तिलुने पर्स check करायला सुरुवात केली.
'काय झालं?', Stan ने काळजीच्या स्वरात विचारलं.
तिलु तशीच चालु पडणार तोच Stan आडवा आला.
'का?'
'पैसे गायब आहेत यातले'
तिलु एक एक शब्द शांत पण जरा चढ्या आवाजात म्हणाली.
तिलुने निघत असताना नेहमीप्रमाणेच ड्रावरमधून नोटा पर्स मध्ये कोंबल्या होत्या. Dennis मध्ये बिलाची रक्कम भरतांना तिला नेहमीची 100 ची नोट दिसली नव्हती. कदाचित तिच्या वेंधळेपणामुळे कुठे राहिली असेल असं आधी वाटलं. पण आता संशय घ्यायला जागा होती.
'ओह नो! विसरला का कुठे?', Stan ने विचारलं.
तिलु तडक रिसेप्शनकडे निघाली तसं तो परत घाईघाईने पुढं झाला.
'तुम्ही complaint तर नाही ना करणार?'
'Aren't you the one who plays piano?'
एक तरूण तिच्या जवळ आला.
तिलुने चमकून त्याच्याकडे पाहिलं.
'Who's asking?', तिने उलट विचारलं.
'मी लुनाचा मित्र'.
तिलु अविश्वासाने त्याच्याकडे पाहत होती.
'मी लुना आणि विलीचा मित्र. Jade चा Stan uncle'.
तिलु अजूनही त्याच्याकडे तसंच पाहत होती.
'त्या दिवशी नाही का, मी सफाई करत पियानो unplug केला होता आणि लावायला विसरलो. तुम्हाला पाहून लक्षात आले पण लुनाने अडवले'.
'....'
'लुनाबद्दल विचारलंत ना आता. म्हणून न राहवून आलो तुमच्याकडे', तो पोरगेलंसा तरूण इकडेतिकडे बघत भरभर बोलत होता.
'ओह, कुठे गेली ती?', तिलुने तोंड उघडलं.
'You got something in here for me!', छोट्या बिलीने तिलुच्या पर्सकडे निर्देश केला. त्याच्या चेहर्यावर खोडकर हसु होतं. तिलु खाली आली तशी तो स्विमिंग पूलाचा कठडा सोडून तिच्याकडे पळतच आला होता. त्याच्या बाबाने त्याला हाक मारली. तो वळून पाहत असताना तिलुने हळूच चाॅकलेट त्याच्या बाबाला त्याच्या नकळत दाखवलं. त्यांनी संमती दर्शविताच तिने चपळाईने चाॅकलेट बिलीच्या खिशात टाकले.
'No sir, it's here', असं म्हणून तिने बिलीला त्याच्या खिशातून चाॅकलेट काढून दिले. तसं बिलीने आ वासला. मोठ्या आनंदाने ते चाॅकलेट त्याच्या बाबाला दाखवून झालं.
'Hi, how are you?'
तिलु आपल्याच विचारात मग्न होती. चुकार दिवस आज खूपच रेंगाळला होता. खिडकीतून दिसणारा आकाशाचा तुकडा डोळ्यात साठवत ती विनूची वाट पाहत होती. नुकतेच अपग्रेड मिळून ते आता वरच्या मजल्यावरील सूटमध्ये शिफ्ट झाले होते. हा सरंजाम खरंतर विनूला कंपनीने आधीच करून दिला होता. पण ते आले तेव्हा काही कारणाने कोणताच सूट उपलब्ध नव्हता.
'काय झालं तिलु? अशी झोपून का आहेस? बरं नाहीये का?', विनुने कपाळावर हात लावून पाहिला.
'मी ठीक आहे रे. ते दादा आणि संजूदादा- '
'काय? स्वप्न पडलं का काही? मग दादा दादा काय करतेस तिलु? आठवण आली का घरची?'
'हो. दादाची खूप आठवण येतेय मला आज'
'थोड्या वेळाने फोन करून बोल. बरं वाटेल तुला. खाल्लं का काही? काही order करू का? पिझ्झा मागवू का?'
'ए नको नको. दुपारी मी तेच मागवलं होतं. लुनाने मला मदत पण केली'.
'लुना काय? कोण? असं नाव आहे का कुणाचं?'
तिलुने घडलेल्या गोष्टी सांगितल्या बरोबर विनू काळजीत पडला. 'तिलु, मग मला फोन नाही का करायचा?'
'हॅलो रूम सर्व्हिस? मला पिझ्झा ऑर्डर करायचाय. आताच करता येत नाही म्हणजे? ओह, 11.30 नंतर होय. हो, तसा उल्लेख आहे मेनू मध्ये, पण मला ब्रेकफास्ट मेनू मधलं ऑर्डर करायचे नाहीये. मला बरं नाही-'
तिकडून फोन कट झाला होता.
तिलुला बरं वाटत नव्हतं. ब्रेकफास्ट मधले तेच ते options try करून तिला कंटाळा आला होता. त्यात ती बर्याच उशीरा उठली होती.
'काय झालं? बरी आहेस का?', लुनाने काम थांबवून विचारलं.
'नाही ना. डोकं दुखतंय. त्यात ही रूम सर्व्हिसवाली बाई माझी order घेत नाहीये. लंच मेनू 11.30 नंतर म्हणे. अजून चांगली 20 मिनिटं आहेत त्याला. माझा भूकबळी जाणार तोवर.', तिलु वैतागून म्हणाली.
'ही अजून इथेच कशी?', तिलु उठून उभी राहिली.
'तुझं झालं ना vacuum करून'
'हो. निघतच होते.' लुना म्हणाली. दारात थांबून तिने मागं वळून पाहिलं. 'पुढच्या वेळेस पियानो on करून वाजव. त्याच्या मागं बटन आहे.'
'अरे देवा! तू कधी पाहिलंस?', तिलुने विचारलं.
'काल दुपारी. त्याच्या आदल्या दिवशी वाजवलेलं ऐकलं मी. तू छान वाजवत होतीस.'
'पण ते हिंदुस्थानी संगीत...'. तिलुचे शब्द हवेतच विरले. ऐकायला लुना होती कुठं. लांब ढांगा टाकत पार दुसरीकडे निघून गेली होती.
'ओह, हाय लुना'
लुना बहुतेक हसली वाटतं तिकडे वळून. आपण तिला आत्ता हाय म्हणायला नको होतं का? तिलु खजील होऊन पाहत राहिली.
'And you are?'
'तिलोत्तमा'
'थी.....?'
'थी नाही. ति, तिलोत्तमा'
'.....????'
'Call me तिलु'
'ओह ठिलु!'
आधीचच बरं होतं की! तिलुने कपाळावर हात मारून घेतला. मनात.
'तुझं नाव कुणी ठेवलं गं?', विनूनं तिच्या केसांशी चाळा चालवला होता.
'आत्यानं. मला पाहील्याबरोबर ती आईला म्हणाली, माले अप्सरेसारखी सुंदर मुलगी आहे तुझी! पुढे त जन्माक्षर आले म्हणून.'. तिलुने एका श्वासात पूर्ण स्टोरी सांगितली. 'का विचारलंस?'
'नाही म्हणजे किती पर्याप्त नाव आहे असं वाटून-'
'You can do it Billy! C'mon buddy'. स्विमिंग पूलात अर्धवट पाण्यात उभा राहून तो एका लहानशा 'बिल' ला पाण्यात उडी मारायला सांगत होता.
रोज ह्या वेळेला हे कुटुंब स्विमिंग पूलाचा आनंद घेत दिवस काढत. खिडकीच्या एका बाजूला असलेला हा पूल म्हणजे तिलुसाठी मोठा दिलासा होता. कोणत्याही वेळेला डोकावलं तरी कुणी न कुणी दिसायचंच.
'काय झालं तिलु? केवढ्या मोठ्याने ओरडलीस. स्वप्न पडलं का काही? थांब, थोडं पाणी पिऊन घे'.
विनूनं तिला उठवून बसवलं. पाणी पिऊन तिलुला जरा हुशारी वाटली. ती सावरून बसली.
'काही व्यवस्थित आठवत नाही. स्वप्नच असावं'
'कसलं स्वप्न? अतिविचार करतेस ना. असं होणार ना मग. काय पाहीलं सांग'. विनूनं लॅपटॉप बंद केला आणि बॅगेत ठेवून दिला.
'तू होतास स्वप्नात'
'काय? तू मला पाहून किंचाळलीस???'
'नै कै', तिलु हसत म्हणाली.
'तुझ्या चेहर्यावर खूप तेज होतं. मी तो प्रकाश कुठून येतोय हे जाणून घेण्यासाठी भरभर पुढे येत होते'
'आणि तू कशाला तरी ठेचकाळुन धडपडलीस?'
'अय्या! तुला कसं माहित? '
