January 2017

हल्ली ना आम्ही...

आहा!! काय सुंदर ओळ
कसं ग बाई गोड ते!
ओहो ओहो ,
अहो थांबा थांबाच
अं?
काय झाल?
च्च!!! मीटर बघा की
असं काय!! हो की,
निट उमटू तरी दे मला मनात तुझ्या
मला काय म्हणायचं आहे ते तरी ऐक ना, प्लीज
छे छे अजिबातच नाही
म्हणजे नाहीच
हे बघ मला वृत्त सांभाळायला हवं आहे.
तू नकोस
उपटली ओळ
कम्प्लीट बॅकस्पेस
विंडोच्या या टोकापासून त्या टोकापर्यंत.
...
तर मी काय म्हणत होते आम्ही ना थेट स्क्रीनवरच लिहितो आजकाल ,
हे स्क्रीनवर लिहिण फार सोप्प असतंय बघा, कागदावर कशी खाडाखोड स्पष्ट दिसते कागद नष्ट करेपर्यंत.

कविता: 

सोबतीचा बंध

नाग मोडी
नदी वाहे
पाणी तिचे थंड

काळे काळे
ढग गच्च
ल्यालेली ती सांज

गार गार
वारा वाहे
झुळुक एक मंद

नाजुक साजुक
सायली तिचा
अलवार गंध

काळे निळे
डोळे दोन
आपणातच धुंद

मऊ घट्ट
कर दोन
सोबतीचा बंध

-23.8.16

कविता: 

कलेचा वारसा

काही व्यक्ती जन्माला आल्यापासूनच कलेच्या सानिध्यात वाढतात आणि त्या कला त्यांच्या संस्काराचा एक भाग बनून त्यांचे जीवन कलात्मक बनवतात. थोडक्यात आईवडिलांच्या किंवा जवळील व्यक्तींच्या कलेचा वारसा ह्या व्यक्तींना मिळालेला असतो. मग ही कला आधुनिक युगात नवीन नवीन कल्पनांद्वारे दोन पावले पुढे बहरत जाते. शिवाय ह्या कला जोपासताना अजून अनेक जोडकला हौशीने अंगिकारल्या जातात. पुण्याच्या सौ. आरती खोपकर ह्यांच्यातही अशाच काही कलांचा संगम आहे आज त्यांची आपण ओळख करून घेऊ.

पाने

हिंदी / मराठी
इंग्लीश
Use Ctrl+Space to toggle