गेली २ वर्षे घरात बसून काढली. त्यामुळे तिसरी लाट ओसरायला लागल्यावर सहलीला जाण्याचे वेध लागले. मला कधीपासून काझीरंगाला जायचं होतं. १ मे ला ते बंद होतं त्यामुळे एप्रिलमधे जायचं ठरवलं. आसाम बरोबर मेघालय करण्याचं ठरवलं. अजून एक मित्र-मैत्रीण कुटुंब पण बरोबर होते.

मग सुरू झाली सहलीची तयारी. सुट्ट्या टाकून दिल्या आणि मग सुरू झालं प्लॅनिंग. कुठे किती दिवस घालवायचे, काय काय बघायचं ह्यासाठी गूगल हाताशी होतचं. इ त के ब्लॉग्ज, व्लॉग्स बघितले की न जाताही सगळ्या ठिकाणांची खडानखडा माहीती गोळा झाली. ४-५ वीकांत चर्चा करून प्लॅन ठरला. मग हॉटेल, विमान, टॅक्सी बुकिंग्ज पार पाडली.

दिवस ८ - हा दिवस पूर्ण अनप्लॅन्ड होता. कामाख्याला दर्शनाला वेळ लागतो कळल्याने ते ड्रॉप केलं. उमानंद हे एका बेटावर देऊळ आहे. बोटीने जाणार होतो पण उघडी बोट, ऊन आणि गर्दी बघून रोपवेने जायचं ठरवलं. रोपवे छान बांधला आहे. तिथून बाजारात खरेदी केली, खाऊन घेतलं आणि लिपीच्या घरून सामान उचलून निघालो. शनिवार आणि ट्रॅफीक म्हणून लवकरच निघून एअर पोर्टला पोचलो. ही लेखमाला लिहीण्याच्या निमित्ताने मनाने पुन्हा एकदा मेघालयात जाऊन आले