माझ्या मनाचा झोका उंच उंच गेला
उंचावरुनी क्षितिजे पहायची होती त्याला …

महान उंचीमुळे मला भोवळ आली
कारण उंची एवढीच खोली होती खाली …

मन अस्वस्थ झाले ,हेलकावे खात राहिले
मोठमोठ्या पहाडाना धडकत खाली आले

जेथून क्षितिजे दिसत नव्हती
लहान लहान टप्पे होते ,

झाडे झुडपे खडक होते ,
मला न्याहाळता येत होते

आता मन शहाणे झाले
त्याला जणू जाण आली
स्वप्न बघायचीच ,पण
जोखून उंची नि खोली