पाऊस ऐनवेळी लिटरली टपकल्यामुळे इंद्रनील तिला जपत खांद्यावर हात टाकून तिची छोटीशी लेडीज छत्री वेडीवाकडी दोघांच्या उंचीनुसार ऍडजस्ट करत थेंबांपासून वाचत कसाबसा कारपर्यंत घेऊन गेला. त्याच्या इतक्या जवळ येण्याने, तो उबदार स्पर्श आणि त्याने लावलेल्या वूडी, स्पायसी अंडरटोन असलेल्या सुगंधाने तिला पावसातून उडून पार ढगातून चालत असल्यासारखं वाटत होतं.
इंद्रनील सकाळी लवकर उठून तयार होऊन त्याच्या कामासाठी बाहेर गेला होता. मनवा आठ वाजता उठली तेव्हा घर सुनसान होते. ती चहा करेपर्यंत जोई भू(क), भू(क) करत मागे लागला होता. नेमकं त्याचं किबल संपलं होतं. फ्रीजपण एव्हाना रिकामा होत आला होता. ग्रोसरीज आणायला हव्यात म्हणून तिने पटकन ऍप मध्ये रिमायंडर लावला. तिने ह्यूमन फूड फॉर डॉग्स गूगल करून पाहिले तर गाजर आणि सफरचंद चालतील असं दिसत होतं. मग तेच दोन्ही स्लाइस करून, बिया काळजीपूर्वक काढून तिने जोईच्या डिशमध्ये वाढले. जोईने ते हुंगून तिच्याकडे वाईट तोंड करून बघितले. "मनात नक्की त्याने 'हेल्थ फ्रीक!' म्हणत डोळे फिरवले असणार" म्हणत ती हसायला लागली.
वाढलेले आवाज ऐकून जोई जिन्यातून भुंकत उड्या मारत आला. खाली येता येता पटकन एक दोन पायऱ्या चुकून एकदम खाली घसरला. "जो! इझी.. इझी बॉय" म्हणत त्याने उठून चुचकारत जोईला जवळ बोलावले. त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवून, दोन्ही पंजे धरून त्याच्याशी गप्पा मारल्यावर तो जरा शांत झाला. मनवा आपल्या विचारात गुंतून लांबूनच त्यांचं प्रेम बघत थांबली होती. त्याचा पाय चाटत जोई कूं.. कूं.. आवाज करत हळूच खाली बसल्यावर इंद्रनीलने बोलायला सुरुवात केली.
दाराबाहेर एक त्याच्याएवढ्याच उंचीचा जरा बाळसेदार माणूस हातात एक look. think. act. GREEN! लिहिलेली जाड कापडी पिशवी धरून घाऱ्या डोळ्यांनी त्याच्याकडे रोखून पहात होता.
"येस??" इंद्रनीलने जरा वैतागूनच विचारले.
"सौरभ गोखले! आपण इथे आत्ता काय करता आहात?" त्याच्यामागून पुढे येत मनवाने कंबरेवर हात ठेवून मान वाकडी करत विचारले.
'डोकं चालव.. डोकं चालव. काहीतरी स्मार्ट उत्तर दे. तुझ्या अंगावर फुललेला काटा विसर आणि ठामपणे ह्या माणसाला नकार दे. हा पाचच दिवस इथे असेल. झटकून टाक त्याला तुझ्या आयुष्यातून. त्याच्याशी साधं बोलायला तुला मान वर करून बोलायला लागतं.' मनवाचं वकीली मन काव काव करत सुटलं होतं.
"अच्छा.." तिच्या तोंडून इतकंच निघून गेलं.
"बस? एवढंच? हमने अपना दिल खोलकर इस बेदर्द जमानेके सामने रख दिया और वो कहते है.. अच्छा!" तो सनी देओलची मिमिक्री करत म्हणाला.
'मनवा गोखले'
हे नाव त्याच्या मनात ओल्या वाळूतल्या पावलांसारखं पुन्हापुन्हा उमटून जात होतं. मिड जूनचा रिमझिम ऊन - पाऊस आणि लंच अवरनंतरचा तुरळक ट्रॅफिक असलेला बंडगार्डन रोड या दोन्ही जमून आलेल्या गोष्टींमुळे तो रिलॅक्स होऊन ड्राइव्ह करत होता. "मनवा! कुछ तो बात है बंदीमें" असं तो मोठ्याने बोलून गेला.
त्याच्या मखमली आवाजाने तिच्या मनावर गारुड केले होते. आजूबाजूच्या पावसाच्या आवाजातसुद्धा तिला फक्त त्याचा आवाज ऐकू येत होता. 'नो वंडर, हा एवढी काँट्रॅक्टस साइन करत असतो. नुसते याला बघूनच लोक हा म्हणेल तिथे सही करत असतील..' विचार करत तिने ओठ चावला. 'पण सिक्स प्लस.. बघ विचार कर, हाही त्यातलाच असणार. ही विल टॉवर ओव्हर मी. पुन्हा सगळं तेच. तू एकदा ठरवलस ना मॅक्स ५.८, ५.९, मग बस. कम ऑन! तू खूप स्ट्रॉंग आहेस. इग्नोर कर हे सगळे विचार..' पुन्हा वकील जागी झाली.
दाराला कडी लावून तिथेच टेकून ती जरा उभी राहिली. छातीतली धडधड अजून पूर्ण थांबली नव्हती. मग बेडवर बसून तिने आधी पाण्याची बॉटल तोंडाला लावली. घटाघट थंड पाणी घशाखाली उतरल्यावर तिच्या हृदयाचे ठोके जरा शांत झाले.
आता तिचा मेंदू एकेक गोष्ट प्रोसेस करायला लागला.
नोटिफिकेशन १. हे मान्य करायला तिला खूप त्रास होत होता, पण या क्षणाला तिने टोटल माती खाल्ली होती. हा काही कोणी चोर, खुनी किंवा सिरीयल किलर नसून साधा अरुआंटीचा भाचा होता.
मनवा, इडियट! घाबरतेस कसली, किती क्रिमिनल केसेस पाहिल्यास तू.." "अरे पण मी कॉर्पोरेट प्रॅक्टिस करते, क्रिमीनल थोडीच!" दुसरं वकिली मन लगेच म्हणालं.
"पोलिसांना कॉल करू शकते की.." म्हणत तिने मोबाईल पाहिला तर नो नेटवर्क. "व्हॉट द.. रोजचं नाटक आहे हे" म्हणत तिने करकरून दात आवळले. "काहीतरी करायलाच हवं. काय करू.. काय करू" म्हणत तिने इकडे तिकडे पाहिले. तेवढ्यात तिला कोपऱ्यातल्या डिस्प्ले वर ठेवलेली क्रितीची बॅट दिसली. क्रिती आता आतापर्यंत प्रोफेशनल क्रिकेट खेळत असे. अर्थात सध्याच्या स्थितीत तिला खेळणे शक्यच नव्हते म्हणून ब्रेक घेतला असेल.
