व्हिक्टोरीयाने डोळे किलकिले करून पाहीले तेव्हा ती कुठल्याशा घरात होती. जाग आली तशी ती पटकन उठून उभा राहीली. आजूबाजूला पाहु लागली. ते एक लहानसे, जुनाट पण मजबूत दगडी घर वाटत होते. भिंतीतल्या एका कोनाड्यात कंदील ठेवलेला. चौकोनी आकाराचा, काचेच्या भिंती असलेला. त्याचाच मंद, मरगळलेला प्रकाश त्या खोलीत पसरलेला होता. तिच्या लक्षात आलं की घरात सामान असं काही नाहीच. एका भिंतीत जमिनीलगत जळून राख झालेली लाकडं असलेली अगदी लहानशी फायरप्लेस होती एवढंच. नक्की कोणती वेळ असावी ही? रानातला रस्ता लागला तेव्हा रात्र झाली होती हे तिला आठवले, आपण कोसळून खाली पडलो होतो हेही आठवले. आता काय आहे? सकाळ? रात्र?

"स्टोअर रूम..." मिनीटभरानंतर व्यवस्थित जाग आल्यानंतर तिने थोडासा विचार केला आणि तडक उठली. बेडरूम मधून बाहेर आल्यानंतर उजवीकडे वळून हॉलवे मधून चालू लागली. तिच्या मनात आता भीती, कुतूहल अशा संमिश्र भावना तयार होत होत्या. उजवीकडेच फारशा वापरात नसल्या दुसऱ्या बेडरूम चा दरवाजा ओलांडून ती पुढे गेली. थोडंसंच पुढे एका लहान दरवाज्यासमोर येऊन थबकली. स्वप्नात दिसलेला दरवाजा हाच होता आणि ती मुलगीही ती स्वतःच होती!

क्रिस्टन ने मोबाईल चेक केला. डॅनियल चा मेसेज येऊन पडला होता. " सॉरी, टू बिझी.. विल कॉल यु वन्स आय गेट अ चान्स" नेहमीप्रमाणे डॅनियल चे शब्द वाचून तिचा मूड बदलला आणि ती प्लेफुल मोड मध्ये गेली.
स्वप्नाचे विचार बाजूला सारत तिने मेसेज केला. "नो प्रॉब्लम, वॉज हॅविंग नॅप. विल वेट फॉर इट. बाय द वे मे बी आय विल गेट माय वेडींग ड्रेस बाय इव्हनिंग :)
डॅनियल चा तात्काळ रिप्लाय "आर यु गोइंग फॉर शॉपिंग टूडे?? "
"नो, जे इज डुईंग मी फेव्हर, थँक गॉड.."
" विल यु सेंड मी अ पिक्चर?"
"नो, इट्स अंगेंस्ट ट्रेडिशन यु नो, ग्रुम इज नॉट सपोस्ड तू सी द ड्रेस बीफोर वेडींग .. अँड आय थॉट यु आर बिझी!!!"