खिडकीच्या थेट समोर शहतुतचं झाड आहे. त्याला शेवटचा फ़ळांचा बहर कधी येऊन गेला त्यालाही आठवत नसेल इतकं म्हातारं. मात्र खोड मजबूत, गाठाळलेलं, तपकिरी. इथल्या अंगणात सफ़रचंदाची आणि पीचची भरपूर हिरवी, तरुण झाडं आहेत पण नजर या खोडावर खिळून रहाते.
दुपारी डेमियनने शहतुतच्या खोडावर कागद ठेवून क्रेयॉनने घास असं सांगीतलं. कागदावर खोडाचं टेक्स्चर उमटायला लागलं. ही बार्क ऑटोग्राफ़ी. त्याच्या फ़ोल्डरमधे जगभरातल्या खोडांचे ऑटोग्राफ़्स आहेत असे. फोटोग्राफ़्स पेक्षा हे ग्रेट. जिवंत, ऑरगॅनिक.
