उन्हाळा सुरु होतो. शाळेच्या सुट्ट्यांचे वेध लागतात.
परीक्षा संपल्या कि एकच हुर्यो होतो आणि मे येतो.
सोबत येतो तो.
आंबा.
फळांचा राजा.
आंब्याच्या आठवणी सांगणं कठीण आहे कारण प्रत्येक चांगल्या आठवणीत आंबा आहेच. लहान होतो तेंव्हापासून सगळ्या उन्हाळ्याच्या आठवणी पाडळीशी जोडलेल्या. पाडळी माझं गाव. छोटंसं खेडंच खरंतर. कराड रहिमतपूर रस्त्यावर वसलेलं. डोंगरांच्या मधोमध. दर उन्हाळ्याच्या सुट्टीत आम्ही सगळे पाडळीला चांगले दीड महिनाभर सुट्टीला जायचो. वीस बावीस जणांचं कुटुंब. सगळे काका काकू, चुलतभावंडं, आतेभावंडं जमायचो. फुल्ल दंगा चालायचा.
कच्चं केळं, बटाटा आणि कच्ची पपई उकडून घ्यायचं. त्यात मीठ, आलं, हळद, हवं असल्यास तिखट घालून कुस्करून गोळे करून घ्यायचे. लागलंच तर थोडं बेसन किंवा तांदुळाची पिठी लावायची गोळे वळण्यासाठी. कॉर्नफ्लोअर सुद्धा चालेल. कोफ्ते तळून घ्यायचे. तेल तापवून त्यात तमाल पत्र, किंचित आलं, जिरं, हळद, धने जिरे पूड, मिरची (ऑप्शनल) घालायचं. किंवा हवा तो मसाला घालायचा. पाणी घालून उकळी आली की कोफ्ते सोडायचे. हे कोफ्ते रस्सा शोषून घेतात त्याचा अंदाज घेऊन पाणी घालणे. तसेच जरा मऊ च असल्याने पटकन विरघळू शकतात
