ह्या रेसिपीची मी खुप मोठी फॅन आहे. आग्रहाने खायला घालून खुप लोकांना खुष केलेय. मी प्रथम खाल्ला ते मैत्रिणीच्या घरी आणि तिच्या ब्लॉगवर रेसिपी आल्यावर मी काहीही बदल न करता नेहेमी करत आलेय. प्रमाण १ कपचे आहे पण मी ४ कपांपर्यंत केलेला आहे हा केक पण प्रत्येकवेळी पल्प वापरूनच. पण घरी काढलेला रस घालून करू शकू पण थोडी साखर जास्त लागेल.
ही रेसिपी -
१ कप रवा
१ कप मँगो पल्प
१/२ कप साखर (पल्प गोड असेल तर थोडी कमी चालेल)
१/४ कप तेल (शक्यतो वास नसलेले सफोला वगैरे)
सगळ्यांना होळीच्या हार्दिक शुभेच्छा!
होळी रे होळी, पुरणाची पोळी हे नेहमीचंच आहे, पण आज उठल्या उठल्या ही नवी मस्त रेसिपी दिसली म्हणून इथेही सांगतेय.
इच्छूकांनी लाभ घ्यावा :)
साहित्यः
१. कंडेन्स्ड मिल्क - साधारण २०० ग्रॅम किंवा अर्धा टिन
२. दूध - २ कप
३. क्रीम (फेटलेले) - २ कप
४. जिलेटीन - १ टीस्पून
ठंडाई पेस्टसाठी:
१. भिजवून सोललेले बदाम, पिस्ते, काजू/सोललेल्या कलिंगड बिया - प्रत्येकी सात आठ
२. खस (वाळा) इसेन्स - १ टीस्पून
३. बडीशेप - २ टीस्पून
४. वेलदोडा पूड - १ टीस्पून
५. खसखस - १ टीस्पून
६. जायफळ (किसून) - १ टीस्पून
७. पांढरी मिरी - १ टीस्पून
दलियाची खीर झाली आता अजून एक थंडी स्पेशल पदार्थ. हा पण खूप जणांकडे होत असणार. माझ्या लहानपणी आमच्या शेतामधला खपली गहू घरी यायला. मग त्यातले थोडे गहू पाणी लावून सडून त्याची खीर आणि थोड्याचा घरीच रवा केला जायचा त्याचाच हा सांजा. खपली गहू चवीला छान असला तरी त्याच्या पोळ्या चांगल्या होत नाहीत. रंग एकदम काळपट लाल येतो. लोकवन मिक्स केल्याशिवाय पोळ्या होत नसत म्हणून मग संपवायचे हे प्रकार. याला सांजाच म्हणतात. गोडाचा सांजा आणि तिखटामिठाचा सांजा असे दोन्ही करतात.
इकडे थंडी पडायला सुरूवात झाली आहे. थंडीच्या दिवसांत आमच्याकडे हमखास केला जाणार पदार्थ म्हणजे गव्हाची खीर. आईकडे शेतातून आलेले खपली गहू सडून त्याची खीर असते. पण इकडे गहू मिळाले तरी तेवढे सोपस्कार करायला वेळ नसतो म्हणून झटपट होणारी दलियाची खीर. पद्धत मात्र पारंपारिकच. ही माझी पद्धत आहे. इथेच तुमच्या वेगळ्या पद्धती पण लिहा.
साहित्य
१ वाटी दलिया
१/४ वाटी बारीक कणीचा तांदूळ
१ वाटी बारीक चिरलेला गूळ (कनक गुळाची पावडर पण चालेल. फक्त खीरीला काळपट ब्राऊन रंग येतो.मला खपली गव्हाची असवय असल्याने तो रंग आवडतोच.)
नावात काय ठेवलंय असं शेक्सपियर साहेब बोलुन गेलेत. पण नाव हवंच नाही का प्रत्येक सजीव, निर्जीव गोष्टीला? त्याशिवाय ओळखणार कसं हो? आणि कसं आहे ना, नावागणिक त्या त्या पदार्थ/व्यक्ती/वस्तूची एक खास अशी ओळख असते. आता पुरणपोळी हे नाव उच्चारलं की ती न खाताही जीभेवर तिची चव रेंगाळतेच की नाही? तर असं हे 'नाममाहात्म्य'. पण काही अभागी जीवांच्या वाटेला हे नावदेखील येत नाही हो..
साहित्य:
एक पूर्ण खोवलेला नारळ
दोन वाट्या तांदूळ, शक्यतो बासमती तुकडा किंवा सुरती कोलम
किसलेला गूळ दोन वाट्या ( फार गोड हवा असेल तर प्रमाण वाढवा)
लवंगा 2-4
जायफळ किसून अर्धा चमचा
सात आठ भिजवून सोलून तुकडे केलेले बदाम
कृती:
तांदुळ धुवून निथळत ठेवायचे.
नारळ खवणून मिक्सरमधून एक वाटी पाणी घालून वाटून घ्यायचा. मग त्यातलं दूध पिळून काढायचं. हे जाड दूध. मग पुन्हा चोथ्यात एक वाटी पाणी घालून पुन्हा वाटून घ्यायचं. मग पिळून दुध काढायचं अन चोथा बाजुला ठेवायचा. हा चोथा भातासाठी वापरणार नाही आहोत. त्याचा उपयोग शेवटी सांगते. तर हे दुसरं दूध पांतळ दूध. दोन्ही दुधं स्वतंत्र ठेवा.
लागणारा वेळ:
५ तास
लागणारे जिन्नस:
मैदा चार वाट्या / कप
बटर अर्धी वाटी / कप
कोमट दूध एक वाटी / कप
मीठ १ टि स्पून
साखर पाव - अर्धा वाटी / कप
ड्राय यिस्ट १ टेबल स्पून
अंडी २ * (अंडी न खाणारे अंडी वगळू शकता मात्र आणखी अर्धा वाटी दूध घ्यायचे)
केशर (ऐच्छीक)
सारण / फिलिंग
काही चवी, वास , पदार्थ , बाहेरच वातावरण , सणवार ह्याच एक घट्ट नातं असत. अन प्रत्येक घराच आपापल असत! आईकडे श्रावण म्हणजे नारळी भात गोकुळाष्टमीचा भरगच्च प्रसाद, फराळ आठवत मला. पण सासरी श्रावणी सोमवार ,नारळीपोर्णिमा ,पंचमी ची सवाष्ण , अन वार्षीक सत्यनारायण असे ठळक कार्यक्रम असतात. अन काही पदार्थ केवळ ह्याच दिवशी बनतात. आल्याच रायत, मिरचीच पंचामृत, वाल घालून पडवळाची भाजी , आंबट बटाटा, पातोळ्या , खांडवीच्या वड्या, काकडीच धोंडस केळ्याची कोशिंबीर वगैरे.