि इतरत्र पाणी अशी परिस्थिती तयार होईल अशी भीती मला वाटत होती. रोजच हॉटेलवर पोचल्यावर "मजा आली का सृजन आज?" या प्रश्नावर, "या, आज मी दगड फेकले" हे एकच उत्तर मिळायचं. :haahaa: इथेही गर्दी कमी होती.
इथेही वर बरेच पक्षी दिसत होते. गेरुआ गाण्यात जेव्हा ते पक्षी पाहिले तेव्हा हे स्पेशल इफेक्ट्स असतील असं वाटलं होतं. आधी कधी हे गाणं पाहिलं नव्हतं, या ट्रिपच्या निमित्ताने तो अभ्यास झाला. :ड इथे बघितल्यानंतर त्यातले काही नक्कीच खरे असतील असं वाटलं. या पूर्ण सहलीत विविध पक्षी बघायला मिळाले. पक्षीनिरीक्षकांसाठी निश्चितच इथे पर्वणी असेल.
इथेच पायर्‍या पण होत्या जिथून वर पर्यंत जाता येतं. तिथे जाऊन पुन्हा हे दृश्य दिसत होतं. दूरवर पुन्हा समुद्र पण दिसत होताच. इथेही वर फेन्सिंग अगदीच कमी आहे त्यामुळे मुलं असतील तर फार जपून राहावं लागतं. नदीकाठाने चालत जाऊन काही ट्रेल्स करता येतात असंही दिसलं, पण आमच्याकडे आता वेळ नव्हता.
गेम ऑफ थ्रोन्स मध्ये हा धबधबा पण दाखवला गेला आहे, पण त्यात बरेच इफेक्ट्स वापरून दोन तीन टप्प्यात कोसळणारा दाखवला आहे असं वाचलं. आईसलँड बद्दल माहिती काढत असताना स्कोगाफॉस बद्दल जे काही वाचलं होतं, त्यावरून अनेक ठिकाणांपैकी एक अशी कल्पना डोक्यात होती. प्रत्यक्ष बघून हा अपेक्षेपेक्षा खूप जास्त आवडला आणि हायली रेकमंडेडच्या यादीत आला.
खाली येऊन इथल्याच गवतावर बसलो, इथून उठण्याची इच्छाच होत नव्हती. काही जण इथे कॅम्पिंगच्या गाड्या घेऊन आले होते आणि काहींचा स्वयंपाक चालू होता.आम्हाला पण ते बघून मग मॅगी खाण्याची इच्छा झाली. आज घरी जाऊन तेच करू असं म्हणत शेवटी निघालो.
मधूनच या पोझ देणार्‍या मेंढ्यांना नाराज न करता त्यांचा फोटो काढला.
पुढचा पूर्ण दिवस मोठ्या प्रवासाचा होता आणि बरंच लांब जायचं होतं. इथला शेवटचा दिवस म्हणून इथे पुन्हा एक चक्कर मारून आलो
रात्रभर असणारा प्रकाश या केबिन्सच्या खिडक्यांमधून सहज आत येत होता, पण तो कमी करायला कुठे खिडकीत टॉवेल लाव, इकडच्या कोपर्‍यात काहीतरी अडकवून ठेव असे उपाय आता आम्हाला जमायला लागले होते. धबधब्यातलं इंद्रधनुष्य बघून मला एकदम आईसलॅंड ट्रिप सुफळ संपूर्ण झाल्यासारखं वाटत होतं, पण अजून कितीतरी गोष्टी पडद्याच्या आतच होत्या. या देशाबद्दल रोज काहीतरी नवीन उलगडत जाणार होतं. आईसलँडचा आईस आणि ग्लेशियर्स, थोडं उदास करणारं विराण जग आणि बरेच नवीन अनुभव घ्यायला आता निघायचं होतं.
क्रमशः