घरी पोहोचताच रोजच्याप्रमाणे शॉवर घेऊन ती ताजीतवानी झाली. जुना वापरून पातळ झालेला ब्लॅक टॅंक आणि पांढरी पेझली प्रिंट असणाऱ्या पिंक शॉर्ट्स घातल्या. ओल्या केसांवर टॉवेल गुंडाळून ती किचनकडे गेली. डायनिंग टेबलवर ठेवलेल्या फोनवर हळू आवाजात 'दिल का दरीया, बह ही गया..' सुरू झालं. वरण भाताचा कुकर लावून एकीकडे तिने संध्याकाळी ताजे मिळालेले दोन फडफडीत पापलेट साफ करून वर तिरके कट दिले आणि त्यांना हळद, मीठ, मसाला मॅरीनेट करून बाजूला ठेवले. सकाळचं बिरडं गरम करत ठेवलं आणि पटापट चपात्या करून टाकल्या. उरली सुरली भांडी आवरून तिने हातावर लिंबू पिळून हात धुतले.

"गार्गीss' शर्वरीच्या हाकेने गार्गी धडपडत उठली आणि पलाश हळू जा म्हणेपर्यंत दुडदुडत दाराबाहेर पडली. उघड्या दारातून सॉरीss ओरडून शर्वरीने पुन्हा दार बाहेर ओढून घेतले. सगळ्या आवाजांनी जाग येऊन नोराने डोळे उघडले तेव्हा तिला सगळ्यात आधी हलकासा ब्लॅक ओपीयमचा सुगंध जाणवला. मान जरा हलवल्यावर ती त्याच्या कुशीत घुसून झोपल्याचे लक्षात येताच ती हात पाय उचलून ताडकन बाजूला सरकली.

"मला आधी का उठवलं नाही?" त्याच्याकडे न बघता तिने विचारले.

"शो टाईम!" वहिनीला दारातून दिसलो आपण." तो सरळ म्हणाला.

"हुंह, तूच चान्स मारला असशील." तिने नाक फुगवले.

"हम्म.. आता मला कळलं. काळोखात नीट दिसत नव्हतं. त्याने मला तुझ्याबरोबर डान्स करताना बघितलं असणार आणि तो पझेसिव्ह होऊन माझ्यामागे आला. त्याने येऊन मला किस करायला ट्राय केलं.." ती नॉन स्टॉप बोलत होती. नकळत पलाशच्या हातांच्या मुठी वळल्या होत्या.

"पण मी त्याला जोरात ढोपर मारला. त्याने तो अजूनच हायपर झाला आणि माझे खांदे धरून जवळ ओढायला लागला तेव्हाच तू तिथे पोचलास." ती बोलून थांबताच त्याने श्वास सोडला.

सगळीकडे अंधार दाटला होता. तिच्या अंगावर शाईसारखा पाऊस कोसळत होता. कुठेतरी वीज कडाडली आणि पावसाचे थेंब सुईसारखे टोचू लागले. तिच्या तोंडावर एक पंजा दाबला गेला आणि पाठ मागच्या ओल्या खरखरीत दगडी भिंतीला चिकटली. तोंडावरचा हात बाजूला होऊन त्याचा चेहरा तिच्यासमोर आला आणि तिने किंचाळायला तोंड उघडले. तिच्या तोंडातून आवाज फुटत नव्हता तरीही तशीच मुक्याने किंचाळत राहिली.