बस मध्ये खिडकीच्या जवळ
तेच तेच विचार कातरवेळी
वाऱ्याचा स्पर्श मनाला स्पर्शून
केसांची बट सावरत
बस चालली पुढे
मन मात्र माझे मागे
असेच एकदा बाजूला बसलास तू
स्पर्शाने खुप काही बोललास
अजून काही तरी बोल
असे वाटताना
तुझा स्टॉप आला
तुझा तो एक कटाक्ष
माझे हृदयातून तुला पाहताना
आज ही आठवते ती कातरवेळ
सकाळी तरी पंचचूलीचं दर्शन होण्याची शक्यता नसल्याचे TRH कर्मचाऱ्याला बोलून दाखवलं तसं तो म्हणाला, "ऐसे हो नही सकता... पंचचूली कभी किसी को निराश नहीं करता|" त्याची वाणी खरी ठरली होती. बादल हट गये थे! निरभ्र आकाश! फोटोग्राफी करायला हेलिपॅड ग्राऊंडवर गेलो. तिथल्या गार्डने एका अटीवर आत प्रवेश दिला. ITBP कर्मचाऱ्यांनी नंदादेवी ट्रेकला गेलेल्या चार ट्रेकर्सचे मृतदेह शोधून काढले होते व ते त्यांना इथे घेऊन येणार होते. ते येण्याची सूचना मिळाली तर मात्र लगेच बाहेर जावं लागणार होतं. मनसोक्त पंचचूली डोळ्यात व कॅमेऱ्यात साठवून घेतली. ट्रीप सफल झाल्याच्या आनंदात निद्राधीन झालो.
नाच करताना एक समाधी लागते.. ती खरं तर कोणालाच सांगता येत नाही.. पण सगळ्याचाच विसर पडतो..
अगदी तैया तै पासून नवीन शिकण्याचा, आत्मसाद करण्याचा आनंद वेगळा.. ते छान जमलं की तो आनंद वेगळा..
साहित्य करताना प्रत्येक स्टेप एक नवीन काहीतरी मिळवून देते.. आणि आज जे मिळतं त्याहुन अधिक उद्या मिळतं.. स्वत: स्वत:ला सापडत जातो.. नवनवीन शोध लागतात.. अनेक जाणिवा समृद्ध होतात..
माझी नाटकाची आवड बघता मला नृत आणि नृत्यापेक्षा नाट्य हा नृत्यप्रकार आवडेल असं वाटायचं .. तो आवडतोच.. पण नृत आणि नृत्यही तेवढेच आवडतात..
