मला बेसिक शिवणकाम शिकायचे आहे - लहान मुलांचे कपडे शिवणे , कुर्ता किंवा ब्लाऊज आल्टर करणे इ. घरी करता आले तर टेलर वर अवलंबून रहावे लागणार नाही. पुण्यात कोथरूड मध्ये घरी शिवणाचे क्लास घेणारे माहिती असल्यास प्लीज कळवाल का?
बेल वाजली. उशिरा झोपल्यानंतरच्या सकाळच्या वेळी असणार्‍या पूर्ण झोपेत असणार्‍या मला कूसही बदलायची नव्हती. बेल पुन्हा वाजली. मा व शी. ज्या दिवशी ऑफिस लौकर तेव्हा या उशिरा येतात आणि जेंव्हा आज नाही आल्या तर बरं असं वाटतं तेंव्हा वेळेआधी हजर.
उठून स्लिपर्स घालेपर्यंत अजून एकदा बेल. तरी बरं यांना संगितलंय की दोनदा बेल वाजवून थांबत जा. मी बाथरूममधे असू शकते. एक किंवा दोन नंबरला. पण नै. दर वेळी आतून फोन करावा लागतो. बसा ५ मिनिटं आलेच. आणि घरात असले की सदासर्वकाळ ही मावशीना अटेंड करायची जबाबदारी माझीच. कारण शिबानी सकाळी जिमला गेलेली असते.
1. कामांची यादी करणे. प्रत्येक कामासमोर किती वेळ लागेल किंवा किती वेळात करायचे याचा tentative plan करणे.
हे सर्वांना जमेल असे नाही. जर तुम्हाला प्रत्येक गोष्टींचं दडपण येत असेल तर वेळ लिहायची गरज नाही.
2. आपल्याला काम करायला कोणती वेळ जास्त productive आहे ते लक्षात घेऊन त्याप्रमाणे plan करा.
काहींना भल्या पहाटे उठून केले की लवकर आणि चांगली होतात कामं. काहींना रात्री उशिरा जागून करायला आवडतं.
3. काम सुरू करण्या आधी हलका व्यायाम, brisk walk, sit ups, push ups, वणवण :P,running, पूजा, झाडांना पाणी देणे यातलं काहीही किंवा सर्व केले तरी चालेल.
" ठीक है| मैं जाता हूं| जो बताना था वो बोल दिया| जवाबकी उम्मीद है लेकीन जल्दी नही| तुम्हे बहोत अनएक्स्पेक्टेड होगा ना| कल शामको मिलते है|"
असं म्हणून लिफ्टकडं न जाता पायर्‍या उतरायला गेला.
मी काही काळ फ्रोझन आणि मग दार उघडायला लागले तेवढ्यात लिफ्टमधून मावशी आल्या हसत हसत. माझा पारा जरा चढलेला होता.
" मावशी बास की आता."
" कोन होतं गं रसिका ते पोरगं?"
" मावशी माझं नाव रसिका नाहिय किनै? नीट हाक मारत जा बरं मला "
"अगं रसा हे काय नाव असतंय होय एवढंसं? आन रसातै म्हटलं तर तुला आवडेना. "
मी गुमान चहा करायला लागले.
" आज काय तरी है ना रसिका? त्ये काय म्हण्तेत? "
" काय ?"
आजपासून एका नवीन लेखाच्या मालिकेला सुरुवात करत आहे. आपल्या आजूबाजूला अनेक व्यावसायिक कला आहेत ज्यांचे स्थान आता कमी होत चालले आहे. त्यांची प्रत्यक्ष त्या कलाकारांकडून माहिती घेऊन ती सादर करण्याचा हा एक प्रयत्न. तर अशा कलांच्या भरभराठीसाठी शुभेच्छा देऊन आजची पहिली कला ह्या लेखाद्वारे सादर करत आहे. (फोटो क्रोम वरून दिसतील)
लोकमान्य टिळकांची सुप्रसिद्ध गोष्ट आपण ऐकली असेलच. "मी शेंगा खाल्या नाहीत, मी टरफले उचलणार नाही" हे ज्या बाणेदारपणे त्यांनी निक्षून (बाणेदारपणे हे नेहमी निक्षूनच असते किंवा जे निक्षून असते ते बाणेदारच असते) सांगितले तो बाणेदारपणा आजकाल कमी होत चालला आहे असे निरीक्षणात आले आहे. पूर्वी मराठी हिंदी सिनेमात तो बाणेदारपणा अगदी ठासून भरलेला असे उदा. विश्वासराव सरपोतदार कसे आठवणीने सत्तर रुपये परत मागतात किंवा जब तक बैठने के लिए ना कहा जाए चुपचाप खडे रहो ये पुलिस स्टेशन है तुम्हारे बाप का घर नही - आठवलं तरी वाटतं की नंतर प्राण एकटा असतानाही खुर्चीवर बसत नसेल.
वणवण गँग बरोबर वणवण करताना माऊंट रेनिअरचा विषय निघाला. त्यावरून माबो वर लिहीलेलं माऊंट रेनिअर भटकंतीचा लेख कोणी फार वाचलन/ बघितला नाहीये हे लक्षात आले :P म्हणून इथे आणते.
प्रत्येकच ठिकाणी बागकाम करताना वेगवेगळी आव्हाने असतात , कुठे खूप थंडी , कुठे खूप बर्फ , तर कुठे खूप गरम ...
त्यामुळे प्रत्येक ठिकाणी झाडांची काळजीही वेगवेगळ्या पध्दतीने घ्यावी लागते ..
इथे ६ महीने बरच कडक ऊन असत आणि तेव्हा बरीच वाळूची वादळे (sandstorms) येतात .. हवेतच इतका उष्मा असतो कि झाड सुकून जातात.. तसेच सर्वत्र वाळूच असल्यामुळे खजूर , बाभळी/बोरी गटातली झाडे, कडुलिंब व धमस (Conocarpus lancifolius )म्हणून एक झाड अशी इतपतच वृक्षसंपदा !
मातीच/वाळूच भुसभुशीत असल्याने डेरेदार झाड फारशी नसतात.
