भटकेपणा बर्‍याच प्रकाराचा असतो. प्रत्यक्ष पायपीट हा मनापासून आवडणारा प्रकार असला तरी मनातल्या आठवणींबरोबर केलेली भटकंती त्याहून मनाजवळची अन हृद्य!
अश्या बर्‍याच जागा आहेत जिथे फक्त मनातच जाता येतं. माझं लहानपणीचं घर. वर्तमानात जिथे आता एक अपार्ट्मेंट उभं आहे. तोक्यामधलं एक सुंदर तळं, त्यात पानगळीच्या सुंदर रंगांचं प्रतिबिंब पाहता पाहता मला मनाचा तळ दिसला होता. लहानपणीचे आजोळचे घर, लहानपणीचीच पर्वती! आठवणीतली सफर. :)
हा इटालियन प्रकार मी पहिल्यांदा खाल्ला तेव्हाच मी त्याच्या प्रेमात पडले. त्यानंतर त्याची फ्रेंच, स्पॅनिश, जपानी अशी बरीच व्हर्जन्स पण खाल्ली. टेक्स्चर मधे आपल्या दालखिचडीच्या जवळ जाणारा प्रकार एकदम गुणी आहे. बिघडण्याचे चान्सेस कमी असतात. नेटवर असंख्य कृती आहेतच त्यात अजून एक माझी भर.
साहित्य
२ कप अर्बोरिओ राईस (याला सबस्टिट्यूट करू नका शक्यतो कारण या शॉर्ट ग्रेन तांदळामुळेच रिझोटो ला ते छान क्रीमी टेक्स्चर येते. हल्ली भारतात पण ऑनलाईन/फूडमॉल्स मधे हा तांदूळ नक्की मिळतो.)
८-१० कप व्हेज/चिकन स्टॉक (अधिक टीपा पहा)
१ मध्यम कांदा बारीक चिरून (लाल कांदा नको)
कैक गोष्टी ना आपण उगाचच ‘अपने बस की बात नही’ म्हणून सोडून दिलेल्या असतात; काहीही कारण नसताना! प्रयत्नही न करता! आणि मग आयुष्याच्या एखाद्या टप्प्यावर कोणाच्या तरी निमित्ताने त्या गोष्टीबद्दल कुतूहल जागृत होतं. आहे तरी काय यात एवढं? - असं म्हणत आपण ती गोष्ट करून बघतो. आणि ती इतकी आवडते, की का आपण इतकी वर्षं वाया घालवली असं वाटायला लागतं. अशापैकीच मला सापडलेली एक नवीन गोष्ट म्हणजे फिल्म फेस्टिवल!
चैत्र महिना लागला, वसंत ऋतु येउ घातला आहे. मन व शरीर बधिर करणारा कृर गारठा संपून सर्वत्र नवे चैतन्य, नवे जीवन नवी हिरवळ उगवू पाहते आहे. सुकुमार बालिकेच्या जीवनातही प्रेमाचा उगम झाला आहे. कोणी तरी खास तरूण चेहरा मनासमोर तरळतो आहे. त्याच्याकडूनही उत्सुकतेची पावती मिळाली आहे. आता भेटायचे आहे त्या प्रियकराला, मनातील फुलासारख्या कोमल भावना त्याच्यासमोर व्यक्त करायच्या आहेत. त्याच्या स्पर्शाच्या कल्पनेने शरीर मोहरते आहे. आणि ही कोकिळा कुहु कुहू करते आहे.
ओळख झाल्यावर आता कामाचं स्वरुप समजावण्यात आलं. सकाळी मुलांना बसमधून रिसिव्ह करायचं जोरदार उत्साहात स्वागत करायचं आणि ब्रेकफास्टला पाठवायचं. स्टुडंट सर्विसेसची असिस्टंट सुपरीटेंडंट ह्याची मेन प्लॅनर आणि ऑर्गनायझर होती. प्रचंड उत्साही बाई. प्रत्येक निवडलेला कँडीडेट एक वेगळी पर्सनॅलिटी घेऊन आला होता. सगळ्यांचं ध्येय एकच. या मुलांना आनंदात ठेवायचं आणि त्यांना वेगळाच
स्प्रिंग ब्रेक अनुभवू द्यायचा. हे सगळं विलक्षण होतं.
गुरू हा घाली ज्ञानांजन,गुरू दाखवी निजधन,गुरू सौभाग्य देऊन साधुबोध नांदवी।।असा प्राणविसावा गुरू,साधकांचे साह्य करणारा,भक्तांची माय होणारा प्रत्यक्ष तारणारा मूर्तिमंत राबतोय,नर्मदालय येथे या भारती ताई ठाकूर यांच्या संस्थेत,एक लेकरू संभाळताना होणारी कसरत आठवली कि त्यांनी अशा आदिवासी गरीब मुलांना इतक्या सर्वांगीण संस्कारांनी फुलवलय ना की आपण थक्क होतो त्या मुलांचे संस्कार बघूनच.
त्यांच्या चालण्या बोलण्यातून पाहुणचारातून एक अदब व ऋजुता रुजवली गेली आहे.
