झोपेतून जागी होत असताना अजून तिचे डोळेही उघडले नव्हते , पण खिडकीवर टपटप आवाज ऐकला आणि उबदार पांघरुणातून उठलीच ती . तो आला होता , भेटायला , किती दिवसांनी . तिचा पाऊस ! आणि तिला त्याने साद घातली होती , त्याच्या पद्धतीनी . तिला सगळ्या त्याच्या पद्धती माहित होत्या . टपटप , रिपरिप टपक-टापक, धो-धो , टाप -टप् , तिचा लाडकाच ना तो. मग खिडकीत त्यांची गाठभेट आणि त्याच्या अजूनच उनाडक्या , अजूनच टापुर -टुपूर , ‘वेडा कुठला’ म्हणाली ती , पण तिथेच उभी राहिली . तोही जरा मग शहाणपणाची चादर पांघरलेल्या यड्यासारखा , तिला दाखवण्यासाठी म्हणून जरासा शांत झाला.
अभेद्य अथांग तटबंदी असलेली घरे माणसे आणि समाज कालौघात कशी एकाकी जलदुर्गासारखी होतात,इतिहासाची साक्ष म्हणून फक्त भेटीसाठी ठरविक माणसे येऊन फार फारतर काही क्षण विस्मय,आश्चर्य,आदर व संवाद घडत असतीलही पण दुतर्फा काही मनमोकळं संवादात्मक घडतच नाही,तटबंदी मूळे बाहेरच्या जगाशी काही सम्बन्धच नसल्याने एकतर्फी इतिहासाची उजळणी व पराक्रमाच्या गाथा संगीतल्या जातात,बाहेरच्या जगातले बदलते तंत्रज्ञान,जाणिवा,जगण्यातले संघर्ष,गतिमानता,प्रवास,ताण यांची कशाचीच नोंद मन घेण्यास तयारच नसल्याने,मग फक्त जुजबी विचारपूस व कोरडे बोलणे होते.
दिवाळी, गणपती, आम्ही भारतात सुट्टीसाठी जातो तेंव्हा आमच्या स्वागतासाठी , नाती पहिल्यांदा घरी आल्या त्यावेळी , सुनेचं डोहाळजेवण ह्या आणि अशा अनेक वेळी घरी काही छोटं-मोठं कार्य असेल तेंव्हा अतिशय उत्साहाने बाबा दारात रांगोळी काढतात.
ज्या दिवशी रांगोळी काढायची असेल त्या दिवशी पहाटे उठून मार्केट यार्ड मध्ये त्यांच्या आवडीची फुलं आणायला जातात. आणि मग सगळी फुलं, पानं घेऊन दारात ५-६ तास बसून रांगोळी काढतात.
मी सध्या रोज दोन वेळाच जेवते. (ईंटरमिटंट + जगन्नाथ दिक्षित) तसेच जेवणात कडधान्यं रोज घेते. बाकी कशात साखर नाही, गुळ नाही, तेल नाही. (जेमतेम अर्ध्या चमचा तुपात करते स्वयपाक+ पोळ्यांचे तुप), शिवाय भरपूर सॅलड. असे जेवण होत असल्याने कडधान्य/ रस्सा भाजी जरा चमचमीत करते, म्हणजे छान वाटते जेवायला. मी सध्या ह्या एकाच ग्रेव्हीत राजमा, छोले, ब्लॅक बीन्स, ब्लॅक आईड पीज, मसूर इत्यादी केले आहेत. सगळे अफाट सुंदर झाले चवीला. रोज एकच ग्रेव्ही खाऊन कंटाळा येत नाहीये, खरंतर सेम ग्रेव्ही खातीय असे वाटत पण नाही. पण म्हटले नवे प्रकार बघूया.
अळूची चिंचगुळातली मसाला देठी
तसा मला रेसिपी द्यायला उशीर झालाय, श्रावणात शाकाहार असल्याने अनेकांना भाज्या काय करायच्या हा प्रश्न पडतो. त्यासाठी ही वेगळी कृती!
साहित्यः
अळूची नुसती देठी २५/३० नग, चिंचेचा कोळ तीन चमचे, गूळ तीन चमचे, लाल तिखट एक चमचा, गोडा मसाला दोन चमचे, शेंगदाण्याचे कूट अर्धी वाटी, ओले खोबरे अर्धी वाटी, मीठ चवीनुसार, तेल फोडणीसाठी,फोडणीचे साहित्य, कोथिंबीर.
कृती:
या महिन्याचा साहित्य कट्ट्याचा विषय सगळ्यात अवघड विषय आहे...निदान माझ्या साठी तरी!
जेव्हा पहिल्यांदा ऐकलं की 'यावेळी स्वतः बद्दल लिहायचं आहे' तेव्हा वाटलं, " माझ्याबद्दल लिहायचं म्हणजे तर किती काही लिहिता येईल. कारण माझ्या इतकं मला कोणीच ओळखत नाही." पण जेव्हा त्या दृष्टीनी विचार करायला सुरुवात केली तेव्हा लक्षात आलं की हे प्रकरण वाटतं तेवढं सोपं नाहीये..
माझ्यातलं 'मी'पण शोधताना मला बरंच काही सापडतंय. माझ्या आत्तापर्यंतच्या पन्नास वर्षांत मी कशी घडत आणि काही वेळा बिघडत गेले याचा अभ्यास करताना किती तरी interesting गोष्टी लक्षात आल्या.
