मागे माझ्या मैत्रिण ओळख मध्ये मैत्रिणींनी मला माझ्या ट्रेक्स बद्दल लिहायला सांगितलेलं. हल्ली तेवढे ट्रेक्स करणं होत नाही. त्यातून गेले दोन वर्ष शाळा चालू होती. पण आज बर्याचे दिवसांनी एका सोलो हाईकला जाऊन आले. त्याची चित्ररूपी झलक दाखवते इथे. आमच्या वायव्य अमेरिकेत ज्याला pacific northwest region म्हणतात, तिथला कुठलाही ट्रेक घेतला तरी हेच फोटो खपतील. सर्व ट्रेक्स सुंदर आणि असेच दिसतात :) त्यामुळे एक के फोटो देखो - सौ ट्रेक्स का आनंद ले लो! :ड
मागच्या आठवड्यात सा बा सकाळी पोळ्या करत असताना लेक शेजारी बसून कणकेशी खेळत होती.
खेळता खेळता सहजच ती आजी, मी गंपी बाप्पा केला असं म्हणायला लागली.
आणि बघितले तर खरेच गणपती केलेला तिने.
अजून पर्यंत गणपती कसा करतात वगैरे काही पाहिलं नाहीये तिने.
तिचं स्वतःचंच ईमॅजिनेशन.
:) :)
माझी लेक अस्मि - वयवर्षं २.५
हि रेसिपी कोकणातील पारंपरिक आणि सर्वांच्या आवडीची आहे. कोकणात नारळ मुबलक प्रमाणात असल्यामुळे सहज बनविणे शक्य होते. जर तुम्ही कोकणात भेट देत असाल तर तेथील पाहुणचारात तुम्हाला नक्कीच ह्या रेसिपीचा आस्वाद घ्यायला मिळेल.
ह्या रेसिपीमध्ये तांदूळ, गुळ आणि नारळाचा वापर केला असल्यामुळे हि रेसिपी खूप पौष्टिक आहे आणि लहान मुले सुद्धा नूडल्स समजून आवडीने खातात.
आपण ह्या रेसिपीत नाचणीचे पीठही तांदळाच्या पिठाएवजी वापरू शकतो.
वेळेवर बस पणजी डेपोतुन सुटली आणि रत्नागिरीच्या दिशेने धावू लागली. सुमीत खिडकीजवळच्या सीटवर निवांत बसला होता. सहा ते साडे सहा तासाच्या प्रवासात टाईमपास करायला त्याने बर्याच मूव्हीज अपलोड करुन ठेवल्या होत्या.लॅपटॉप ऑन करत असतांनाच त्याच्या डोक्यात विचारचक्र सुरु झाले. आज जवळजवळ पाच-सहा वर्षांनी तो आत्याकडे रत्नागिरीला चालला होता. वर्ष किती झरझर निघून गेली. कॉलेजात जायला लागल्यापासून त्याला रत्नागिरीत जायला जमलेच नव्हते. मात्र आई-वडीलांकडून आत्याची खबरबात मिळत होतीच.
मोडवलेली मेथी एक वाटी , दोन तास भिजवलेली तुरीची डाळ एक वाटी, तेल व नेहमीचं फोडणीचं साहित्य, आमसूल/चिंच , गूळ , गोडा मसाला तिखट मीठ, हळद, खवलेला नारळ , कढीलिंब, कोथिंबीर
कृती: खमंग कढीलिंब हिंगाची फोडणी करून त्यात मेथ्या व तुरीची डाळ पाच सात मि. परतून घ्या. त्यात हळद,तिखट व गोडा मसाला घालून परतून घेऊन तीन वाट्या पाणी घाला. उकळी आली की झाकण ठेवून शिजू द्या. डाळ शिजत आली की त्यात आमसूल, गूळ , ओला नारळ घाला. गरमागरम भात, भाकरी बरोबर खा.
१२ सप्टेंबर ते १८ सप्टेंबर भूतान चा प्लॅन ठरला आहे. तिकिटे बूक झाली आहेत.
तिथे काय पहावे, आणि कुठे रहावे हे अजूनी ठरते आहे.
काय विशेष मार्गदर्शन करू शकाल?
सप्टेंबर मध्ये तिथे वातावरण कसे असेल? थंडीचे कपडे बरोबर घ्यावेत का?
खायला काय स्पेशल? काय चुकवू नये?
काय करणे टाळावे?
एक कोटेशन मिळाले आहे ९२००० हजार (इनोव्हा/झायलो) साठी, बागडोगरा ते बागडोगरा यात हॉटेल वगैरे सगळं इन्क्लुडेड आहे. (ब्रेकफास्ट आणि डिनर) दुपारचे जेवण आम्हाला पहावे लागेल. ४ जणात वाटले तर ओके होईल.
पण काय हरकत होती त्यांनी सोहमला दोन तास सांभाळायला. तिची नुसती चिडचिड चालली होती. पॉपकॉर्न फुटावे तशी ती फुटत होती. सोहम च्या जागी निशा ताईंचा अर्णव असता तर त्यांनी दोन तास काय दोन महिने बघून घेतलं असतं. तुझ्या आईला मला कधीच मदत करायची नसते. ही काही आजची पहिली वेळ नाही. लग्न ठरल्यापासून बघते आहे मी. काहीही करताना निशा ताईंना माझ्यापेक्षा चांगलं घेतात त्या. मला काही करायचं झालं की त्या आजारी तरी असतात, किंवा उरकायचं म्हणून उरकतात.
खरतर या दोन गोष्टीयेत
एक तुझी ,एक माझी
किंवा अजुनही बऱ्याच गोष्टीयेत
प्रत्येकाची वेगळी स्वतंत्र गोष्ट
त्या एकमेकींना छेदतात
कधी क्रमशःचा जोड लावून घेतात
पण तरी त्या स्वतंत्र असतात नेहमीच
कधी तरी गोष्टींना स्वप्न पडतात
मग त्या स्वप्नात भेटतात एकमेकींना
हवी तशी बदलून घेतात स्वतःची गोष्ट
आता तू आपली गोष्ट लिहू म्हणतोस
या दोन वेगळ्या गोष्टी एकत्र शिवता येतील
तुझी माझी जोडून एक आपली गोष्ट,
सुबक गोधडी सारखी उबदार होईल
पण गोधडीची अट आहे ना एक
ती धडक्या कापडाची नाही शिवत
जीर्ण कापडाचे चांगले भाग जोडतात
कापड जितकं जूनं वापरलेलं
तितकी गोधडीला ऊब जास्त
मुलांची सुट्टी असली कि त्यांना व्यग्र कसे ठेवावे हा मोठा प्रश्न असतो. कॅम्प असला तरी परत अर्धा दिवस घरी असतोच.
कालचा विकेंड हा कॉर्नर पीस करून सत्कारणी लावला. माझा सहभाग दगड शोधून द्यायला मदत करणे एवढाच होता. आमच्याकडे एक फिश टँक होता , त्यात हे रंगीबेरंगी दगड होते. फिश टँक सध्या काढून टाकला होता. त्यातले दगड आणि वनस्पती वापरली.
खाली काच किंवा काय वापरावे असा विचार करत असताना मुलाला एक कल्पना सुचली. खेळण्याच्या बॉक्सवर एका बाजूला
जी पारदर्शक प्लॅस्टीक शीट असते ती त्याने काढून आणली. सगळे साहित्य जमल्यावर मग काय फक्त चिकटवा चिकटवी त्याने केली
माझ्या आजोळी कुपवाडला आमच्या घराच्या समोर पिराची विहीर .. त्याच्या थोडंसं पुढे गेलं की दर्गा अाहे.. त्याच्यासमोर ग्रामपंचायत चावडी जिथे दर्ग्याचा उरुस , मोहरमला देवांच्या भेटीगाठी व्हायच्या .. दर उरुसाला मलिदा करायची पद्धत आमच्या घरी कशी सुरु झाली ते माहीत नाही .. पण दरवेळी आजोबा उरुसाचं निमंत्रण द्यायचे नंतर शाळेच्या गोंधळात जाणं व्हायचं नाही म्हणुन मलिदाचा डब्बा पोचवायचे.. हा मलिदा किमान ४-५ दिवस टिकतो , मला आवडतो ह्या कारणाने कधीही घरी होतो. रेसिपी तशी सोपी अन पटकन होणारी आहे .. आज्जीने सगळी मापं चवीनुसार ..हवं तेवढं अशी सांगितली आहेत