क्रिस्टन तिच्या घरी परतलली तेव्हा संध्याकाळचे 7 वाजले होते. क्रिस्टन ने मोबाईल चेक केला. "ओह शूट. वेडींग ड्रेस पिक्चर!" जेसीकाने तिला आजी आजोबांकडेच असताना ड्रेस चा फोटो पाठवला होता. पण दुपारी पडलेले अगम्य स्वप्न, आजोबांनी सांगितलेल्या माहितीने त्याच्या वियर्डनेस् मध्ये घातलेली भर या सगळ्या विचारांच्या गोंधळात ती ते ओपन करून पाहायचं पूर्ण विसरली. तिने फोटो डाउनलोड केला. ओपन केला. उंच, सुडौल बांध्याच्या, कमरेवर हात देऊन उभा असलेल्या मॉडेल ने वेडींग ऐवजी रॅम्प वर वॉक करायला निघाली आहे अशा थाटात तो ड्रेस घालून पोज दिली होती. तिला क्षणभर हसू आले. पण ड्रेस च्या ती प्रेमातच पडली. क्रिस्टन ने जेसीका ला बजावले होते तसा साधा, सुंदर एलिगंट ड्रेस होता तो. शॉर्ट लेसी स्लीव्ह्ज, वाईड स्वेअर नेक, घेर नसलेला आणि कमरेच्या आकारानुसार खाली रुळत जाणार, पांढरा शुभ्र गाऊन. अप्पर हाफ मध्ये नाजूक व्हाईट फ्लावरी एम्ब्रॉयडरी.खाली पूर्ण प्लेन . बॅक नेक ही डीप स्क्वेअर आणि लेसी. " गुड जॉब जे अँड वर्थ वेटिंग" ती मनाशीच म्हणाली. तिने जेसीका चा स्पीड डायल नंबर प्रेस केला.
"हॅलो जे"
"हे क्रिस, तुलाच कॉल करणार होते"
"आय नो, सॉरी. पा आणि मा कडे गेले होते, तिथे गप्पात एवढी रमले की फोटो पहायचं लक्षातच राहिलं नाही. बाय द वे, दॅट ड्रेस, इस मोर दॅन लव्हली, थँक्यु जे"
"आय न्यू यु आर गोइंग टू लव्ह इट. बाय द वे, आय अक्चुली कॉल्ड यु टू लेट यु नो, दॅट आय कॅन नॉट मेक इट टू योर प्लेस टूनाईट.. सॉरी क्रिस."
"व्हाय, व्हॉट हॅप्न्ड" ओह नो, क्रिस्टन मनात म्हणाली.
"मॉम इज सफरिंग फ्रॉम फिव्हर, शी वज अक्चुली नॉट फिलिंग वेल सीन्स मॉर्निंग. इट्स नॉट रियली मच, बट, वॉन्ट टू स्टे, टू टेक केअर ऑफ हर"
" ओह, ओके. प्लिज लेट मी नो इफ एनीथिंग निड्स ओके? "
" श्योर अँड डोन्ट वरी, शी विल बी फाईन इन कपल ऑफ डेज"
"ओके, टेक केअर"
"यु टू, बाय"
क्रिस्टन ने उसासा सोडला. स्वप्न आणि त्याच्या संदर्भातल्या गोष्टी तिच्या डोक्यातून काही केल्या जात नव्हत्या. आजची रात्र एकटीने काढायचे तिच्या जीवावर आले होते. तिने विचार केला . कदाचित आपण नको इतका विचार करत आहोत. काहीतरी कामात मन गुंतवले पाहीजे असा विचार करून तिने शेल्फ मधून रेफरन्स बुक काढले. उद्याच्या लेक्चरसाठी तिच्या नोट्स रेडी होत्या, पण एक्स्ट्रा काढून ठेवल्या म्हणजे नंतर चे लेक्चरही कव्हर होतील आणि थोडंसं distraction मिळेल म्हणून तीने बेडरूम मधली चेअर ओढली, समोरच्या टेबल वर बुक, पेन, पेन्सिल, पेपर्स घेऊन बसली.

ही ट्रिक कामाला आली, घडाळ्यात पाहिले तर नऊ वाजले होते. तिने जेवण उरकले. टीव्हीवर एखादा चांगला मुव्ही लागला तर बघावं म्हणून चॅनल सर्फ करू लागली. एका ठिकाणी "जेनिफर्स बॉडी" लागला होता. एरव्ही हॉरर, थ्रिलर, सुपरनॅचरल हे तिच्या आवडचे genre होते, पण आज तिला शांत झोपेची आवश्यकता होती. तिने पुढे सर्फिंग चालू ठेवले.एका चॅनल वर "आईस एज 3" लागलेला पाहून ती स्थिर झाली आणि त्यात रमली. दहा वाजून गेले तसे तिला जांभया येऊ लागल्या. तिला दिवसभरात बराच मानसिक ताण आलेला होता आणि उद्या कॉलेज मध्ये सर्वाईव्ह करायचे म्हणजे शांत झोपेची गरज होती. तिने सगळी दारं, खिडक्या, लाईट्स व्यवस्थित चेक केले आणि बेडरूम मध्ये जाऊन बेडवर पडली. पाच दहा मिनिटात ती झोपेच्या अधिन झाली!

....
हँडल फिरवून तिने तो छोटासा दरवाजा उघडला. वर जाण्यासाठी अरुंद पण प्रचंड अंधारा जिना होता. इथे बल्ब बसवला पाहिजे होता असा विचार करत , वैतागत, चाचपडत, ती जिना चढू लागली. वर छोटयाशा खोलीत तिने हळूच पाय टाकला.तिथेही अंधार भरून राहिला होता. आजूबाजूला काही जुनाट सामान, मोडके, वापरात नसलेले फर्निचर, बॉक्स पडून होते. चालता चालता ती कुठल्याशा वस्तूला धडकली. शीट! एक जुनी लाकडी चेअर आडवी पडली होती. तिने ती उचलून तिथल्या रॅक ला टेकून उभी केली. हवा, प्रकाश येण्यासाठी एकच झडप होती पण तीही कायम बंद असल्याने कोंदटपणा दाटला होता. बराच काळ एकाच जागी पडून राहिल्याने तिथल्या वस्तुंना एक विशिष्ट दर्प येत होता, असह्य नव्हता पण कोंदट, लाकडी, ग्रीसी... इथे एक बल्ब असावा कदाचित. असं म्हणत तिने वर पाहिले. थोडसं पुढे कुठल्याशा फटीतून कवडसा येत होता. त्याच्या अंधुक प्रकाशात तिला लोम्बकळणारी एक दोरी दिसली. काळजीपूर्वक पावलं टाकत ती पुढे झाली आणि ती दोरी ओढली. बल्ब लागेना. दोनदा, तीनदा, चौथ्यांना ओढल्यावर, चर्रर्र चर्रर्र आवाज होत तो बल्ब अखेर बळच लागला. त्या अंधुक उजेडात तिने आजूबाजूला पाहून घेतले. थोडी अजून पुढे जाणार तोच पायाला कुठल्याशा जड वस्तू चा धक्का लागून ती ठेचकाळली. तोंडातल्या तोंडात स्स्स्स् आवाज करत, दुसऱ्यांदा ठेच लागल्यामुळे मनातल्या मनात शिव्याशाप देत, हे मधेच काय ठेवलंय म्हणत तिने चिडून खाली पाहिले. ती एक मध्यम आकाराची आयताकृती लाकडी पेटी होती. तिच्या झाकणाच्या चारी बाजुंना बारीक, दाट पण रेखीव कोरीव काम केल्यामुळे तिला विंटेज लूक आलेला होता. पुढच्या बाजूला छोटी पण मजबूत पितळी कडी होती. त्या कडीवरही तशीच कोरीव नक्षी होती. या सगळ्या सामानात ती पेटी काहीशी आगंतुक, अनोळखी वाटत होती. तिच्या मनात कुतूहल जागे झाले. ती खाली गुडघ्यावर बसली. पेटीचे व्यवस्थित निरीक्षण केल्यावर तिने कडी उघडायला घेतली. बराच काळ बंद असावी कदाचित. तिने अजून थोडासा जोर लावला. कडीच्या वर असलेला आडवा भरीव दांडा, बाजूच्या दोन मोठी छिद्र आलेल्या गोलांत घासला जाऊन आवाज झाला. कडी वर झाली तेव्हा तिला दिसले की तिच्या खाली सुरेख करसिव्ह वळणात कोरलेला एक 'V' आहे. व्ही? म्हणजे काय असावं याचा अंदाज लावण्यासाठी तिने डोक्यावर जोर देऊन पाहीला, पण व्यर्थ. तिने आता कडी पूर्ण वर केली, दोन्ही हातानी झाकण वर करून ते उचलले. पुन्हा हलकासा लाकडी बिजागऱ्या घासल्याचा आवाज झाला. आत एक अत्यन्त तलम असे मोती रंगाचे रेशमाचे कापड होते. ते कापड तिने उलगडले. त्यात शुभ्र, त्या कापडापेक्षाही तलम, नीटशी घडी घालून काहीतरी ठेवले होते. तिने ते हातात उचचले, उलगडले. ती उभा राहिली. त्याच्या दोन्ही शोल्डर्स ला पकडून तिने स्वतःचे हात लांब करून पाहीले. तो एक वेडींग ड्रेस होता!!

क्रिस्टन तोंडातून मोठ्ठ्याने श्वास टाकत बेडवर उठून बसली तेव्हा सकाळचे 6 वाजले होते.