वनवासाच्या दरम्यान द्रौपदी तहानेने व्याकुळ झाली होती. भीमाने गदा मारून ज्या ठिकाणी पाणी काढलं तो हा तलाव म्हणजे भीमतालेश्वर! टीक मार्क करत पुढे निघालो.
दुसराही स्पाॅट होता तो ही टीक मार्कवालाच. नौकुचिया ताल म्हणजे नऊ कोन असलेला तलाव. तलावाला प्रदक्षिणा मारत पुढे निघालो.
कालचीच गोष्ट, फोटोत तुझे डोळे पाहिले
दूरदेशीचे दोन तारे, विचारात गढलेले
मौनातूनच बोलले काहीतरी.
काश! मी तुला ते सांगू शकले असते...
असं वाटलं तू नाहीच आहेस तिथे
तुझं अस्तित्व लांब कुठेतरी जाणवतंय
कुठेतरी दूर, माझ्याबरोबर.
आणि तुझ्या चेहऱ्यावर कवडसे पाडणारं प्रेम
माझ्याकडच्या नक्षीदार आरश्यातून
तू आरश्यातून हळूच बाहेर पडतोस, शांतपणे
ढकलून देतोस स्वतःला माझ्या मिठीत
एखाद्या हरणाच्या डौलाने.
तुझ्या ओठातली आग पेटवत रहाते
एक अनोळखी दिशा
तुला पाहिलं, आणि तुझ्या फोटोत जगले
तुझ्याजवळ, खूप खूप जवळ
तरीही तू म्हणतोस
आनंदाचे दिवस अजून यायचे आहेत!
या वेळी अ‍ॅनिव्हरसरीला जास्त रजा मिळणार नव्हती, म्हणुन तीन-चार दिवसच जवळच कुठेतरी जायचं ठरलं.
ऑस्ट्रीयात साल्झबुर्गजवळ एक फिल्झमुझ नावाच अगदी छोटसं गाव आहे.
फिल्झमुझ हे मेनली हिवाळ्यात स्किइंगसाठी प्रसिद्ध आहे, पण ते आत्ता उन्हाळ्यातसुद्धा खुप मस्त दिसतं.
तिथुन परत म्युनिकला येताना क्यॉनिग त्सेला जायच ठरवल होतं.
जर्मनीला आल्यापासुन मी कायम क्यॉनिग त्सेच्या सुंदरतेबद्दल ऐकत होते, पण अजुन तिथे जाण्याचा योग आला नव्हता.
आता येता येता हे लेक तसं वाटेतच होतं, थोडीशी वाकडी वाट करावी लागणार होती पण क्यॉनिग त्सेसाठी काय पण.
चौकोरीला आरक्षित काॅटेज उतारावर होतं. तिथून हिमायलाचा व्ह्यू मिळणार नसल्याचं तिथला अनुभव घेऊन आलेल्या भाच्याने सांगितलं होतं. बदलून एक्झिक्युटीव रूम मिळेल का ? फोनवर चौकशी केली असता अधिकारी म्हणाला की, "म्याडमजी, चान्स की बात है! उस दिन खाली होगा तो मिल जायेगा लेकिन पैसा वापस नही मिलेगा ना ही खानेमें एडजष्ट होगा." ऑफ सिजन असल्याने दुसऱ्या मजल्यावरची मोक्याची रूम मिळाल्याने आनंदच झाला पण वाईट ह्याचं वाटत होतं की अक्कलखातं वयाबरोबर वाढतच जात होतं कमी होण्याच्या ऐवजी! साधंसंच जेवून निद्राधीन झालो.
सुखाचा शोध घेताना
मला खुप काही सापडले
जे मी शोधत होते
ते मी प्रत्येक्षात पहिले
बाळ जेवलीस का आईचा स्वर
पैसे आहेत ना तुझ्याकडे बाबांची हाक
तुला काहीतरी सांगायचे आहे भावाची तळमळ
स्वतःला सांभाळ आजीची साद
खुप दिवसाने भेटल्यावर मैत्रिणीने मारलेली मिठी
तब्बेत बारी नसताना काळजी करणारी मुलगी
खुप थकलेली असताना नवऱ्याने फिरवलेला डोक्यवरून हाथ
खरंच अनुभवत होती मी सुख
आणि थांबवला सुखाचा शोध
मुन्सियारी TRH वर गेलो. रुममधून थेट हिमालय दर्शन झालं पण अगदी थोड्या वेळाकरीता !
संध्याकाळी नंदादेवी मंदिरात गेलो तिथून छान पंचचूली दिसत होतं पण तिथेही लगेच ढग आल्याने रूमवर आलो. पाऊस असेल तर भजी खाल्लीच पाहिजेत, शास्त्र असतं ना ते.....लगेच किचनला फोन! गरमागरम कुरकुरीत भजी मस्तच होती ती आयती मिळाल्याने जास्तच चविष्ट लागली. भज्यांचा आस्वाद घेत मॅच बघत बसलो.
सकाळ झाली, आई बाबा उठले, बॅग्ज भरल्या, मला तयार केलं आणि म्हणाले "चला परत नवीन ठिकाणी, या घराला बाय बाय करा, थँक्यू म्हणा आणि गाडीत बसून पुन्हा गणपती बाप्पा मोरया म्हणून पुढे चला." की आम्ही निघालो. रोज नवीन काहीतरी दिसतं म्हणतात, मला सांगत असतात आपण हे बघू, ते बघू, हे खेळू, ते खेळू, तरी अजून बर्फ दिसलाच नाहीये मला...... असं काहीसं सृजनच्या मनात या प्रवासाविषयी आता येत असेल का? अशा कल्पना करतच आम्ही चेक आउट केलं. आईसलँड मध्ये येऊन पाच दिवस होऊन गेले होते, राहण्याच्या जागा बदलत होत्या आणि आज तर प्रवास पण लांबचा होता.
