शिलाँगचं एअर बीनबी सोडून आज चेरापुंजीला रहायला जाणार होतो. आवराआवरी आणि ऑम्लेट-ब्रेड नाश्ता करून निघालो.
पहिला थांबा होता mawphlang sacred forest. हे ठिकाण शिलाँगपासून तासाच्या अंतरावर आहे. खासी जमातीची देवराई म्हणता येईल. एक पठार आणि त्याला लागून जंगलाचा भाग आहे. जंगलाच्या बाहेरच ३ मोनोलिथ्स आहेत.
प्रत्येक श्वास अनुभवावा - अर्थात माझे scuba diving अंतिम भाग
———————————————————
सकाळी उठले तेंव्हा पाऊस नव्हता पण ढग होते. परत मनावर मळभ दाटायला लागलं... सगळं नीट होईल ना? तिथे काही झालं तर काय करायचं... तिथे म्हणजे पाण्याखाली... मला जर नीट श्वास घ्यायला जमलंच
नाही तर? कारण swimming टॅंक आणि समुद्र या दोन्हीत जमीन अस्मानाचं अंतर होतं.
“हो ते तसं होणं स्वाभाविक आहे... पूर्ण आयुष्य आपण नाकाने श्वास घेण्यासाठी ट्रेन झालो आहोत. अचानक तुला कोणी सांगितलं तोंडाने श्वास घे आणि तेही पाण्याखाली तर थोडा त्रास होणारच!
हे बघ, स्कुबा डायविंग सर्वांसाठी नसतं...पण मी म्हणेन ते प्रत्येकाने आयुष्यात एकदा तरी करून बघावं...
आपण अजून १-२ दा ट्राय करू. नाही जमलं
तर you can always say no!”
माझा स्कुबा डायविंग ट्रेनिंग इंस्ट्रक्टर ऍशली मला सांगत होता. आम्ही जवळजवळ ५ फूट पाण्यात उभे होतो. आणि मला स्कुबा डायविंग च्या air regulator ने श्वास घ्यायला तो शिकवत होता.
“इन्सान को अपनी हर एक सांस का एहसास होता है. Like we are fully alive!”