फार फार वर्षांपूर्वी म्हणजे जेव्हा मी शाळेत होते आणि जेव्हा आम्ही डोंबिवली पश्चिमेला रहात होतो, तेव्हा स्टेशनजवळच्या फिश मार्केटपाशी एकजण संध्याकाळी गरमगरम बटाटा वेफर्स करत असे. ही माझी वेफर्सची पहिली ठळक आठवण आहे. याआधी वेफर्स केवळ हलवायाकडे काचेच्या बरण्यांतून पाहिले होते आणि तेच खाल्ले होते. पण लक्षात राहण्यासारखं काही नव्हतं त्यांत.
मग कधीतरी एकदा केळ्याचे वेफर्स खाल्ले. त्यांची ती काहीशी गोढीळ चव त्यावेळी आवडली नव्हती हे देखिल आठवतंय.
आमच्याकडे सहसा रताळे कशी संपवायची असा प्रश्न पडत नाही. पण यावेळी या ना त्या कारणाने रताळ्याचा वापर फारच कमी झाला. उरलेली रताळी संपवायची होती आणि थंडी-पावसात तोंडात टाकायला काहीतरी कुर्कुरीतही हवे होते तेव्हा मावेत रताळ्याच्या चिप्स केल्या. कृती अगदी सोप्पी आहे.