स्त्री जन्मा-

अंगावर फुलतात तिच्या घामाचीच फुले
व्यथा जरी गं पोटात, ओठी वात्सल्यच उले
पडझड तन मनी, वाट जाहली दुर्गम,
रक्ताळले कण कण- ती चालतीबोलती जखम!
प्रेम-माया अगणित-असंख्य उधळूनही ती धनी!
जोडे करी कातड्याचे तरी जग तिचेच ऋणी