खूप दिवस झाले हे खरडून ठेवले होते, आज टाकतीये. यामध्ये कुठलेही व्यक्त नाते नाही, स्त्री पुरुष असं नाही. तुम्हाला जी वाटेल ती व्यक्ती, ते नातं. आणि नावही मला काहीच वेगळे सुचले नाही.
“ जिंगल बेल जिंगल बेल ...” म्हणणारा लाल पोशाखातला बाबा, अमेरिकेतल्या आमच्या घरी आत्तापर्यंत डोकावला नव्हता. पण आता इराला कळायला लागलय... चांगलंच... आणि त्यामुळे पहिल्यांदाच आमच्याकडे पण मध्यरात्री सॅन्टा गिफ्ट्स देऊन जाणार आहे.
आज ८ डिसेंबर.तिचा ४८ वा वाढदिवस .
आज माझ्या आनंदास पारावार नाही.कारणही तसेच आहे नं .
'ती' भाग १ आणि भाग २ वाचलेत? हो तर ठीकच आहे.
नाहीतर ते वाचा बघू .म्हंजे तुम्हाला कळेल अनायासे ...
अपूर्व योग जुळून आला दोन महिन्यांपूर्वी.शिवणमशीन
साठी तेल आणायला गेले असता तेथे एक gasशेगडीचा
डॉक्टर (मेकेनिक ) भेटला.आणि सहर्ष दुसऱ्या दिवशी आमच्या
घरी येईन असे आश्वासन देत फोन नं. ची देवाणघेवाण झाली.
आश्वासन पाळणारे लोक आहेत अजून म्हणून जग चाललेय.
'हवामान बदल' या विषयावर काम करणाऱ्या विल्यम नाॅरडस आणि पॉल रोमर या द्वयीला यंदाचा अर्थशास्त्राचा नोबेल पुरस्कार जाहीर करण्यात आला आहे. जागतिक तापमानवाढ अर्थात ग्लोबल वॉर्मिंग आणि आर्थिक प्रगती यांच्यातील परस्परसंबंधांबाबत या जोडगोळीने केलेल्या महत्त्वपूर्ण संशोधनासाठी त्यांना या प्रतिष्ठेच्या पुरस्काराने सन्मानित करण्यात येणार आहे.
ही आहे घर-घर की कहानी. आमच्या, तुमच्या कोणाच्या ही घराघरात घडणारे हे किस्से. केवळ पात्रांची नावं, तपशिल बदलले जातात पण किस्से थोड्या-फार फरकाने कुठेही घडणारे!
माझ्या आईच्या पश्चात इतके वर्ष बहिणीने संभाळलेली तिची नथ अलीकडेच फार मोठ्या मनाने तिने मला दिली. त्याबद्दल तिचे खूप खूप आभार. मला स्वतःला नथ घालणे खरं तर आवडत नाही पण तरी ही आईची नथ तिने मला दिली हा मला माझा सन्मानच वाटला. त्यावेळी मला काय वाटलं ते शब्दात सांगणं कठीण आहे.
आज माझ्या नवमैत्रिणीने अनुजाने आवडत्या पुस्तकाबद्दल लिहायला सांगितले आहे. तर माझा हा बाल प्रयत्न. मला लगेच सुचलेलं पुस्तक म्हणजे दुनियादारी लेखक सुहास शिरवळकर. मी वाचुन झाले त्याला 18- 19 वर्ष. तेव्हा मला खूप आवडली होती. तेव्हाच ही कादंबरी येऊन बरीच वर्षे झालीच होते. तरी देखील वाचताना जनरेशन गॅप जाणवत नव्हती.
पुस्तकाच्या अर्पण पत्रिकेपासूनच पुस्तकाचं वेगळेपण लक्षात येत. आणि जेव्हा मी विकत घेतली ही तेव्हा त्याचा प्रत्येय देखील आला. मी वाचून एकाला ते पुस्तक दिले ते अजून 15 16 वर्ष झाली तरी परत मिळतेय आहे...
काही महिन्यांपूर्वी 'काळोखाचा रंग कोणता' हे गाणं पहिल्यांदा ऐकलं. सुरुवातीला केवळ एक कलाकृती म्हणून ऐकलं, आवडलंही. पण मग जरा विस्मृतीत गेलं. गेल्या काही दिवसात मात्र पुन्हा काही कारणाने तेच शब्द ऐकावेसे वाटले आणि तेव्हा ते नव्याने भावलं. किती सुंदर आणि निर्मळ पद्धतीने त्या शब्दात मनाची एक अत्यंत अवघड अवस्था व्यक्त केलेली आहे. नेमकं सांगायचं तर डिप्रेशन, आणि त्या गर्तेत गेलेली व्यक्ती उभी राहिली डोळ्यासमोर.
ती -भाग ३
