'मनवा गोखले'
हे नाव त्याच्या मनात ओल्या वाळूतल्या पावलांसारखं पुन्हापुन्हा उमटून जात होतं. मिड जूनचा रिमझिम ऊन - पाऊस आणि लंच अवरनंतरचा तुरळक ट्रॅफिक असलेला बंडगार्डन रोड या दोन्ही जमून आलेल्या गोष्टींमुळे तो रिलॅक्स होऊन ड्राइव्ह करत होता. "मनवा! कुछ तो बात है बंदीमें" असं तो मोठ्याने बोलून गेला.
त्याच्या मखमली आवाजाने तिच्या मनावर गारुड केले होते. आजूबाजूच्या पावसाच्या आवाजातसुद्धा तिला फक्त त्याचा आवाज ऐकू येत होता. 'नो वंडर, हा एवढी काँट्रॅक्टस साइन करत असतो. नुसते याला बघूनच लोक हा म्हणेल तिथे सही करत असतील..' विचार करत तिने ओठ चावला. 'पण सिक्स प्लस.. बघ विचार कर, हाही त्यातलाच असणार. ही विल टॉवर ओव्हर मी. पुन्हा सगळं तेच. तू एकदा ठरवलस ना मॅक्स ५.८, ५.९, मग बस. कम ऑन! तू खूप स्ट्रॉंग आहेस. इग्नोर कर हे सगळे विचार..' पुन्हा वकील जागी झाली.
दाराला कडी लावून तिथेच टेकून ती जरा उभी राहिली. छातीतली धडधड अजून पूर्ण थांबली नव्हती. मग बेडवर बसून तिने आधी पाण्याची बॉटल तोंडाला लावली. घटाघट थंड पाणी घशाखाली उतरल्यावर तिच्या हृदयाचे ठोके जरा शांत झाले.
आता तिचा मेंदू एकेक गोष्ट प्रोसेस करायला लागला.
नोटिफिकेशन १. हे मान्य करायला तिला खूप त्रास होत होता, पण या क्षणाला तिने टोटल माती खाल्ली होती. हा काही कोणी चोर, खुनी किंवा सिरीयल किलर नसून साधा अरुआंटीचा भाचा होता.
मनवा, इडियट! घाबरतेस कसली, किती क्रिमिनल केसेस पाहिल्यास तू.." "अरे पण मी कॉर्पोरेट प्रॅक्टिस करते, क्रिमीनल थोडीच!" दुसरं वकिली मन लगेच म्हणालं.
"पोलिसांना कॉल करू शकते की.." म्हणत तिने मोबाईल पाहिला तर नो नेटवर्क. "व्हॉट द.. रोजचं नाटक आहे हे" म्हणत तिने करकरून दात आवळले. "काहीतरी करायलाच हवं. काय करू.. काय करू" म्हणत तिने इकडे तिकडे पाहिले. तेवढ्यात तिला कोपऱ्यातल्या डिस्प्ले वर ठेवलेली क्रितीची बॅट दिसली. क्रिती आता आतापर्यंत प्रोफेशनल क्रिकेट खेळत असे. अर्थात सध्याच्या स्थितीत तिला खेळणे शक्यच नव्हते म्हणून ब्रेक घेतला असेल.
"जो! नॉट फेअर! असा ओठ बाहेर काढून, डोळ्यातून कितीही मध सांडलास ना तरी मी अजिबात पाघळणार नाही. तू माझ्याशेजारी झोपू शकत नाहीस, ok? उतर आधी, जा बरं तुझ्या बेडवर. गो!" मनवा समोर बोट दाखवत जास्तीत जास्त कडक दिसण्याचा प्रयत्न करत म्हणाली.
तिलुने पर्स check करायला सुरुवात केली.
'काय झालं?', Stan ने काळजीच्या स्वरात विचारलं.
तिलु तशीच चालु पडणार तोच Stan आडवा आला.
'का?'
'पैसे गायब आहेत यातले'
तिलु एक एक शब्द शांत पण जरा चढ्या आवाजात म्हणाली.
तिलुने निघत असताना नेहमीप्रमाणेच ड्रावरमधून नोटा पर्स मध्ये कोंबल्या होत्या. Dennis मध्ये बिलाची रक्कम भरतांना तिला नेहमीची 100 ची नोट दिसली नव्हती. कदाचित तिच्या वेंधळेपणामुळे कुठे राहिली असेल असं आधी वाटलं. पण आता संशय घ्यायला जागा होती.
'ओह नो! विसरला का कुठे?', Stan ने विचारलं.
तिलु तडक रिसेप्शनकडे निघाली तसं तो परत घाईघाईने पुढं झाला.
'तुम्ही complaint तर नाही ना करणार?'
'Aren't you the one who plays piano?'
एक तरूण तिच्या जवळ आला.
तिलुने चमकून त्याच्याकडे पाहिलं.
'Who's asking?', तिने उलट विचारलं.
'मी लुनाचा मित्र'.
तिलु अविश्वासाने त्याच्याकडे पाहत होती.
'मी लुना आणि विलीचा मित्र. Jade चा Stan uncle'.
तिलु अजूनही त्याच्याकडे तसंच पाहत होती.
'त्या दिवशी नाही का, मी सफाई करत पियानो unplug केला होता आणि लावायला विसरलो. तुम्हाला पाहून लक्षात आले पण लुनाने अडवले'.
'....'
'लुनाबद्दल विचारलंत ना आता. म्हणून न राहवून आलो तुमच्याकडे', तो पोरगेलंसा तरूण इकडेतिकडे बघत भरभर बोलत होता.
'ओह, कुठे गेली ती?', तिलुने तोंड उघडलं.
'You got something in here for me!', छोट्या बिलीने तिलुच्या पर्सकडे निर्देश केला. त्याच्या चेहर्यावर खोडकर हसु होतं. तिलु खाली आली तशी तो स्विमिंग पूलाचा कठडा सोडून तिच्याकडे पळतच आला होता. त्याच्या बाबाने त्याला हाक मारली. तो वळून पाहत असताना तिलुने हळूच चाॅकलेट त्याच्या बाबाला त्याच्या नकळत दाखवलं. त्यांनी संमती दर्शविताच तिने चपळाईने चाॅकलेट बिलीच्या खिशात टाकले.
'No sir, it's here', असं म्हणून तिने बिलीला त्याच्या खिशातून चाॅकलेट काढून दिले. तसं बिलीने आ वासला. मोठ्या आनंदाने ते चाॅकलेट त्याच्या बाबाला दाखवून झालं.
'Hi, how are you?'
