मध्यन्तरी सपा च्या आरामखुर्ची च्या फोटोने मला माझ्या लहानपणात पोचवले. समरण रंजनात वेळ खूप छान गेला. म्हणून हे सपा ला डेडिकेट करतेय. थॅंक्यु सपा

आठवणींचा ठेवा ...आराम खुर्ची

मागच्या आठवड्यात सोशल मीडियावर मैत्रिणीच्या पिकनिकचे फोटो बघत होते. लोकेशन सुंदर होतं. खोलीची छानशी गॅलरी आणि गॅलरीतून समोर दिसणारी हिरवीगार टेकडी, त्यावरून वहाणारे छोटे छोटे झरे, ढगांमधून सूर्य हळूच डोकावत असल्याने हिरवळीवर पडलेलं कोवळं सोनेरी ऊन ... फ्रेम अप्रतिम होती होती. पण माझं लक्ष वेधून घेतलं ते गॅलरीतल्या आराम खुर्चीने, जिने मला कमीत कमी पन्नास वर्षे तरी मागे नेलं.

पलाश रिसॉर्टच्या किचनमध्ये शेफला उद्या येणाऱ्या गेस्टच्या फूड ऍलर्जीज आणि त्या टाळून करता येणारे पदार्थ यांची त्या गेस्टने दिलेली लिस्ट समजावून सांगत होता. तेवढ्यात मेसेजच्या आवाजाने त्याने फोन बाहेर काढला. नोराचा मेसेज? म्हणून त्याने पटकन उघडून वाचायला सुरू केला. Forgot to tell you that it's my parents 35th anniversary. We have to be there tonight. Could you be free by 7 pm? I am extremely sorry..

त्याने खोल श्वास घेऊन कपाळावरून हात फिरवला आणि लगोलग तिला कॉल केला.

'इतक्या' लवकर सांगितल्याबद्दल थँक्स! तो तिरकसपणे म्हणाला.

पडद्याच्या फटीतून कोवळ्या उन्हाची तिरीप पलाशच्या डोळ्यांवर चमकल्यावर तो डोळे किलकिले करून कुशीवर वळला. शेजारी पाहिले तर बेड रिकामा होता. बाथरूमचे दार बंद होते. त्याने श्वास टाकत तिच्या बाजूच्या चुरगळलेल्या बेडशीटवरून हात फिरवला. त्याचा अजूनही कालच्या घटनांवर विश्वास बसत नव्हता आणि तो अजूनही आनंदात होता यावरही. तिने जे जे मागितलं ते सगळं त्याने तिला दिलं होतं. ही वॉन्टेड टू गो ऑन अँड ऑन. राउंड थ्री नंतर पहाटे कधीतरी त्यांना झोप लागली होती. नोरा वॉज अ फायर क्रॅकर! इट वॉज फायर, अंगातून ठिणग्या उडत होत्या. हवा तापली होती. तो प्रयत्न करूनही स्वतःला तिच्यापासून दूर करू शकला नव्हता.