समोर मोठं अंगण, कंपाउंड वॉलला चिकटून चंद्रप्रकाशात चमकणारी पेअर आणि संत्र्याची डेरेदार झाडी, जिथे जागा मिळेल तिथे डोकी उंचावून पाहणारे पाईन्स. समोर उजवीकडे चार दगडी पायऱ्या चढून गेल्यावर नक्षीदार वूडवर्क केलेल्या गजांची अर्धी भिंत असलेला ओपन पोर्च, तिथे मांडलेलं अतिनक्षीदार गोल शिसवी टी टेबल आणि तश्याच दोन खुर्च्या. सगळीकडचं लाकूड आता जरा खराब झालं होतं. बाहेरच्या पांढऱ्या रंगाचेही थोडे पोपडे सुटलेले दिसत होते.
डावीकडे अर्ध्या भागात गोल उंच टॉवर, पोर्चच्यावर जरासे ढासळलेले त्रिकोणी छपराचे छोटेसे टरट, करकरीत उतारांची छपरं त्यातले काचेचे डॉर्मर्स, लाकडी फ्रेम्समध्ये बसवलेल्या काचेच्या मोठाल्या बे विंडोज, पोर्चमधल्या खिडक्यांना आता रंग जरा फिकुटलेली फ्लोरल स्टेन ग्लास आणि डोक्यावर सगळीकडे चमचम चांदण्याने गच्च भरलेले आभाळ!
"बाबूराम काका, आप जाके सो जाइये. खाना हम ले लेंगे " इंद्रनीलने बाबूरामच्या पाठीवर थोपटत सांगितले.
"हां दादा" म्हणून तो हळूहळू सर्वंट क्वार्टर्सकडे निघून गेला.
"घराचा सगळा मेंटेनन्स बाबूराम काका बघतात. त्यांची बाकी फॅमिली कोलकातामध्ये असते. टू गर्ल्स फ्रॉम टी इस्टेट आर कमिंग फॉर कूकिंग अँड क्लीनिंग". तो फ्लोटर्स कडेला सरकवून आत जाताजाता म्हणाला.
तिने दारातून आत आल्यावर आधी शूज आणि सॉक्स काढून शू रॅकमध्ये ठेवले.
"मेक युरसेल्फ कम्फर्टेबल, आय'ल जस्ट कम" म्हणत तो पटकन किचनमध्ये गेला.
उंच सीलिंग आणि लाकडी फ्लोअरिंग असलेल्या हॉलमध्ये फक्त मऊ कुशन्स असलेला एक मोठा लाकडी सोफा सेट आणि सेंटर टेबल होते. भिंतीवर एक पोस्टर साईझ फॅमिली फोटो होता. तो बघायची तिला उत्सुकता होती पण दुखरा पाय घेऊन उठण्यापेक्षा ती तशीच बसून राहिली.
तो आतून बर्फाचे क्यूब्ज गुंडाळलेला किचन टॉवेल आणि दुसऱ्या हातात एक लहानसं मेडिकल किट घेऊन आला. सरळ खाली मांडी घालून बसून त्याने तिची पावलं हळुवारपणे हातात घेऊन जखमा बघितल्या.
"ओह.. लुक्स पेनफुल.. इट विल हर्ट." म्हणत त्याने ओल्या कापसाच्या बोळ्यावर थोडंसं डेटॉल ओतून पटकन जखमेवर दाबून धरले.
वाकून पायाकडे बघताना तिने स्सss म्हणत कसाबसा ओठ चावत ती कळ सहन केली.
जखमेच्या आजूबाजूला हलक्या हाताने पुसून, त्याच्यावर थोडं ऑइन्टमेंट लावल्यावर त्याने तिच्याकडे शेकायला बर्फ दिला. त्या थंडाव्याने दुखणं जरा कमी होऊन तिच्या जीवात जीव आला.
तो वाकून फायरप्लेसमध्ये लाकडाचे बारीक तुकडे ठेऊन मॅचबॉक्स मधल्या काड्या ओढत होता. तीनचार काड्या फुकट गेल्यावर शेवटी एकदाचा त्या लाकडाने पेट घेतला.
"गुड टू गो! कॅन वी टॉक नाउ?" तो तिच्या शेजारी येऊन बसत म्हणाला.
"नील.." त्याच्याकडे बघता बघता तिचे डोळे हळूहळू भरून यायला लागले..
"प्लीज टॉक टू मी मनवा.. प्लीज." तो तिच्या डोळ्यात पहात म्हणाला.
"व्हाय डिंट यू वेट फॉर मी? व्हाय डिड यू जस्ट लीव्ह?" तिने कळवळून विचारले.
"व्हॉट वॉज देअर टू वेट फॉर? यू रिजेक्टेड मी, यू डिंट इव्हन वॉन्ट टू टॉक अबाऊट द रिझन.. सो आय जस्ट वेंट इंटू माय शेल, इट्स माय कोपिंग मेकॅनिझम." तो आता चिडून बोलत होता. यू नो, मेरा एक फंडा है, हमे अच्छी लगनेवाली हर चीज हम खोते रहते है. अपोर्च्युनिटी, फिलिंग्स, पॉसीबलिटीज, पीपल सब कुछ. इट्स ऑल पार्ट ऑफ लिव्हिंग." तो तिच्याकडे न बघता बोलत होता.
"आय हॅव हॅड इनफ शेअर ऑफ रिजेक्शन ऑल माय लाईफ! माय मदर इज डेड, माय फादर रिजेक्टेड मी, आय रिफ्यूस्ड टू इव्हन मीट माय स्टेपमॉम अँड दे नेव्हर कॉल्ड मी बॅक. आय हॅव बीन टू माय पर्सनल हेल अँड बॅक. सो आय ऑलवेज चूज टू जस्ट क्लोज मायसेल्फ डाऊन" तो समोर फायरप्लेसमध्ये ढणाणा पेटणाऱ्या आगीत बघत म्हणाला.
"नील, प्लीज डोन्ट से दिस. यू वर गोइंग सो फास्ट अँड आय हॅड माय शेअर ऑफ वरीज.. आय हॅव टोल्ड यू अबाउट द अब्युज अँड द डिप्रेशन, आय नीडेड सम टाइम टू हील. यू नो ड्यु टू युअर सिमीलर हाईट, इट ऑल केम बॅक रशिंग टू मी अँड आय जस्ट कुडन्ट थिंक स्ट्रेट! आय थॉट यू वर टेकिंग कंट्रोल ऑफ माय लाईफ. यू वर मेकिंग मी बाव डाऊन. सो आय जस्ट वॉन्टेड टू कीप अवे. आय न्यू, अगर तुम्हारे इतने पास आ गई तो बाहर निकलना मुश्किल होगा." ती आवंढा गिळत म्हणाली.
तिच्या भरलेल्या डोळ्यांत आणि थरथरणाऱ्या ओठांकडे बघून त्याच्या डोळ्यातील वादळ थांबत हळूहळू शांत झाले. "आय कॅन नेव्हर डू दॅट टू यू मनवा.. अँड आय'ल नेव्हर हर्ट यू.. आय वॉन्टेड समवन हू कॅन लुक इंटू माय सोल अँड एव्हरीटाईम आय थॉट अबाउट इट, आय सॉ योर फेस.. आय जस्ट डिंट वॉन्ट टू लूज यू. सब छोडकर यहां आया था, बट आय जस्ट कुडन्ट फर्गेट यू.. युअर फेस, युअर आईज, युअर स्माईल.. द वे यू से बं..र! एव्हरीथींग" हसून म्हणत त्याने तिला एका हाताने जवळ घेऊन तिच्या कपाळावर ओठ टेकले.
"आय नो! किसीने फ्रिजपर मेरी फोटोभी लगायी है! ती भुवया उंचावत म्हणाली.
"शक्स! हाउ डिड यू नो?" तो आ वासत म्हणाला.
"आय हॅव माय ओन सोर्सेस!" ती डोळा मारून म्हणाली. "नाउ आय नो नील.. व्हॉट यू मीन टू मी. अँड आय थिंक आय लव्ह यू टू.. विथ ऑल माय हार्ट.. मेरा फंडा अब चेंज हो गया है, मैने कही पढा था. पता है क्या? यू नो व्हॉट हॅपन्स व्हेन पीपल ओपन देअर हार्टस्? दे गेट बेटर." ती जवळ सरकून त्याच्या अंगावर हात टाकून, छातीवर डोकं ठेवत म्हणाली. तेव्हा तिला पहिल्यांदाच स्वतःबद्दल विश्वास वाटायला लागला होता. त्याच्यामुळे ती हळूच स्वत:वरही प्रेम करायला लागली होती.
त्याने पुढे वाकून हळूच तिच्या चेहऱ्यावर आलेली एक कुरळी बट कानामागे लपवली. तिच्या कानातला गुलाबी खडा चमकला. त्याच्या बोटांच्या स्पर्शाने तिला थरथरायला झालं. शांततेत तिला त्याच्या छातीतून धडधडणारा प्रत्येक ठोका ऐकू येत होता. "डझ दॅट मीन्स अ येस.." त्याने तिच्या गालावरून एक बोट फिरवत कुजबुजत विचारले. "येस" ती पापण्या झुकवत म्हणाली.
त्याच्या श्वासात श्वास मिसळत असताना तिला वाट पाहणे कठीण होत होते. तिने त्याच्या गळ्यात हात टाकून त्याला ओढून पटकन त्याच्या ओठांवर ओठ टेकले. त्याला अचानक बाहेरच्या चांदण्याचा वर्षाव त्याच्या ओठांवर झाल्यासारखे वाटले. त्याने डोळे विस्फारून आश्चर्याने तिच्याकडे पाहिले आणि अजिबात न थांबता तिला प्रतिसाद देऊ लागला.
ते एकमेकांचा प्रत्येक श्वास, प्रत्येक हार्टबीट शेअर करत होते. तिच्यासाठी सगळं जग नाहीसं होऊन फक्त एकमेकांच्या मिठीत ते दोघेच उरले होते. "आय विश दिस नेव्हर एण्ड्स.." तो स्वप्नाळू डोळ्यांनी तिच्याकडे पहात म्हणाला. "मी टू.." त्याच्या मानेत चेहरा लपवत ती म्हणाली.
खिडकीच्या काचेतून बाहेर झाडांच्या सळसळणाऱ्या पानांमधून र्पौर्णिमेचा चंद्र चमकत होता आणि कुठेतरी वाजणाऱ्या गाण्याचे सूर आसमंतात पसरत होते..
कभी यूँ भी तो हो
दरिया का साहिल हो
पूरे चाँद की रात हो
और तुम आओ...
:dhakdhak: