पुढचा पूर्ण दिवस नकुलचं लक्ष ऑफिसच्या कामातून उडालं होतं. आजचा सकाळचा प्रसंग खासकरून नकुलवर जास्त परिणाम करून गेला होता. तिला तो आवडतो ही गोष्ट आता जुनी झाली होती पण त्यांच्यातल्या अडकून पडलेल्या गोष्टी आणि पायल प्रकरण होऊन सुद्धा त्रिशा सारख्या कॉन्शस मुलीला तिच्या एवढ्या पर्सनल गोष्टीसाठी त्याच्यावर अवलंबून राहावंसं वाटणं, ही त्याच्यासाठी खूप मोठी गोष्ट होती. त्यांच्या नात्याचा पाया पक्का होताना त्याला दिसत होता. त्यांच्या एकमेकांबद्दलच्या फिलिंग्ज वाढत गेल्या तसा तिचा स्वभाव ओळखून तो त्याच्या केअरफ्री स्वभावाला ठरवून बांध घालून तिच्याशी वागत होता. त्याच्या कोणत्याही वागण्याने ती हर्ट होऊ नये किंवा त्याला चुकीचं समजू नये याची काळजी घेत होता. अगदी तिला पहिल्यांदा hug आणि किस करतानाही या सगळ्या गोष्टी त्याच्या डोक्यात होत्या. आज सकाळी तिने त्याला त्याच्या बेडरूम मध्ये बोलावलं तेव्हा इच्छा नसूनही तो पेशन्स ठेवून वागला होता. त्यावरून त्याने मनातल्या मनात स्वतःच स्वतःची पाठ थोपटली!

भांडणाभांडणा मध्ये दोघांत नकळत निर्माण होत गेलेलं attraction ,तिचा साधेपणा, स्वतःच्या गुणदोषांमध्ये कम्फर्टेबल असणं, तिचा सेन्स ऑफ ह्युमर, दोघांचा रिलेटेबल भूतकाळ ह्या सगळ्या गोष्टी अनुकूल झाल्याच होत्या पण ह्या सगळ्यांपासून स्वतंत्र अशी आपोआप जमून आलेली केमिस्ट्री त्यांच्यात होती. कुठल्याही रँडम विषयावर ते गप्पा मारू शकत होते, भांडू शकत होते, एकमेकांना जज करू शकत होते, दे वेअर लाईक बेस्ट फ्रेंड विथ फिलिंग्ज. दोन अगदी ऐल पैल व्यक्ती! एक एका किनाऱ्यावर , दुसरा दुसऱ्या आणि मध्ये समुद्र. भेटायचं असेलच तर कोणालातरी दुसऱ्याच्या किनाऱ्यावर जाणं भाग आहे. पण समहाऊ त्यांना एक नाव मिळाली होती, मध्ये कुठेतरी भेटण्यासाठी आणि त्या समुद्रावर तरंगत राहण्यासाठी!
नकुल आता अजून थांबू शकत नव्हता. ती त्याला आता त्याच्या आयुष्यात कोणत्याही इफ्स आणि बट्स शिवाय हवी होती. आजवरच्या आयुष्यात त्याने पहिल्यांदाच कुठल्या एवढ्या हव्या असलेल्या गोष्टीसाठी त्याने एवढे पेशन्स ठेवले होते, आता इथून पुढे अशक्य होतं.
त्रिशा त्याच्या आयुष्यात येण्यापूर्वी पायलला फक्त होकार देण्याचाच नाही तर तिच्याबरोबर सेटल होण्याचा त्याचा निर्णय जवळपास पक्का झालेला होता. त्रिशा आली आणि त्याच्या सगळ्या प्लॅन्स ला तडे गेले. पायलबरोबर सेटल होण्यामागे त्याचा जो हेतू होता ती आत्तापर्यंत महत्वाची वाटणारी गोष्ट त्याला एकाएकी थेट नकोशी झाली होती. त्रिशाशिवाय त्याला आयुष्यात दुसरं कोणीही नको होतं. त्यासाठी त्याची एवढे वर्ष स्वतःशी केलेलं प्रॉमिस मोडून टाकण्याची तयारी होती.
प्रश्न फक्त आता त्रिशा त्यावर कशी रिऍक्ट होते त्याचा होता आणि त्याचं मन त्याला निगेटिव्ह सिग्नल च देत होतं. हे सगळं साऊथ जाणार याचीच शक्यता जास्त होती. त्रिशाला जाणून घेणं यापेक्षा अधिक त्याला एवढ्या वर्षांपासून पक्क्या झालेल्या माईंडसेटला बदलण्यासाठी वेळ हवा होता. आता अजून त्याची गरज नाहीये याची जाणीव त्याला आज झाली होती. काही करून त्रिशासमोर त् कन्फेस करून त्याला पुढे जे काही होईल त्याला सामोरं जायचं होतं.

रात्रीच्या जेवणानंतर त्रिशा नकुल रोजच्यासारखं फिरायला खाली जात होते. पावसाची भुरभुर चालू होती. दोघांनी आपापले हुडी असलेले पावसाळी जॅकेटस् घातले होते.
"बाय द वे तुझा साल्सा क्लास कसा चालू आहे?" नकुल पायऱ्या उतरता उतरता तिला म्हणाला.
" मस्त! आयुष्यात असा पहिला क्लास आहे जो मी एवढा एन्जॉय करतेय... मध्येच काय विचारलं?"
"माझ्याकडे तुझ्यासाठी एक प्रपोजल आहे."
"प्रपोजल? बापरे..एवढा मोठा शब्द वापरण्यासारखं काय आहे असं?" प्रपोज करायला नको याला, प्रपोजल्स मांडतोय.. मूर्ख!
"एक अंडरग्राउंड क्लब आहे. मोस्टली डान्सर्स साठी. म्हणजे नुसतंच चिल आउट करायला ही जातात लोक. मी आणि आशिष तर तेवढ्यासाठीच जातो."
"अंडरग्राउंड? माझ्या डोळ्यासमोर त्या रेव्ह पार्टीज चालतात किंवा इललीगल फाईट क्लब्ज असतात, तसं काहीतरी आलं"
"एक्जॅक्टली.. हाही तसाच आहे. म्हणतात की तो लीगल आहे, पण आम्हाला तसं वाटत नाही. पण इथे तू म्हणतेस तसं काही नसतं, डीजे, ड्रिंक्स, डान्स एवढंच."
एव्हाना ते बिल्डिंग बाहेर पडले होते. बाहेर आल्याबरोबर त्रिशाने हुडी डोक्यावर घेतली.
"पण प्रपोजल काय आहे? थांब, डोन्ट टेल मी तू मला तिकडे येण्यासाठी विचारतोयस"
"येस"
"सॉरी, आय विल पास" त्रिशा खांदे उडवत म्हणाली. "मला अशा इल लीगल जागा आवडत नाहीत. जगात चांगल्या, नॉर्मल लोकांसाठीच्या जागाच राहिल्या नाहीयेत ना? बरोबरे तुझी चूक नाही."
"तुझ्या डोक्यातल्या त्या इमेजेस जरा पुसून टाक. परफेक्टली नॉर्मलच आहे हा. तिथे येणारे लोक सुद्धा नॉर्मलच आहेत. पण आता क्लब्ज म्हणलं की थोडेफार सगळ्याच प्रकारचे लोक तिथे असणारच! ते कुठं नसतात? दोन तीन हौशी मुलांनी मिळून चालू केलाय तो, त्या मुलांना पण आता आम्ही बऱ्यापैकी ओळखतो. तुझ्यासारखे डान्सर्स लोक, इनक्लुडींग मुली, हमखास येतात तिथे. आमच्यासारखे बसून वियु बघायला आणि वातावरण एन्जॉय करायला जातात. "
"तुला चिल आउट करायला असं ठिकाण आवडतं? मी मैत्रिणीबरोबर दोनदा पब मध्ये गेलेय, दुसऱ्या वेळेस चक्क बाय करून आले, लाऊड प्लेसेस आर नॉट माय कप ऑफ टी."
"ऑफकोर्स, क्वाएट जागा मलाही आवडतात. इथला गोंगाट म्हणजे हॉर्न, ब्रेक्स, गर्दीच्या आवाजाचा गोंगाट नाहीये. तिथल्या गोंगाटात, वातावरणात जादू आहे. एखाद्या कॉन्सर्टला गेल्यावर तुला तो गोंगाट वाटतो का? तसं काहीसं. आय बेट, तो तुझ्यासाठी अमेझिंग अनुभव असेल. "
"मग रेग्युलर,जमिनीवर असणारे पब काय वाईट आहेत?" एवढा छान पाऊस पडतोय, कसले विषय घेऊन बसलाय हा!
त्याला हसू आलं.
"या क्लब ला जे कॅरेक्टर आहे ते त्यांना नाही, हा त्यांच्यासारखा चकाचक टाईल्स, लाईट इफेक्ट्स, डिझायनर फर्निचर वाला नाहीये. आय हेट देम! तिथल्या आणि रस्त्यावरच्या गोंगाटात विशेष फरक वाटत नाही मला. हा क्लब म्हणजे वेगळंच जग आहे, फार लोकांना माहीत नाही आणि काही तुझ्यासारखा विचार करणारे आहेत म्हणून खूप गर्दी ही नसते, शिवाय त्यांच्या एका दिवसाच्या ठराविक एंट्रीज फिक्स असतात."
"स्टिल, मी कम्फर्टेबल नाहीये अशा ठिकाणी जाण्यात."
चालत चालत ते गेटपासून मागे वळून आले. थोडं पुढं येऊन सोसायटीच्या आयताच्या ओल्या पायऱ्यांवर टेकले. संध्याकाळ पासून चालू असलेल्या पावसाच्या भुरभुरीमुळे लोकांनी घरातच बसणं पसंत केलेलं दिसत होतं.
"हे बघ, मी तुला कुठल्याही वाईट ठिकाणी नेणार नाही ठिकेय? पण तुला नाही जावंसं वाटत तर दॅटस् ऍबसोल्युटली ऑल राईट!"

"ओके." ती त्याच्याकडे बघत स्माईल करत म्हणाली. "तसही मी डान्सर नाहीये, शिकतेय."
"त्याची काळजी नाही, तिथे बिगीनर्स ते एक्स्पर्ट सगळी माणसं असतात, काही तर तेवढे ही नसतात. नो बडी जजेस एनीबडी. इट्स ऑल फन!"
"हम्म" ती विचार करत असल्यासारखी म्हणाली. तिच्याकडे पहात
त्याने तिने गुडघ्यावर ठेवलेल्या तिच्या हातात सावकाश त्याचा तळहात सरकवला. त्याच्या स्पर्शाने ती एकदम भानावर आली. त्याच्याकडे आश्चर्याने पहायला लागली. त्यांच्या किस नंतर आज पहिल्यांदाच ते हात धरत होते. पावसाळी हवेमुळे गार पडलेल्या तिच्या हाताला त्याचा उष्ण हात लागला तसा तिने डोळे सावकाश मिटून उघडले. त्याने तिच्या बोटांत बोटे अडकवली.
"क्लब विषय बंद. आपल्याला जायचं असेल तेव्हा तुला हव्या त्या ठिकाणी जाऊ."
तिला हो म्हणायची पण इच्छा नव्हती. तिचं पूर्ण लक्ष त्यांच्या हातात गुंतलं होतं.
"सो, घरी जायचं ठरलं?" ती काहीच बोलत नाहीये ते पाहून तो म्हणाला.
"हो उद्या ऑफिस झालं की तशीच तिकडं जाईन" ती त्याच्याकडे बघत म्हणाली.
"मला वाटतंय, मी ही जावं घरी या विकेंडला, तसही आई मागच्याच आठवड्यात बोलवत होती."
"कमाल आहे, तुझं गाव कोणतं हेही मला माहित नाहीये अजून.." ती हसत म्हणाली.
"तुझं माहीत झालं होतं मला, आशिष च्या पार्टीत मीनाक्षीने तुम्हा दोघींचा इन्ट्रो दिला होता.
बाय द वे कर्जत ,रायगडातलं.." तो म्हणाला.
"वाह, डोंगरदऱ्या आणि धबधब्यातला आहेस म्हणजे तू"
"पावसाळ्यात घरी अंघोळ बंद, थेट धबधबा!"
ती हसायला लागली.
"तसंही, हा विकेंड इथे राहून जड जाईल मला" तो तिच्याकडं बघत म्हणाला.
ती नुसतंच हसली. बोटांची पकड तिने आणखी घट्ट केली.
"इन दॅट केस.." तो बसल्याजागी मागेपुढे सरकत म्हणाला " आय थिंक, आय डीझर्व्ह अ गुडबाय किस.."
त्याने तसं म्हणताच तिने एकदम त्याच्याकडे बघितलं.
"ऑन चीक, ऍट लिस्ट!" म्हणत त्याने गाल पुढे केला.
ती हसली. त्याला किस करायला पुढे झाली आणि परत मागे आली.
"आपल्या 'वाट बघूया' कराराचं काय? नो टच करार तर ऑलरेडी मोडला आपण.." ती त्यांच्या हातांकडे बघत म्हणाली.
"हे करार आपणच बनवलेत, लेट्स प्रिटेंड वि नेव्हर ब्रोक देम...." तो खांदे उडवत म्हणाला. " बरं कुठे होतीस तू?" म्हणत त्याने पुन्हा गाल पुढे केला.
हसून किस करायला तिने ओठ त्याच्या गालाजवळ नेताच तो पटकन तिच्याकडे वळला आणि त्याचे ओठ तिच्या ओठांवर टेकवले... तिचे डोळे आपोआप गच्च झाकले गेले. त्याने तिच्या हातात नसलेला दुसरा हात तिच्या गालांवर ठेवून सपोर्ट दिला आणि किस अजून खोलवर नेला. सकाळचे विचार, आतापर्यंतच्या दडवून ठेवलेल्या पॅशन्स तो त्या किस मध्ये ओतत होता. पुढे त्यांच्यात बिघडलं तर त्या दोघांसाठी ही आठवण तो तयार करून ठेवत होता. यावेळी तिनेही स्वतःला थोपवून न धरता त्याला सारखंच रिस्पॉन्ड केलं. काही सेकंद तसेच गेल्यानंतर एक क्षण श्वास घेण्यासाठी त्याने त्यातून ब्रेक घेतला आणि पुन्हा तिच्या ओठांचा ताबा घेतला. तिने त्याच्या जॅकेट ची कॉलर धरून त्याचा ताबा आणखी घट्ट केला. एव्हाना तिचं हृदय धडधडुन बाहेर पडतंय की काय असं तिला वाटत होतं! बंद डोळ्यांसमोर पांढराशुभ्र उजेड पडला होता..
शेवटी त्याने बाजूला होऊन त्याचं डोकं तिच्या कपाळाला टेकवलं दोघांनी काही क्षण तसेच थांबून लांब श्वास घेतले. पावसाची भुरभुर चालूच होती...

तिथून उठून काहीच न बोलता तसेच हातात हात घालून ते आपापल्या घरासमोर आले. एकमेकांकडे वळून उभा राहीले. वर येताना हुडी खाली घ्यायची ती विसरली होती, तिने ती आता खाली घेतली.
"हॅपी जर्नी..बी सेफ, कम सून.."तिच्या हनुवटीला हलकासा स्पर्श करत तो म्हणाला.
"यू टू.. " ती म्हणाली.
"मला वाटतं दोन तीन दिवस पुरेल इतकं फूड फॉर थॉट्स दिलंय मी तुला.." त्याची तीच भुरळ पडणारी आणि पोस्टर वरचे दात दाखवणारी मोठी स्माईल करत तो म्हणाला.
ती हसली आणि पुढे येऊन त्याच्या ओपन जॅकेट मधून हात घालून त्याला आवळलं
"आय विल मिस यु, नकुल ठाकूर.."
"यु बेटर.." त्यानेही ती मिठी परत केली.
पण लगेच तसंच थांबून हातांची पकड ढिली करत म्हणाला,
"वेट अ मिनिट! कालच विचारायचं राहून गेलं, तुला माझं आडनाव कसं माहीत? मी तुला सांगितल्याचं मला तरी आठवत नाही."
"आशिष च्या पार्टी दिवशी आम्ही गिफ्ट आणायला बाहेर पडलो होतो, तेव्हा परत येताना वॉचमन काकांच्या रजिस्टर मधली तुझी जुनी एन्ट्री पाहिली होती." ती मान वर करून त्याच्याकडे बघत म्हणाली.
"यु लिटल स्नीकर.." त्याने हसत पुन्हा तिला मिठीत घेतलं..

"आय विल थिंक अबाऊट युअर क्लब" दुसऱ्या दिवशी ऑफिस झाल्यानंतर फलटण च्या बसमध्ये बसल्या बसल्या तिने त्याला मेसेज केला.
"थिंक अबाउट मी टू.." काही सेकंदात त्याने रिप्लाय केला.
स्माईल करून तिने हेडफोन्स घातले. ऍनी लेनोक्स चं "आय पुट अ स्पेल ऑन यु" ऐकत ती बस च्या वेगाशी सिंक झाली..
क्रमशः