२०२१ मधे आयुष्यातल्या पहिल्या हिमालय ट्रेक साठी पैसे भरले पण करोना कृपेने तो पुढे ढकलावा लागला. या वर्षी सगळं मार्गी लागलं आणि २८ मे ते ३ जुन पिंडारी ग्लेशिअर ट्रेक नक्की झाला. पहिल्याचं नाविन्य असल्याने उत्सहात खरेदीही भरपूर झाली. decathlon चा एक दिवसचा turnover वाढवल्यावर जरा बरं वाटलं.
२०१४ मधे सिंहगड उतरताना माझा पाय गुढग्यात ट्विस्ट झाला. ligament injury झाल्याने सिंहगड पण बंद झाला. आत्मविश्वास फारच कमी झाला होता. आता ट्रेकच्या निमित्ताने आठवड्यातून एकदा सिंहगड सुरू करु असे ठरवताना अचानक मार्चमधे मैत्रीण कळसुबाई करुया का म्हणाली आणि दमत भागत का होइना जमला. गेलेला अर्धा आत्मविश्वास परत आला. मग जमेल त्या शनिवारी सिंहगड वार्‍या केल्या.
२७ ला सकाळी पुण्याहून दिल्ली आणि तिथुन दुपारी पंतनगर ला पोचलो. पंतनगर चा लुटुपुटूचा विमानतळ बघुन जरा मज्जा वाटली.
काठगोदामला जाण्यासाठी विमानतळावर गाड्या घ्यायला आल्या. आम्ही पंतनगरहून इनोव्हाने निघालो.
गाडीतून जाताना करमणूक नको का :)
उत्तराखंड आहे म्हणजे थंडी असणार या कल्पनेला काठगोदामने तडा लागला. मरणाचं उकडत होतं. संध्याकाळी जरा वेळ मिळाला तसे पाय मोकळे करायला गावाच्या जरा बाहेर फेरफटका मारुन आलो. नाहीतर गाव अगदीच सुमार, प्रदुषण युक्त आहे.
राहिलो ते हॉटेलही ठिकच होतं पण एका रात्रीचाच प्रश्न होता. दुसर्‍या दिवशी १० तासाचा प्रवास होता. त्यामुळे सकाळी लवकर निघालो. आधी इनोव्हा होत्या, पण पहाडी रस्त्यांवर जायचं तर गाड्या पण तशाच हव्या. त्यामुळे ठरल्याप्रमाणे मधे आम्ही इनोव्हा सोड्ल्या आणि स्कोर्पिओ घेतल्या. त्यात तेंव्हा तिथे पाऊस चालु होता. पावसाने,दरडी कोसळल्यामुळे खडबडीत रस्ते, पावसामुळे चिखल आणि निसरड्या वाटा पार करत जलकुणी नावाच्या गावात संध्याकाळी ६:३० च्या आसपास पोचलो. आता उंचीवर आल्यामुळे गाडीतून उतरल्यावर हवेत चांगलाच गारवा जाणवला. अंधार पडायला लागला होता तरी समोर दिसणार्‍या डोंगर रांगा लक्ष वेधून घेत होत्या. ढग इतके खाली आले होते की सगळ्या डोंगर रांगा दिसत नव्हत्या.
हे मी फोटो कितीही दाखवले आणि कितीही वर्णन केलं तरी तेंव्हा डोळ्यांत साठवलेलं याहून कितीतरी सुंदर आहे.
रात्र झाली तशी प्रचंड थंडी वाजू लागली. टॉयलेट १० पावलांवर होतं पण गच्च अंधार आणि थंडीचा कडाका यामुळे जावंस वाटत नव्हतं. नको वाटत होतं तर दोनदा जावं लागलं. परिस्थितीशी जुळवून घेण्यासाठी ही रात्र जावी लागणार होती. उद्यापासून खरा ट्रेक चालु होणार होता. कुडकुडत असतानाच १२ वाजता वगैरे झोप लागली. सकाळी त्या रांगा स्पष्ट दिसत होत्या. ढगही जरा निवळले होते.
समोर ज्या रांगा दिसतात त्या सुंदरढुंगा (असंच नाव आहे 
)
झोपायला गाद्या, बसायला खुर्च्या, बाकडी असा हा पहिला आणि एकच हॉल्ट होता. इथुन पुढे हे लाड शेवटचा एक दिवस ते पण न ठरवता झाले. बाकी दिवशी तंबू! नाष्ट्याला फ्रेंच टोस्ट ,सँडविचेस होती. थंडीही माफक होती.
