कर्करोग. याबद्दल सगळ्यांनीच काही ना काही ऐकलेलं किंवा वाचलेला असत. कर्करोगाचे वाढते प्रमाण, सध्याची परिस्थितीत आणि आपल्या एकूण जीवनशैलीचा विचार करता, या रोगाबद्दल योग्य माहिती असणं महत्वाचं आहे. मी या लेखमालेतून कर्करोगाची तोंडओळख करून देण्याचा प्रयत्न करणार आहे.
लोकमान्य टिळकांची सुप्रसिद्ध गोष्ट आपण ऐकली असेलच. "मी शेंगा खाल्या नाहीत, मी टरफले उचलणार नाही" हे ज्या बाणेदारपणे त्यांनी निक्षून (बाणेदारपणे हे नेहमी निक्षूनच असते किंवा जे निक्षून असते ते बाणेदारच असते) सांगितले तो बाणेदारपणा आजकाल कमी होत चालला आहे असे निरीक्षणात आले आहे. पूर्वी मराठी हिंदी सिनेमात तो बाणेदारपणा अगदी ठासून भरलेला असे उदा. विश्वासराव सरपोतदार कसे आठवणीने सत्तर रुपये परत मागतात किंवा जब तक बैठने के लिए ना कहा जाए चुपचाप खडे रहो ये पुलिस स्टेशन है तुम्हारे बाप का घर नही - आठवलं तरी वाटतं की नंतर प्राण एकटा असतानाही खुर्चीवर बसत नसेल.
आजपासून एका नवीन लेखाच्या मालिकेला सुरुवात करत आहे. आपल्या आजूबाजूला अनेक व्यावसायिक कला आहेत ज्यांचे स्थान आता कमी होत चालले आहे. त्यांची प्रत्यक्ष त्या कलाकारांकडून माहिती घेऊन ती सादर करण्याचा हा एक प्रयत्न. तर अशा कलांच्या भरभराठीसाठी शुभेच्छा देऊन आजची पहिली कला ह्या लेखाद्वारे सादर करत आहे. (फोटो क्रोम वरून दिसतील)
1. कामांची यादी करणे. प्रत्येक कामासमोर किती वेळ लागेल किंवा किती वेळात करायचे याचा tentative plan करणे.
हे सर्वांना जमेल असे नाही. जर तुम्हाला प्रत्येक गोष्टींचं दडपण येत असेल तर वेळ लिहायची गरज नाही.
2. आपल्याला काम करायला कोणती वेळ जास्त productive आहे ते लक्षात घेऊन त्याप्रमाणे plan करा.
काहींना भल्या पहाटे उठून केले की लवकर आणि चांगली होतात कामं. काहींना रात्री उशिरा जागून करायला आवडतं.
3. काम सुरू करण्या आधी हलका व्यायाम, brisk walk, sit ups, push ups, वणवण :P,running, पूजा, झाडांना पाणी देणे यातलं काहीही किंवा सर्व केले तरी चालेल.
हॉलिवुडानं आपल्याला दिलेल्या महत्त्वाच्या गोष्टी माझ्यामते दोनच! (दोनच का? तर लहानपणापासून दूरदर्शन खूप पाहिल्याने 'एक किंवा दोन बस्स!' हे घोषवाक्य मनात ठसलं आहे.) तर दुसरी गोष्ट म्हणजे अर्नोल्ड श्वार्झनेगर.. माहेरचा टर्मिनेटर, थांब कमांडो कुंकू लावते या महासुपरहिट कौटुंबिक अ‍ॅक्शनपटांचा महानायक! आणि पहिली म्हणजे ममीचे सिनेमे. 'द ममी' आणि '(तीच) ममी रिटर्न्स'.. अर्नोल्डविषयी बोलण्यासारखं खूप आहे. माझा पत्रमित्रसुद्धा अर्नोल्ड नावाचा स्पॅनिश मुलगा आहे. 'जिंदगी ना मिलेगी दोबारा' सिनेम्यातल्या 'ला टोमाटिना'च्या नाचात माझ्या ताईनेसुद्धा भाग घेतला होता.
बरोबर ४:३० वाजता सर्व मैत्रिणी - १२ जणी जय्यत तयारीनिशी सौ. किरण गोखले, हिचे घरी पोहचलो. तशी तिची तब्येत ठीक नसते म्हणून अर्धा तास आधी एकीने जाऊन आम्ही येत असल्याची पूर्व सूचना दिली होती. एक आगळा-वेगळा आनंद ओसंडून वाहत होता. किरणही छानशी तयार झालीच झेपत नव्हते पण.....
हे एक कोलंबस जवळचं छोटंस टुमदार गाव. खरं तर खूप फिरणं अपेक्षित नव्हतं या ट्रिपमधे. पण लेकाची नवीन गाडी अन त्यातून आसपास थोडं फिरणं तर झालच. मग तो संध्याकाळी घरी आला की एक लॉंग ड्राईव्ह व्हायचा. अशाच एका लॉंग ड्राईव्हला लेकाने हे नॅशव्हिल दाखवलं. माझी चित्रकला अन एकंदर कलाप्रेम त्याला चांगलच माहितीय, मग ह्या गावाला भेट देणं त्याने ठरवून ठेवलेलं :)
