"आणि त्याने किस केलं!" दुसऱ्या दिवशी संध्याकाळी ऑफिस मधून आल्यानंतर चहा घेत त्रिशाने मीनाक्षीला पार्टीनंतरचा आणि नंतर सकाळचा वृत्तांत दिला.
"त्रिशा? एवढं सगळं दोन दिवसांतच? आणि तुमच्यात?
"झालं खरं!"
"माझ्याकडे आता सध्या खूप प्रश्न आहेत पण आधी त्यातल्या एकाचं मला मनापासून उत्तर दे"
"शूट"
"त्या किसबद्दल तुला काय वाटतं?"
" किस चं विचारशील तर तो आमच्यासाठी एक इमोशनल मोमेंट होता. त्याहून जास्त, मला रिलॅक्स करण्यासाठी त्याची ती रिऍक्शन होती. ते जे काही होतं, मला हवंसं वाटलं. पण मीनू, त्याच्या आदल्या दिवशी त्याने खाली येऊन मला hug केलं त्याचा मी कितीही उलटसुलट विचार करून पाहीला तरी प्रत्येक एल्स मध्ये मला काही प्रमाणात इनव्होल्वमेंट च्या खुणा दिसल्या. फक्त त्याच्याकडून नाही, आमच्यात अबोला होता त्या दरम्यान हे सगळं कधी संपेल आणि तो माझ्याशी बाकीच्यांशी वागतो तसा कधी वागेल याबद्दल मी नकळत अधीर झाले होते. त्याचं एकाएकी माझ्याबद्दल मत कसं बदललं हा माझ्यासाठी धक्का च होता. आमचे भूतकाळ रिलेटेबल आहेत ही गोष्ट असली तरी फक्त तेवढ्याच गोष्टींमुळे आमच्यात हे बाकी घडलं हे मला तरी पटत नाहीये"
मीनाक्षी लक्ष देऊन ऐकत होती.
"अजून मनातलं सांगू, त्याच्याकडे पाहिलंयस् तू आणि माझ्याकडे? लूक वाईज? त्याच्यासारख्या मुलाबरोबर एखादी मुलगी इमॅजिन करायची असेल तर ती कमीतकमी 5'8 , शिडशिडीत, त्याच्यासारखी कॉन्फिडंट अशीच दिसते मला. फक्त भांडण मिटण्याच्या आणि जास्तीत जास्त फॉर्मल मैत्रीच्या पलीकडे आमच्यात काही होऊ शकतं हे मला स्वप्नातसुद्धा शक्य वाटलं नव्हतं, हे फार अनपेक्षित आहे माझ्यासाठी"
"हे देवा.." मीनाक्षी डोळे बंद करत मान हलवत म्हणाली. "या गोष्टी कुठून डोक्यात भरून घेतल्याएस तू त्रिशा? सगळीकडे उंची आणि लुक्स पाहून रिलेशन तयार व्हायला हा काही मुव्ही किंवा सिरीयल आहे का?
"पण आपण परफेक्शन त्यालाच म्हणतो ना?"
" म्हणतो, ठीक आहे, पण प्रत्येकाला तेवढंच अपेक्षित नसतं. आणि आता एक हजार एक वेळेला सांगतेय, तू गोड दिसतेस ठिके? तू जेवढा बाऊ करतेस तू तेव्हढी चबीही नाहीयेस्. एक दिवस एक्सरसाईझ चुकली तर अदनान सामी सुद्धा एवढा पॅनिक होत नसेल तेवढी तू होतेस. कारण नसताना तुझ्या पॅनिक होणाऱ्या कारणांची तर लिस्ट होईल त्रिशा! ओके ठीक. आता काय वाटतंय तुला? पुढं काय?"
"त्याला काय वाटतंय ते मला माहीत नाहीये पण मी माझं ठरवलंय, या सगळ्याला वेळ द्यायचं, कुठलीही घाई न करता. मोठी आणि टिकाऊ तटबंदी बांधतेय मी सध्या माझ्या भोवती, साधारण सहा फुटांना पुरेल एवढी" त्रिशा तिच्या चारही बाजुंनी तसे हातवारे करत म्हणाली.
"ह्या तटबंदया वगैरे मेणाच्या असतात हे लक्षात असू दे फक्त, जरा उष्णता वाढली की वितळल्याच!"
यावर दोघी हसल्या.
"तुला काय वाटतं मीनू? म्हणजे तुला कसा वाटतो? थर्ड पार्टी म्हणून? ."
"वेल, तो एकदम मनमोकळा आणि स्वीट वाटतो मला, पहिल्यांदा भेटल्यापासून, पण त्याच्या भूतकाळाबद्दल तू जे काही सांगितलं त्यावरून तो जेन्यूईन वाटायला लागला मला"
त्रिशा त्यावर विचार करत म्हणाली.
"मीनू.. मला किती बरं वाटतंय तुला सगळं सांगून. मी माझ्या गोष्टी कधीच लवकर सांगत नाही तुला पण तू नेहमी समजून घेतेस"
"झाली मला आता त्याची पण सवय" मीनाक्षी खोटा राग आणत म्हणाली.
" खूप कॉम्प्लिकेटेड आणि स्केअरी आहे सगळं"
"एवढं कळालंय ना तुला, मग अर्धं काम झालं तुझं.
बरं.. हाऊ वज दॅट किस एनिवे?" मीनाक्षी गंभीर मोड मधुन बाहेर येऊन डोळा मारत म्हणाली.
"वन साईडेड! माझ्या आयुष्यातला पहिला किस, जो हार्डली दोन सेकंद होता, त्यात ही मी पुतळ्यासारखी बसले होते आणि मला काही कळायच्या आत संपला पण होता! "
मीनाक्षी हसायला लागली.

संध्याकाळी b1 बिल्डिंगच्या छोट्याश्या कॅज्युअल मिटींगसाठी सगळ्यांना खाली बोलावलेलं होतं. नेहमीप्रमाणे बऱ्याच लोकांनी कारणं सांगून टाळलं होतं आणि नेहमीचीच ठराविक मंडळी तेवढी जमली होती. सुरू होण्यास अजून वेळ होता तोवर त्रिशा लोकांच्या घोळक्यात उभी होती. सेक्रेटरी बोलू लागले तसे लोकांच्या गप्पा थांबल्या. त्रिशा मान उंचावून त्यांचं बोलणं लक्षपूर्वक ऐकत होती तेवढ्यात बिल्डिंगच्या पार्किंग लॉट मधून आशिष आणि नकुल येताना दिसले. त्रिशा आणि नकुल ची नजरानजर झाली आणि नकुल तसाच त्रिशा च्या शेजारी येऊन उभा राहीला. तो शेजारी येताच त्रिशा दीड पायांवर उभी होती ती सरळ झाली. उगीचच तिची धडधड वाढली. दोन मिनिटे जात नाहीत तोच,
"ओहह, काय बोअर मिटींग" नकुल हळूच कुजबुजला. समोरच्या काकांनी मागे वळून पाहीलंच.
"श्शश.." त्रिशा सेक्रेटरीचं बोलणं ऐकता ऐकता म्हणाली.
"इमेल नाहीतर व्हॉट्सऍप करा ना जे काही आहे ते, मिटिंगची काय गरज आहे?"
"श्शश्शश.. त्रिशाने त्याच्याकडे बघत डोळे वटारले. समोर बघत म्हणाली, "सरळ पुढे निघून जायचं होतं मग, इथे यायला कोणी सांगितलं होतं?".
"सरळच चाललो होतो" म्हणून मग त्याने त्रिशाकडं पाहीलं. त्रिशाने त्याच्याकडे पाहीलं तशी त्याने बारीकशी गोड स्माईल केली. त्रिशाचं मिटींगमधलं लक्ष उडालं. समोरचा माणूस काय बोलतोय हे क्वचितच तिच्या डोक्यात शिरलं. पंधरा वीस मिनिटांनी मिटिंग संपली तशी दोघं आपोआप गेट च्या दिशेने जाऊ लागली.
"एवढी काय मन लावून ऐकत होतीस ते बोअर"
"मला नाही वाटत ते बोअर. दोन वर्षे मी कमिटीचं काम केलंय, लोकांच्या सोसायटी चे पैसे जमा घेऊन ठेवणं, पावती देणं वगैरे... आता तू मला बोअरिंग समजत असशील" म्हणत त्रिशाने त्याच्याकडे पाहीलं.
"नाही. तोडीस तोड भांडणारी मुलगी बोअरिंग असू शकत नाही. परत, तुला पीजे पण मारता येतात"
त्रिशाला हसू आलं
"फक्त, कम्फर्ट झोन मध्ये राहणं पसंत करतेस" तो पुढे बोलला.
"हीच तर डेफिनिशन आहे बोअरींग असण्याची. बाय द वे, सो कॉल्ड फन लविंग लोकांनाही हे अप्लाय होऊ शकतं, तो त्यांचा कम्फर्ट झोनच झाला एकप्रकारे"
"टेक्निकली, यप! पण कधीतरी कम्फर्ट झोन च्या बाहेर पडायला हरकत नाहीये" नकुल त्याच्या विचारात बोलत होता. "खाऊन पाहिल्या शिवाय चव कशी कळणार?"
त्याचं वाक्य ऐकून त्रिशाला त्यांचा किस आठवून हसू फुटलं. नकुल हसू ऐकून विचारातून बाहेर आला. त्याला संदर्भ लागला तसा तोही हसला.
"बघ, म्हणालो ना मी तू बोअरिंग नाहीयेस. भरपूर काही चालू असतं त्या डोक्यात" नकुल डोळ्यांनीच तिच्या डोक्याकडे इशारा करत म्हणाला.
" तू माझ्या बारीक सारीक गोष्टी नोटीस करतोयस, लक्षात पण ठेवतोएस. ऍम ग्लॅड. "
नकुल त्यावर फक्त हसला.
दोघे एव्हाना गेट च्या बाहेर पडले होते. हे एवढं सगळं रँडम बोलणं चालू आहे पण तो कालबद्दल काहीच का बोलत नाहीये असा विचार त्रिशाच्या मनात आला. तिला ते जाणून घेण्याची उत्सुकता होती. त्रिशाने अजून वाट पाहण्याचं ठरवलं.
"बाय द वे, आज तुला ऑफिसमधून यायला उशीर झाला का?
जनरली तू माझ्या आधी आलेली असतेस. मी घरात आल्यानंतर मला तुमच्या दाराचा आवाज आला" बाहेर येऊन रस्त्याच्या डाव्या बाजूला येताना नकुलने विचारलं.
" हल्ली मी ऑफिसवरून आले की तशीच साल्सा क्लास ला जाते. इथल्या स्वे मध्ये"
"हो? हे कधी झालं?" नकुल एकदम तिच्याकडं बघत म्हणाला.
"एवढ्यातच, तीनेक दिवस झाले असतील."
"वाह! तू डान्स पण करतेस, अजून एक नॉन बोरिंग गोष्ट!"
"करत नाही शिकतेय" त्रिशा हसत म्हणाली. "अ ब क पासून तेही. मला फक्त आवड होती. बरेच दिवस मी टाळत होते, शेवटी ठरवून टाकलं"
सिरियसली नकुल, हवं तर मी तुला नंतर डेमो देते इथं भर रस्त्यात, पण मुद्द्यावर ये आता लवकर! त्रिशा स्वतःशीच म्हणाली.
तेवढ्यात पावसाची भुरभुर चालू झाली. त्रिशा एक हात डोक्यावर ठेवत किलकिल्या डोळ्यांनी वर पाहू लागली तेव्हा नकुल म्हणाला.
"चल, तिथे त्या दुकानाच्या शेड खाली थांबू"
"थांबायचं कशाला? इथेच तर राहतो आपण, पटापट चाललो तर पोहचून जाऊ, चल"
त्रिशा वळणार तसा तो तिचा दंड धरून तिला थांबवत म्हणाला. तिला त्या स्पर्शाने शहारा आला.
"मग आपल्याला बोलता येणार नाही" भुरभुरीची रिपरिप झाली होती. नकुल ने बोटाने दाखवलेल्या शेड मध्ये दोघे पळतच आले. कपडे झटकत उभे राहीले. नकुल जरा अंतरच ठेऊनच खिशात हात टाकून उभा राहीला.
"त्रिशा, मला कालबद्दल बोलायचंय" त्रिशा कानात प्राण आणून उभी राहीली.
"मला वाटतं आपण घाई करायला नकोय" काही गोष्टी क्लिअर झाल्याशिवाय नाही. दुसरं वाक्य तो मनात म्हणाला. त्रिशाने थोड्यावेळापूर्वीच स्वतः असंच ठरवलेलं असलं तरी आता तो भेटल्यावर त्याने त्याच्या अगदी विरोधात बोलावं असं तिला वाटत होतं. ते ऐकून तिचा मूड एकदम कुठेतरी तळाशी जाऊन बसला.
"मला माहितीये. मलाही असंच वाटतं" ती एकदम बारीक आवाजात म्हणाली
"पण, मी हे म्हणत नाहीये की ते सगळं एकदमच नकळत होऊन गेलं आणि आता मला पश्चाताप होतोय. हो, तो त्या मोमेंट चा परिणाम होता पण मला व्यवस्थित समजत होतं मी काय करतोय ते"
"माहितीये"
दोघेही सरळ उभा राहूनच बोलत होते.
" थोडे दिवस थांबुयात"
"हो"
"त्रिशा, तुला राग आलाय का माझा" नकुल आता तिच्याकडे बघत म्हणाला.
"नाही, राग नाही आला. पुढे काय होईल त्याबाबत मला खात्री वाटत नाहीये, सगळं धूसर दिसतंय."
"आताच त्याचा विचार करायला नको" नकुल पुन्हा सरळ बघत म्हणाला. एखादा मिनिट तसाच गेल्यानंतर त्रिशा नकुलचं निरीक्षण करत म्हणाली,
"नकुल, आज मला तू खूप शांत वाटतोयस. काय झालंय?"
"कुठे शांत आहे? तुला कदाचित आपल्या भांडणाची जास्त सवय झालेय." नकुल खोटं हसत म्हणाला. त्रिशाला याची कुणकुण लागेल अशी अजिबात अपेक्षा नव्हती. तो चेहऱ्यावरचे भाव लपवण्याचा प्रयत्न करत होता.
"काहीतरी आहे तुझ्या मनात, तू सांगत नाहीयेस" त्रिशा त्याच्याकडे बघत म्हणाली. तिला त्याचा हात धरण्याची खूप इच्छा झाली पण तिने ते टाळलं. एव्हाना भुरभुर बंद झाली होती.
"असं काही नाहीये. तुला हे सगळं कसं सांगावं, तुझी त्यावर काय रिऍक्शन असेल, तू माझ्याबद्दल काय विचार करशील, हे सगळं माझ्या डोक्यात होतं. पण आता नाही, मला वाटतं तोपर्यंत आपण भांडकुदळ शेजारी म्हणून राहू शकतो."
त्रिशा तरीही त्याच्याकडे पहात होती.
"चल निघुया, पाऊस थांबलाय." नकुल शेड च्या बाहेर हात काढत थेंबांचा अंदाज घेत म्हणाला. " नाहीतर मीनक्षीला वाटेल तू खालच्या खाली किडनॅप झालीयेस"
"ती समोरच्या घरात जाऊन बघेन आधी" त्रिशा हसत म्हणाली.
"तिला सांगितलं तू सगळं? " नकुलने विचारलं.
"मला शेअर करायचं होतं. तसही, मी तिला कधीच काही सांगत नाही, असं तिला नेहमी वाटतं. उद्या मला सोडून गेली तर काय करू? तू सांगितलं आशिषला?"
"नाही, पण तो नोटीस करेलच, तेव्हा बघेन"

बिल्डिंगखाली येइपर्यंत, जिने चढताना दोघे काहीच बोलले नाही. त्यांच्या मजल्यावर आले. नकुल त्यांच्या दारापुढे उभा राहीला.
"गुड नाईट"
"गुड नाईट" मनात नसताना त्रिशा म्हणाली. अजून काही वेळ तो बरोबर असावा असं तिला वाटत होतं.
क्रमशः