प्रीमियरचा अक्खा इव्हेंट ती ऑटो पायलटवर असल्यासारखी वागत होती. इकडेतिकडे खोटं खोटं हसणं, लोकांची नावं लिहून घेणं, चार दोन प्रश्न आणि फोटो झाल्यावर तिला त्यात इंटरेस्ट उरला नव्हता. काही सेलिब्रिटींची परवानगी घेऊन फोटो आणि सेल्फी तिने तिथेच बसल्या बसल्या सिटी बझच्या इंस्टा पेजवर पोस्ट केले. पटापट नोटपॅड ऍपवर तिच्या लेखासाठी काही महत्त्वाचे मुद्दे लिहिले. प्रीमियरनंतरच्या पार्टीतही काही खावंसं वाटत नव्हतं म्हणून तिने फक्त एक मोहितोचा ग्लास उचलला. तिचे लक्ष सारखे हातातल्या घड्याळाकडे होते. रवी फोटो काढता काढता मध्येच तिच्याकडे संशयाने बघत होता.

सीडर आज आधीच सोफ्याखाली झोपून गेला होता. पळून पळून दमला असणार बिचारा. तिने सोफ्यावर ब्लॅंकेट अंथरून झोपायला तयार झाली पण तिला झोप अजिबात येत नव्हती. ती उशीला टेकून गुडघ्याना मिठी घालून बसली. एकदा बोलून झाल्यावर त्याने पुन्हा तिच्या लेखाचा विषय काढला नव्हता. तिला वाटले होते तो बराच वाद घालेल, त्याच्या खाजगी गोष्टी उघड न करण्यासाठी बजावेल. कदाचित भांडेलसुद्धा.

'हे असं चालणार नाही' आदित्य मनोमन ठरवत होता. उर्वी इथे अचानक येऊन थडकली हे त्याला अजिबात पटले नव्हते. ती दिसल्यावर तिला घरातच घ्यायचे नव्हते पण ती इतकी थकलेली, गारठलेली होती की शेवटी तिला उचलूनच न्यावे लागले. त्याच्यासमोर दुसरा ऑप्शनच नव्हता. ठीक आहे, घरात आली तर आली पण तो तिला कणभरही माहिती मिळू देणार नव्हता. ना तिच्याशी कामाशिवाय काही बोलणार होता. फक्त हो, नाही मध्ये उत्तरे द्यायची आणि वादळ जरा थांबले की लगेच तिला पिटाळून लावायचे हाच त्याचा प्लॅन होता.

"हम्म, सुरू करूया." तो एक नोटपॅड आणि पेन टेबलावर त्यांच्या मधोमध ठेवत म्हणाला.

तिने फुली घेऊन सटासट तीन गेम्स जिंकले.

"आत्ताच कुणीतरी म्हणत होतं की हा गेम मी फार खेळले नाहीये म्हणून."  तो एक भुवई वर करून तिच्याकडे बघत म्हणाला.

"मी म्हणाले का?" ती हसत म्हणाली. "बायका मूर्ख नसतात माहितीये ना!"

"मूर्ख नसतातच. पत्थरदिल? येस! पण मी भेटलेल्या बऱ्याचश्या बायकांमध्ये थोडी तरी हुशारी दिसलीच होती."

"तुझ्याबद्दल लिहायच्या विशेषणांच्या लांबलचक लिस्टमध्ये मी आता शॉविनिस्ट पण टाकते." तो तिला जाळ्यात पकडत होता हे कळून ती म्हणाली.

"खरं तर रिअलिस्ट म्हटलं पाहिजे."