"ओके, ओकेss हाँ, आदित्यही है! ललित उसका पेट नेम है." उर्वीने कबूल करून टाकले.

"हां! यू वर फूलिंग मी!और तुम्हे लगा मै ये बिलीव्ह करूंगी." अना डोळे फिरवत म्हणाली.

"अना तुम्हे याद है, तुमने ही एक बार कहा था की आदित्य यहां मुंबईमे हमारी आँखोंके सामने होगा और किसीको पता भी नही चलेगा. गेस व्हॉट! वैसेही हुआ, किसीको पता नही चला!" ती दात दाखवत म्हणाली.

"एक्सेप्ट मी!" अना तोऱ्यात म्हणाली.

उर्वीने तिला साबणाचे हात जोडून नमस्कार केला.

अना आता थोडी गंभीर झाली होती. " उर्वी, तुम सचमे मुझे डरा रही हो. रिलेशनशिप? तुम्हे पता है ना ये वर्क नही होगा. हमने कितने लॉंग डिस्टन्स देखे है, ये सब बहुत टफ है. तुम दोनो कितने अलग हो ये तो पता चल गया होगा तुम्हे. फिर क्यू?"

"वेल, अभीतक तो हमारे बीच सबकुछ अच्छा चल रहा है." उर्वी सारवासारव करत म्हणाली. तिला आत्ता भविष्याचा विचार करून दुःखी व्हायचं नव्हतं. कशाहीसाठी ती आदित्यला सोडू शकत नव्हती.

"जैसा तुम कहो! मैने मेरा वॉर्न करने का काम कर दिया. जब तुम दोनो इतने क्लोज हो गए हो तो अभी तक तुमने आर्टिकल क्यू नही लिखा?" अना थांबतच नव्हती. "यू नो वो पब्लिश करना तुम्हारे करियर के लिए कितना important है. दिस इज युअर गोल्डन अपॉर्च्युनिटी!"

"आर्टिकल पब्लिश नही होगा." उर्वी पुसलेल्या डिशेस बाजूला ठेवत ठामपणे म्हणाली. "आय डोन्ट वॉन्ट टू डिस्कस अबाउट इट."

"लेकीन क्यू?" अनाला काही समजतच नव्हतं.

"क्यूँकी आदित्यने मुझे मना किया है." ती सरळ अनाकडे रोखून बघत म्हणाली.

"व्हॉट??" अनाचा आता स्फोट व्हायचाच बाकी होता.

"श्श्.. अना, तुम धीरे नही बोल सकती क्या?" ती बाहेर नजर टाकत हळूच म्हणाली. नशिबाने बाहेर दोघे क्रिकेटमध्ये बिझी होते.

"सॉरी. लेकीन सोचो यार.. मुझे कोई एक रीझन बताओ ना लिखनेका. बस एक रीझन!" अना आवाज बारीक करत म्हणाली.

"तुमने शायद नोटीस नही किया, बट आय एम इन लव्ह विथ हिम. क्या ये रीझन इनफ नही है?" उर्वी थोडं तिरकसपणे म्हणाली.

"लेकीन तुम उसे ठीक से जानती भी नही. हॅव सम सेन्स लडकी!" अना मान हलवत म्हणाली.

"मै जानती हूं उसे."

"सुनो, मै समझ गयी की तुम अभी उसके प्यारमे हो. ठीक है. लेकीन ये बस इन्फॅच्यूएशन है. ही सीम्स टू बी अ नाईस गाय, हँडसम भी है. लेकीन मुझे ये बताओ, क्या तुम सचमे खुदको वहां पहाडोंमे पुरी लाईफ बिताते देख सकती हो?

अनाचं हे म्हणणं बरोबर होतं, ती स्वतःला तिथे बघू शकत नव्हती पण तिला आदित्यलाही सोडायचे नव्हते.

"और तुम्हारे करियर का क्या?"

"वो मै कही से भी लिख सकती हूँ."

"यू कॅन. रिअली. तुम उतनी टॅलेंटेड हो लेकीन अभी ये गोल्डन चान्स मिस मत करो. यू विल गो प्लेसेस." अना म्हणाली.

"मै उसे धोखा नही दे सकती. मै इतनी मीन नही हूँ." उर्वी कुजबुजली.

"इतना सॅक्रीफाय मत करो यार. तुम्हे उसके बारे मे इतना कुछ पता है वो सब तुम्हे लिखना चाहीए. तुम सच मे पागल हो." अना इंसिस्ट करत होती.

उर्वीला आता हे ऐकवत नव्हतं. "स्टॉप इट अना. मैने कहा मुझे नही लिखना अँड आय मीन इट. एन्ड ऑफ स्टोरी!"

अनाने मान हलवली. "तुम ये सोचना नही चाहती बट आय थिंक ही इज युजींग यू."

"व्हॉट?! ऐसा कुछ नही है, हम दोनो इतना तो ट्रस्ट करते है एक दुसरे को. और क्या युज करेगा वो मेरा" अनाचं स्टेटमेंट इतकं विचित्र होतं की उर्वी खो खो हसायला लागली.

"तुम्हारा ट्रॅक रखने के लिए, ताकी तुम आर्टिकल पब्लिश ना करो." ती गंभीरपणे म्हणाली.

आता तिचे बोलणे उर्वीला खूपच विनोदी वाटत होते. "वो ऐसा नही है." हसू दाबत ती कशीबशी म्हणाली.

"श्योर? मेरी मानो तो ये रिलेशनशिप कही नही जा रहा. फिर भी तुमने कन्टीन्यू किया तो हार्टब्रेक के सिवा कुछ नही मिलनेवाला. डोन्ट गेट मी रॉन्ग! तुम्हारी फ्रेंड हूँ, तुम्हारे अच्छे के लिए कह रही हूं." अना काळजीने तिच्याकडे बघत म्हणाली.

"स्टॉप इट!" नकळत उर्वीचा आवाज वाढला होता. "बस हो गया, मुझे ये सब नही सूनना." उर्वीने हातातला नॅपकिन ओट्यावर फेकला.

ती अनाच्या पुढ्यातून वळली आणि दोघींची नजर एकदम दारावर पडली. हातात पाण्याची रिकामी बॉटल घेऊन आदित्य दारात उभा होता.

अनाने आश्चर्याने आणि घाबरून आ वासला. "ऊप्स, सॉरी उर्वी." म्हणून ती पटकन आदित्यशेजारून बाहेर गेली.

"विनय, चलो हमे निकलना है.." ती पटकन चपला घालता घालता म्हणाली.

"अरे लेकीन मॅच..

"वो घर जाके देखो."

ते दोघे बाहेर पडून दार बंद होईपर्यंत उर्वीने वाट बघितली. "तू यातलं किती ऐकलंस?" तिने विचारले.

तो हाताची घट्ट घडी घालून उभा होता आणि कपाळावर हळूहळू आठयांचे जाळे पसरत होते.
"जेवढं ऐकायला हवं होतं तेवढं."

"आदी, तिचं मनाला लावून घेऊ नको. ती फटकळपणे काहीही बोलते. माझ्या मनात काय आहे हे तिला अजून कळलेलं नाहीये."

"डोंट बी सो श्योर." त्याच्या ओठांची घट्ट रेषा झाली होती.

तिच्या चेहऱ्यावर आता प्रश्नचिन्ह होते.

"केबिनमध्ये माझा तुझ्याबद्दलचा ऍटीट्यूड कशाने बदलला हे तुला अजून कळलं नाहीये?"

"आदी? मला कळत नाही तू काय म्हणतो आहेस.."

"तू आलीस तेव्हा मी तुला माझ्याबद्दल कणभरही कळू देणार नव्हतो. पण तू माझ्या इतकी मागे लागलीस की तुला आपोआप माहिती मिळत गेली. तशीही तू स्मार्ट आहेसच."

"मी मुद्दाम नाही केलं.. माझा खरंच तसा हेतू नव्हता." ती तोंडातल्या तोंडात पुटपुटली. मी त्याच्या आईची बाजू घेऊन भांडले ते त्याची अजून माहिती खोदून काढायला केलं असं वाटतंय का त्याला.. किंवा त्याच्या प्रेमात ती ज्या वेगाने पडत होती ते त्याची अजून माहिती गोळा करून जगाला दाखवण्यासाठी.. तो असा विचारच कसा करू शकतो? तिच्या डोक्यात विचारांची गर्दी झाली होती. काही बोलायला तोंडच उघडत नव्हतं.

"तुला काही कळू न द्यायचा कितीही प्रयत्न केला तरी तू माझ्यावर दहा आर्टिकल लिहू शकशील इतकी माहिती तुझ्याकडे नक्कीच जमली होती." तो पुढे बोलत होता.

ती काय ऐकते आहे यावर तिचा विश्वास बसत नव्हता. "तू आता अना सारखंच बोलतो आहेस. माझा तुझ्या बोलण्यावर अजिबात विश्वास नाही बसत. तू माझ्याबरोबर फक्त खेळत होतास? तुला खरंच मनापासून काही वाटलं नाही?"  तिने अविश्वासाने मान हलवली.

"वाटलं होतं. तू खूप सुंदर आहेस, तुझ्याबरोबर मी मजेत होतो. काही काळ मला खरंच वाटत होतं की आपल्यात काहीतरी विशेष बॉण्ड आहे. पण इथे, मुंबईत आल्यापासून माझं मन मला रोज थोडंथोडं खातंय. ह्या रिलेशनशिपमधून आपण काही गेन करू असं वाटत नाही, झाला तर दोघांचाही लॉसच आहे." त्याच्या चेहऱ्यावर थोडा अपराधीपणा आला होता.

"तू माझ्या आयुष्यात आलीस तेव्हा मी खूप शांत होतो. मी स्वतःशीच कित्येक वर्षांपूर्वी तह करून ठेवला होता. तू नसशील तेव्हाही मी शांत असेन आणि तूही. आपण चांगला वेळ घालवला, बट नाऊ इट्स टाईम टू फेस द रिअ‍ॅलिटी. ह्या नात्याला काही फ्युचर नाही हे आपण आता अ‍ॅक्सेप्ट करायला हवं. इट वॉज ऑल्वेज अबाऊट दॅट डॅम आर्टिकल." त्याच्या कपाळावरची शीर तटतटून फुगली होती.

तो खरं बोलत नाहीये, हे सगळं काय चाललंय.. तिचं डोकंच काम करत नव्हतं. "प्लीज आदित्य, इतकं ओव्हररिऍक्ट नको करू ना. अना अशीच आहे, तिला हवा तो विचार करते आणि मग तेच धरून बसते. मी तुझ्या विश्वासाला कधीच तडा जाऊ देणार नाही. ट्रस्ट मी."

त्याने तिच्याकडे रोखून पाहिले. "तू ते आर्टिकल लिहायला मरतेयस. हो ना? तू स्वतःच काल कबूल केलंस. माझ्यावरच्या एका लेखामुळे तुझं करियर बनेल वगैरे."

"आय डोंट केअर अबाऊट दॅट आर्टिकल, व्हॉट आय केअर अबाऊट इज यू!" ती आवाज वाढवत म्हणाली.

"तू खोटं बोलते आहेस." त्याने घामेजल्या कपाळावरून हात फिरवला.

"अजिबात नाही."

"मी रात्री तुझ्या लॅपटॉपवर तू लिहिलेलं ते आर्टिकल बघितलंय." तो हळू पण ठाम शब्दात म्हणाला.

"काय?" तिने मान हलवली. "पण ते मी आधीच.." मग तिच्या लक्षात आलं की त्या डिलीट करायचा राहून गेलेल्या ड्राफ्टचा शॉर्टकट स्क्रीनवरच होता आणि काल आदित्यने तिकीट बुक करायला लॅपटॉप वापरला होता. त्याने नक्कीच उघडून वाचलं असणार.

"ओके, हो आहे ते आर्टिकल. पण तू त्याची डेट पाहिलीस का? मी ते केबिनमध्येच लिहिलं होतं. त्यानंतर तू मला पब्लिश करू नको सांगितलं होतं. आय हॅव केप्ट माय वर्ड."

त्याने नकारार्थी मान हलवली. "आपल्याला फॅक्टस् मान्य करायलाच हव्या. अनाचं बोलणं आपल्यासाठी वेकअप कॉल आहे. तेच तुझ्या आईला वाटतंय आणि इव्हन काही संबंध नसताना माझ्या आईलासुद्धा. आय थिंक वी आर डूम्ड फ्रॉम द स्टार्ट. 'अस' इज नॉट गोइंग टू हॅपन."

"असं नको बोलू. मी आपल्यावर गिव्ह अप नाही करू शकत. आय लव्ह यू आदी.." तिने तिचे हृदय उघडून त्याच्या पुढ्यात ठेवले होते आणि श्वास रोखून त्याच्या उत्तराची वाट बघत होती.

क्रमशः