हंपी कसं आहे? सुरेख, अचंबीत करणारं पण भग्न, उध्वस्त, बेचिराख, केवळ अवशेषांच्या रुपात शिल्लक राहीलेलं? Group of monuments, archeological ruins, burnt city? हो आहे. पण ते युद्धात प्राणपणाने लढून त्याच्या जखमा किंवा त्यात मिळालेले कायमचे अपंगत्व अभिमानाने मिरवणाऱ्या एखादा सैनिकासारखं ही आहे.. कुठलेही रंग, सोन्या चांदीचे पत्रे न पांघरलेलं तरीही श्रीमंत.. दागदागिने, भरजरी वस्त्रं त्यागून पांढरी वस्त्रे आणि फुलांच्या माळा ल्यायलेल्या कैलासाच्या पार्वतीसारखं आहे! त्याच्या सौंदर्याचं वर्णन करताना शब्द पुरत नाहीत, ते निव्वळ पहायला डोळे आणि साठवण्यासाठी स्मृती पुरत नाहीत.

'तिलु, तू किमान अंडं तरी ट्राय करायला हवं. Nonveg खात नाही म्हणजे काय? उपाशी रहावं लागेल अशाने.'
'हं'
'हूं काय? अन्नच आहे ते. सगळे जण खातात.'
'मला नाही खायचं. मी कधी खाल्लं नाही. बघायला आलास तेव्हाच सांगितले होते, मी खात नाही हे सगळं म्हणून'. तिलुचा गळा भरून यायला लागला.
'हो बाई. पण हे काय contract आहे का, आधीच सांगितले होते वगैरे म्हणायला?'
तोवर तिलु मुसमुसु लागली. तसा विनू गांगारून गेला.
'अगं सगळीकडे veg मिळत नाही इथं. म्हणून म्हटलं ट्राय करून पहा अंडं तरी.' एव्हाना विनूचा सूर खाली आला होता आणि तीही शांत झाली.

'काय झालं तिलु? केवढ्या मोठ्याने ओरडलीस. स्वप्न पडलं का काही? थांब, थोडं पाणी पिऊन घे'.
विनूनं तिला उठवून बसवलं. पाणी पिऊन तिलुला जरा हुशारी वाटली. ती सावरून बसली.
'काही व्यवस्थित आठवत नाही. स्वप्नच असावं'
'कसलं स्वप्न? अतिविचार करतेस ना. असं होणार ना मग. काय पाहीलं सांग'. विनूनं लॅपटॉप बंद केला आणि बॅगेत ठेवून दिला.
'तू होतास स्वप्नात'
'काय? तू मला पाहून किंचाळलीस???'
'नै कै', तिलु हसत म्हणाली.
'तुझ्या चेहर्यावर खूप तेज होतं. मी तो प्रकाश कुठून येतोय हे जाणून घेण्यासाठी भरभर पुढे येत होते'
'आणि तू कशाला तरी ठेचकाळुन धडपडलीस?'
'अय्या! तुला कसं माहित? '