साधारण सहा-साडेसहा वर्षांपुर्वी आई माझ्याकडे टर्किश एअरलाईन्सने आली होती. तेव्हाच येता जाता तिने वरुन इस्तंबुल पाहिलं आणि ती इस्तंबुलच्या प्रेमातच पडली. अर्थातच तेव्हा ती फक्त ट्रान्झिटमधे असल्याने तिने इस्तंबुलचं दर्शन फक्त वरुनच घेतलं होतं. आपण कधीतरी टर्कीला जायला पाहिजे असं तिने ठरवलं होतं. नंतर एक दोन वर्षाने 'झी जिंदगी'वर कोणतीतरी टर्किश सिरिअल सुरु झाली. आई अगदी न चुकता ती सिरिअल बघायची. आधी घेतलेलं इस्तंबुलच दर्शन आणि ही सिरिअल यामुळे आईच्या बकेटलिस्टमधे टर्की फारच वरच्या नंबरला जाउन बसलं होतं.
हैद्राबादची घटना ताजी असताना, काल व्हाट्सअप्पवर एक विडिओ आला. 112 India अँपची माहिती त्यात होती. काल शोधाशोध करत असताना मुंबई पोलिसांचे प्रतिसाद नावाचे अँप दिसले होते पण तिथे रजिस्ट्रेशन होत नव्हते. इथे बघूया काय अनुभव येतोय म्हणत अँप लगेच डाउनलोड केले. नाव, जन्मतारीख, फोन नंबर मागितल्यावर फोनवर ओटीपी आला. अँपने नेहमीसारखी माझे कॉन्टॅक्ट वाचण्याची, लोकेशन पाहण्याची, फोन वापरण्याची परवानगी मागितली. सहसा अँपला ही माहिती देणे मी टाळते व अँप काढून टाकते. पण ह्या माहितीशिवाय इच्छित काम करणे अप्पला अशक्य असल्याने परवानगी दिली. पुढच्या स्क्रीनवर अँप माझे लोकेशन दाखवू लागले.
एक दिवस शीतल आमटेचा मेसेज आला. शीतल सोशल मिडिया मैत्रिण होती बरेच दिवस. तिला माझं वायरवर्क आवडलंय हे ती सांगेच वेळोवेळी. तर तिचा मेसेज आला की आमच्याकडे दिव्यांग लोकांसाठी वायर ज्वेलरीचं वर्कशॉप घेशील का?
आनंदवनासंबंधी महारोग्यांची सेवा, उपचार, पुनर्वसन याबद्दल थोडीफार कल्पना होती. समिधा वाचलेले असल्याने कश्या प्रकारे हे काम उभे राह्यले हे ही साधारण माहिती होतेच. जलसंधारणाच्या कामाबद्दलही पुसटशी माहिती होती. त्यामुळे कधीतरी आनंदवनाला भेट द्यायचीये हे पक्के डोक्यात होते. आता तर काय आयतीच संधी चालून आली.
गुरुवारी रात्री सगळे एकतर झोपणारच नाहीत वा कमी झोपले असतील हे गृहित धरुन तसही शुक्रवारी संध्याकाळी बोस्फोरस बोट टुअर करणे आणि इस्तंबुलचा फील घेणे एवढाच प्लॅन होता. त्यामुळे आई बाबांची फक्त बोट टुअर मिस होणार होती. ती त्यांना नंतर करता येणारच होती.
या आठवड्यात स्टॉकहोम, स्वीडन येथे २०१९ च्या नोबेल पुरस्कारांचा वितरण सोहळा आहे. यावर्षीचा ६ डिसेंबर ते ११ डिसेंबर हा आठवडा 'नोबेल वीक' म्हणून साजरा होणार आहे.
४ वर्षांपूर्वी म्हणजे २०१६ साली मैत्रीणवर सुरू केलेल्या या उपक्रमाचे हे चौथे वर्ष! या उपक्रमाअंतर्गत दर वर्षीच्या नोबेल पुरस्कार विजेत्यांची आणि त्यांच्या कामाची ओळख, मराठीतून, सगळ्यांना समजेल अशा संक्षिप्त स्वरूपात करून देण्याचा आपण प्रयत्न करतो.
जेम्स पीबल्स, मायकेल मेयर आणि डिडियर क्वेलोझ यांना “विश्वाची उत्क्रांती आणि ब्रम्हांडातील पृथ्वीचे स्थान समजून घेण्यामध्ये दिलेल्या योगदानाकरिता” २०१९च्या भौतिकशास्त्राच्या नोबेल पारितोषकाने सन्मानित केले आहे.
साहित्य :
अर्धी वाटी उडीद डाळ ,
अर्धी वाटी साबुदाणा,
एक वाटी जाड पोहे,
चार वाट्या तांदूळ,
पाव चमचा खाण्याचा सोडा,
पाव चमचा मेथी दाणे,
मीठ आणि भरपूर घरी केलेले लोणी.
कृती:
१. उडीद डाळ,साबुदाणा, मेथी दाणे व तांदूळ वेगवेगळे ५-६ तास भिजवणे.
२. वरील साहित्य बारीक वाटून घेणे. त्या आधी एक तास पोहे भिजवून तेही ह्या सोबत वाटताना मिक्स करावे.
३. ह्यात सोडा मिक्स करून परत ५-६ तास उबदार जागी ठेवणे.
४. आता मिश्रण मस्त फुलून आले असेल.
५. डोसा करण्यापूर्वी यात थोडेसे मीठ व पाणी घालून पातळ करुन घ्यावे.
६. तवा छान तापल्यावर नेहमीच्या डोश्यापेक्षा जरा जाडसर डोसे घालावे.
दुसर्या दिवशी वेळेवर उठुन, आवरुन मग ब्रेकफास्टला गेलो. मस्त कॉन्टिनेंटल ब्रेकफास्टचा स्प्रेड होता. विविध ब्रेड, चीज, बटर, जॅम, लेट्युस, टोमॅटो, काकडी, ऑलिव्ह्स, अंडी व नॉनव्हेज खाणार्यांसाठी त्याचे वेगवेगळे प्रकार, तुर्कीश चहा, कॉफी, ज्युस. असा ब्रेकफास्ट केला की माझा दिवस छान जातो. आपापल्या आवडीने सगळ्यांनी ब्रेकफास्ट केला.