कॅनडातल्या एका छोट्या गावात रेल्वेलाईन शेजारच्या घरात खिडकीत बसून, रुळावरुन थडथडत धावणार्‍या मालगाड्यांची वाट बघत बसणं हा पाच वर्षाच्या छोट्या फ्रेडीचा आवडता छंद. मालगाड्यांची वर्दळ जेव्हा कमी होत असे तेव्हा रेल्वेलाईन पलिकडे पसरलेलं मोठ्ठ्च्या मोठ्ठं माळरान न्याहाळत बसणं हे फ्रेडीचं अजून एक काम. हिरव्यागार गवतात उगवलेली पिवळी-पांढरी रानटी फुलं,त्यावर घोंघावणार्‍या मधमाशा, रंगीबेरंगी फुलपाखरं, मधनूच भिरभिरणारे चतुर, फ्रेडी आपल्या पिटुकल्या डोळयांनी तासनतास निरखत बसे. एके दिवशी मांजरीच्या पिल्लासारख्या मऊमऊ अंगाच्या मधमाशीला पाहून अगदी न रहावल्याने फ्रेडी धावतच तिला पकडायला गेला.
आठवणीतला शिमगा:
होळी आणि गणपती उत्सव या दोन सणांना कोकणातल्या लोकांच्या उत्साहाला अगदी उधाण येतं. बाहेर असलेले चाकरमानी अगदी न चुकता गावचा रस्ता पकडतात. आमच्या लहानपणी शिमग्याची वेगळीच मजा असायची. वेगवेगळ्या गावचे खेळे, गोमुचे नाच आणि पुठ्ठ्याच्या पालख्या घेऊन येणारी मुलं आणि या सगळ्यात मुख्य संकासुर!
येरेवानच्या झावान्तोर एअरपोर्टवर पोचलो व्हिसा आदी प्रक्रिया होऊन बाहेर यायला साधारण पाऊण तास लागला. आम्ही आधीच कॅब सांगितलेली होती पण ती आम्ही पोचलो तरी अजून आली नव्हती त्यामुळे त्याला फोन करणे त्याची वाट बघणे आदी घोळात तिथे सीमकार्ड घ्यायच राहून गेल आणि लोकल सीम नसल्यामुळे पुढे अनेक अडचणींचा सामना करावा लागला ते पुढे त्या त्या वेळेला येईलच.
शिक्षण पूर्ण करताच डॉ. फ्रेड ऊर्कहट यांनी प्राणीशास्त्र हा विषय शिकवण्यास सुरवात केली. तरीही हिवाळ्यात अचानक गायब होणार्‍या मोनार्क फुलपाखरांचं कोडं मात्र त्यांना स्वस्थ बसू देईना. थोड्या निरिक्षणांती त्यांना दक्षिणेकडे जाणारी फुलपाखरं उन्हाळा सुरु झाला की परतांना दिसून आली.
कॉफी एकेकाळी माझा वीक पॉईण्ट होता. आताही आहे पण मी दिवसात एखादा कप प्याले तर पिते.
मी आमच्या जवळच्या एका कॉफी शॉपमधे Pour Over Coffee Maker पाहिला, त्यात केलेली कॉफी प्यायले आणि मग आपण पण अशी कॉफी करायला पाहिजे असे वाटायला लागले. तेव्हाच कोणीतरी स्वतः केलेला कॉफी मेकर पाहिला आणि आपण पण तो करावा असे वाटायला लागले. एका मैत्रिणीने विकत घेतलेला होता असे कळले , तिला पिडून साईझ वगैरे मागवून घेतले इमेल मधे. आणि तीन Pour Over Coffee Maker केले. माझ्या टिचरने मनापासून पाठ थोपटली.
त्यातला १ घरात वापरते आहे , एक मैत्रिणीने विकत घेतला आणि राहिलेला एक माझ्या जुन्या एका मॅनेजरला भेट दिला.
अक्कीला पण सांगायचं होतंच. आता शिबानीची रीअ‍ॅक्शन बघून जरा भीती वाटत होती. पण उशीर करून अजून वाट लागली असती.
म्हणजे चिडला नसता तो. सम हाऊ मलाच फार विचित्र वाटलं असतं ते. त्याच्या गर्लफ्रेंड बद्दल सगळ्यात आधी त्याने मला सांगितलं होतं.
हे त्याने मला स्पेसिफिकली सांगितलं नसलं तरी मला माहिती होतं ते.
"अक्की. " मी आनंदाने म्हणाले. बरेच दिवस झाले होते व्हिडिओ call करून.
" कशीयेस स्पॅरो? "
"मी मस्त आहे. तुला एक गोष्ट सांगायची आहे. पण त्याआधी तू पटकन तू कसा आहेस ते सांगून घे. कारण मला वेळ लागणार आहे. "
