"मनीssषा, विथ टू 'ई'ज अँड टू 'ए'ज" तिच्यासमोरची हिऱ्यांनी मढलेली मध्यमवयीन बाई तिला मोठ्या आवाजात सांगत होती.

"ओकेss गॉट इट" म्हणून सवयीचे खोटे हसू चेहऱ्यावर आणत उर्वीने हातातल्या नोटपॅडवर बरोबर नाव लिहून अंडरलाईन केले. टू 'ई'ज अँड टू 'ए'ज वाल्या मनीषा मेहताने आत्ताच एका चिवित्र पेंटिंगवर दोन लाख रुपये वाया घालवले होते. ठिके, पैसे चांगल्या कारणासाठी दिले, पण तिला तिचं नावपण बरोब्बर स्पेलिंगसकट उर्वीच्या लेखात छापून आणायचं होतं.

"आणि तुझ्या आर्टिकलबरोबर माझा आणि मिस्टर मेहतांचा फोटो पण पाहिजे हां, पेंटिंग समोरच फोटो घ्या आमचा" म्हणत ती नवऱ्याला आणायला गेली. उर्वीने इकडे तिकडे पाहिले आणि कोपऱ्यात कुठल्या तरी मॉडेलबरोबर गप्पा मारणाऱ्या फोटोग्राफर रवीला हात करून बोलावून घेतले. थँक गॉड, रवी पटकन आला आणि त्याने त्या दोघांचे पेंटिंगसमोर दोन तीन पोझेसमध्ये फोटो काढले. त्या लाखोंच्या चित्रात पांढऱ्या कॅनव्हासवर फक्त एक मोठाच्या मोठा लाल, तेलकट ठिपका पसरलेला होता. आर्टिस्टने त्याला कुठल्यातरी फुलाचे नाव दिले होते पण ते फुलापेक्षा जास्त कुठलातरी मर्डर सीन नाहीतर डेक्स्टरचा ब्लड स्मीअर रिपोर्ट वाटायची शक्यता जास्त होती. ह्या विचारानेच आता तिला हसू येत होतं.

"इजन्ट इट जस्ट अमेझिंग?" तिला चित्राकडे बघताना बघून मनिषाने खुश होत विचारले.

"ऍबसल्यूटली माइंडब्लोइंग!" शक्य तितका कोरा चेहरा ठेवत तिने उत्तर दिले.

"फोटो पब्लिश करायच्या आधी माझं अप्रूवल घेशीलच ना तू?" जाताजाता बाई अजून एक डिमांड टाकून गेल्या.

"ऑफ कोर्स!" उर्वी पुन्हा गोड हसून म्हणाली.

उर्वी आज तिच्या 'द सिटी बझ' नावाच्या वृत्तपत्राकडून हा चॅरिटी आर्ट शो आणि ऑक्शन कव्हर करायला आली होती. तीन साडेतीन तास नवीन घेतलेल्या तीन इंची हील्सवर उभी राहिल्यामुळे आता तिच्या पायांनी बोंबा मारायला सुरुवात केली होती. रवीला ते जाणवून त्याने तिला एक दयार्द्र स्माईल दिले.

आह, ह्या थोड्याश्या ग्लिटरी, नी लेंथ एलबीडीवर हे पीप टो स्टिलेटोज किती मस्त दिसत होते, पण नेमके एक साईज लहानच मिळायचे होते.. म्हणून कपाळावर आठ्या आणत तिने पायाची बोटं हलवून पहिली तर त्याने पाय अजूनच दुखायला लागले.

प्रोग्रॅम संपून उबरमध्ये बसताच तिने घाईघाईने शूज काढून पाय मोकळे केले. हाताने टाच चेपताना तिच्या डोक्यात विचार सुरूच होते. मास कॉमची डिग्री मिळताच योगायोगाने पटकन एवढ्या मोठ्या पेपरमध्ये मिळालेला जॉब, मग सुरुवातीला दिल्ली एडिशनसाठी दोन वर्षे, आता मुंबईत परत येऊनसुद्धा वर्ष झालं तरीही तिच्यावर सोसायटी पेजचीच जबाबदारी होती. तिने खूपदा डिमेलोला समजवायचा प्रयत्न केला की बाबा मला यात इंटरेस्ट नाही, मला प्लीज काहीतरी मीनींगफूल काम दे. तरीही तो या कानाने ऐकून त्या कानाने सोडून देत होता. तिला रिसर्च करायचा होता, माणसांच्या खऱ्या गोष्टी लिहायच्या होत्या, अगदी बुक रिव्ह्यूसुद्धा चालतील पण सोसायटी पेज नको हे तिने कित्येकदा स्पष्ट सांगितलं होतं. पण काही उपयोग नव्हता.

दिल्लीतून मुंबई ब्रांचला परत येईतो बाबांची बदली नाशिकला झाली आणि आईबाबा तिकडे शिफ्ट झाले. त्यामुळे मुंबईतल्या त्यांच्या फ्लॅटमध्ये ती एकटी राहून राहून कंटाळली होती. जय, तिचा कॉलेजमधला बॉयफ्रेंड ती दिल्लीला जाताच लग्न करून मोकळा झाला होता. तो धक्का पचवल्यापासून तिला कुणाच्यात इंटरेस्टच वाटत नव्हता. हल्लीच ती अकाउंट्समधल्या कुणालबरोबर एकदोनदा मुव्हीज, डिनर डेट्सवर गेली होती पण तो तिला बॉयफ्रेंडपेक्षा मित्रच जास्त वाटत होता. लोकांचं सोशल लाईफ कव्हर करण्यात ती इतकी बिझी होती की तिला स्वतःचं सोशल लाईफ काही उरलंच नव्हतं.

गेटसमोर उतरून ती घाईघाईत लिफ्टमध्ये घुसली. दहाव्या मजल्यावर उतरून लॉबीतून डावीकडच्या तिच्या फ्लॅटपर्यंत जाणेही पायांना सोसवत नव्हते. तरी दाराशेजारी भिंतीवरची झाडाच्या खोडाची लाकडी चकती आणि त्याच्यावर तिनेच पायरोग्राफी शिकताना लिहिलेली 'काळे - प्रमोद, अपर्णा, उर्वी' अशी नावे दिसल्यावर आपोआप तिच्या चेहऱ्यावर हसू उमटले. दार उघडून आत शिरताच तिने पहिल्यांदा ते हील्स काढून शू रॅककडे भिरकावले आणि डोळ्यांवर आलेली झोप नाहीशी होण्याच्या भीतीने लगेच झोपायला निघून गेली.

-----

"तुम सिरीयस हो क्या?" अना नेहमीप्रमाणे घाबरट तोंड करून तिला विचारत होती. अना म्हणजे अनामिका तिवारी. फ्लोरवरची तिच्या शेजारच्या क्यूबिकलमध्ये बसणारी तिची एकमेव मैत्रीण. बाकी सगळे फक्त कलिग्ज!

"टोटली!" उर्वीने चेहऱ्यावर शक्य तितकी बेफिकीरी आणत उत्तर दिले. त्याच क्षणी तिच्या दुखऱ्या अंगठ्यातून कळ आली आणि तीने स्स.. करून खुर्चीत बसून तळपाय चेपायला सुरुवात केली.

"अरे अरे, पैरमे क्या हुआ? कहीं गिर गई थी ? अनाची सरबत्ती सुरूच होती.

"पागलपंती! कल जो स्टीलेटोज लिए थे, वो इतने सेक्सी थे लेकीन एक साईज छोटे थे. लास्ट पीस बचा था. फिरभी हमे पागलपंती करना जरुरी है, है ना! उसके साथ ऑफर मे एक फ्लॅट्स फ्री दे रहे थे तो मैने ले लिए." तिने बारीक आवाज करून, डोळे फिरवत सांगितले.

"क्रेझी!!" अना तिला मदत करण्याऐवजी जोरजोरात हसत होती.

"दुष्ट! अब जाओ मुझे कुछ मेडिसिन ला दो" ती रागाने म्हणाली.

"मत करो उर्वी." अना पटकन आणलेलं मलम तिच्या पायाला लावत म्हणाली.

"हां बिलकुल, आय एम नॉट गोइंग टू वेअर देम अगेन. डोन्ट वरी"

"इडियट, वो नही. नोटीस मत दो बोल रही हूं! वैसे नुकसान तुम्हारा ही है. देखो तुम्हारी पर्सनॅलिटी अच्छी है, लूक स्मार्ट है और सोशली तुम बहोत इझीली घुलमिल जाती हो लोगोंके साथ. सो अपने ऑफिसमे सिर्फ तुम ही हो जो सोसायटी पेज के लिए परफेक्ट है और पे भी तो कितना अच्छा है!" अना डोळे मोठे करून तिला बजावत म्हणाली.

"देखती हूं, लेकीन मुझे इन सब फेक लोगोंमे अब इंटरेस्ट नही है." म्हणून तिने खांदे उडवले. थोडावेळ कालच्या शोचं आर्टिकल ड्राफ्ट केल्यानंतर ती उठून सरळ बाहेर काचेवर मोठ्या फॉण्ट मध्ये 'एडिटर' लिहिलेल्या डिमेलोच्या केबिनसमोर जाऊन थांबली. काचेतून बाकी कुणी आत नसल्याची खात्री करून तिने दारावर हळूच नॉक केले.

"हम्म?" म्हणत त्याने वैतागून स्क्रीनवरून नजर हटवून तिच्याकडे पाहिले.

"सर, दिस इस माय टू मंथस नोटीस" तिने पुढे होऊन टेबलवर एन्व्हलप  ठेवले.

स्टाफ आपापसात त्याचा एकेरी उल्लेख करत असले तरी विन्सेंट डिमेलो हुशार आणि अनुभवी माणूस होता.

"नॉट अ‍ॅक्सेप्टेड! एनी पर्टीक्युलर रिझन?" त्यांनी भुवया उंचावत विचारले.

"आय एम टोटली फेड अप विथ दिज सोशल इव्हेंट्स, पार्टीज अँड सेलिब्रिटीज... आय वॉन्ट टू वर्क ऑन रिअल न्यूज, रिअल स्टोरीज. यू हॅड प्रॉमिस्ड मी, बट नथिंग हॅपन्ड. सो!" तिने भराभर मनात घोळणारे सगळे विचार बाहेर ओतून टाकले.

"ओह, आय डोन्ट रिमेम्बर प्रॉमिसिंग एनीथिंग.. ओके तो एक काम करते है, डू थिस लास्ट इंटरव्ह्यू फॉर मी. इफ यू सक्सीड, आय विल रिमूव्ह यू फ्रॉम सोसायटी अँड गिव अदर असाईनमेंट्स. चलेगा?" त्यांनी शांतपणे विचारले.

"ओ..के" ती विचारात पडली. "आय'ल डू इट, बट गिव मी युअर वर्ड!"

"डन, गो फॉर इट. बाय द वे, दिस पर्सन नेव्हर गिव्ज इंटरव्ह्यू टू एनीबडी" म्हणून त्यांनी एक पुस्तक तिच्यासमोर टाकले आणि पुन्हा स्क्रीनमध्ये डोके घातले.

तिने पुस्तक उचलून निळसर कव्हर पाहिले. खाली बर्फ, वर चंद्र आणि पेटलेली एक शेकोटी.
On my own
Aaditya Sant

हम्म. आदित्य संत! ज्याला इंटरव्ह्यूची अलर्जी आहे. कोण आहे हा माणूस? तिने तर कधी नावसुद्धा ऐकले नव्हते. देखा जाएगा, म्हणून  ती पटकन वळून केबिनमधून बाहेर आली.

क्रमशः

भाग - २