"अच्छा. कैसा है तुम्हारा घर? आय मीन मी कधीच नाही गेलीय त्या भागात. कसं आहे तिथलं कल्चर?"
" मेरा घर तो.. बघ माझ्या घरात माई , बाबा आणि भय्या रहातात. मी सगळ्यात लहान. दोन मोठ्या बहिणींची लग्नं झालीयेत. त्या जवळच्याच गावांमधे आहेत. म्हणजे मी तिकडं गेलो की भय्याची बाई़क घेऊन दोघींच्या सासरी जाऊन येतो.
एकीला दोन मुलं आहेत. दुसरीला एक. " मग पुन्हा एक पॉज.
" बोलो ना. काय नावं आहेत तुझ्या भाच्यांची?" तो मला एकदम वळणावळणांच्या रस्त्यांवरून बाईक वरून जाताना दिसला. ऑलमोस्ट गाणं पण म्हणत होता तो.
आप्ल्या कल्पनाशकक्तीला आणि स्वप्नांना मुविजनि केवढा आधार दिलाय.
क्रिस्टन तिच्या घरी परतलली तेव्हा संध्याकाळचे 7 वाजले होते. क्रिस्टन ने मोबाईल चेक केला. "ओह शूट. वेडींग ड्रेस पिक्चर!" जेसीकाने तिला आजी आजोबांकडेच असताना ड्रेस चा फोटो पाठवला होता. पण दुपारी पडलेले अगम्य स्वप्न, आजोबांनी सांगितलेल्या माहितीने त्याच्या वियर्डनेस् मध्ये घातलेली भर या सगळ्या विचारांच्या गोंधळात ती ते ओपन करून पाहायचं पूर्ण विसरली. तिने फोटो डाउनलोड केला. ओपन केला. उंच, सुडौल बांध्याच्या, कमरेवर हात देऊन उभा असलेल्या मॉडेल ने वेडींग ऐवजी रॅम्प वर वॉक करायला निघाली आहे अशा थाटात तो ड्रेस घालून पोज दिली होती. तिला क्षणभर हसू आले. पण ड्रेस च्या ती प्रेमातच पडली.
समोर मोठं अंगण, कंपाउंड वॉलला चिकटून चंद्रप्रकाशात चमकणारी पेअर आणि संत्र्याची डेरेदार झाडी, जिथे जागा मिळेल तिथे डोकी उंचावून पाहणारे पाईन्स. समोर उजवीकडे चार दगडी पायऱ्या चढून गेल्यावर नक्षीदार वूडवर्क केलेल्या गजांची अर्धी भिंत असलेला ओपन पोर्च, तिथे मांडलेलं अतिनक्षीदार गोल शिसवी टी टेबल आणि तश्याच दोन खुर्च्या. सगळीकडचं लाकूड आता जरा खराब झालं होतं. बाहेरच्या पांढऱ्या रंगाचेही थोडे पोपडे सुटलेले दिसत होते.
क्रिस्टन ने मोबाईल चेक केला. डॅनियल चा मेसेज येऊन पडला होता. " सॉरी, टू बिझी.. विल कॉल यु वन्स आय गेट अ चान्स" नेहमीप्रमाणे डॅनियल चे शब्द वाचून तिचा मूड बदलला आणि ती प्लेफुल मोड मध्ये गेली.
स्वप्नाचे विचार बाजूला सारत तिने मेसेज केला. "नो प्रॉब्लम, वॉज हॅविंग नॅप. विल वेट फॉर इट. बाय द वे मे बी आय विल गेट माय वेडींग ड्रेस बाय इव्हनिंग :)
डॅनियल चा तात्काळ रिप्लाय "आर यु गोइंग फॉर शॉपिंग टूडे?? "
"नो, जे इज डुईंग मी फेव्हर, थँक गॉड.."
" विल यु सेंड मी अ पिक्चर?"
"नो, इट्स अंगेंस्ट ट्रेडिशन यु नो, ग्रुम इज नॉट सपोस्ड तू सी द ड्रेस बीफोर वेडींग .. अँड आय थॉट यु आर बिझी!!!"
"मनवा.. देअर आर पीपल.." तिच्या फ्रेश, ऑरेंजीश सुगंध येणाऱ्या केसांवर हनुवटी टेकत तो कुजबुजला.
"शट अप! मेरे पैरपर एक कॅटरपिलर हैss" ती रडायला येत म्हणाली.
"ऊप्स.." म्हणत त्याने पटकन खाली बसून एका काडीने तिच्या शूजच्या बॉर्डरवर चालणारा एक जाडा सुरवंट काढून टाकला.
"चिल! तुम्हारे रोनेसे भाग गया वो बेचारा" म्हणत तो पुन्हा तिच्यासमोर उभा राहिला.
"आय एम सो ग्लॅड, दॅट आय फाउंड यू!" ती वर पहात पाणीभरल्या डोळ्यांनी हसत म्हणाली. बाजूला होत तिने प्रोतीकला बोलावून त्याची "ये प्रोतीक भैय्या दो दिन से हमारे ड्रायव्हर है" म्हणून इंद्रनीलशी ओळख करून दिली.
"कदाचित एवढे दिवस या वेडिंग प्लॅनिंगच्या जास्तीच्या भारामुळे मुळे मी थकलेय. मला आरामाची गरज आहे" या विचारावर शिक्कामोर्तब करत क्रिस्टन तिच्या बेडरूम मध्ये गेली. मोबाईल सायलेंट करणार तेवढ्यात आठवलं डॅनियल किंवा जेसीकाचा कॉल येऊ शकतो, म्हणून तो विचार तिने डाववला. कानात इयरफोन्स अडकवले. प्लेलिस्ट शफल केली, खिडकीचे दार आणि पडदे ओढत खोलीत अंधार केला, केसांची पोनी सैल केली आणि तिच्या मऊसूत बेडवर आडवी झाली.
अगदी पाच मिनिटात गाण्यांनी तिच्या मेंदूशी सूर जुळवले आणि तिचा डोळा लागला.
..........
दार्जिलिंगला पोहोचल्यापासूनच तिचे डोळे इंद्रनीलला शोधत होते, पण खराखुरा आणि इतक्या जवळ तो दिसेल अशी शक्यता तिला कधीच वाटली नव्हती. आत्ता इथे पारुल असती तर तिने "सारी कायनात तुम्हे उससे मिलाने की कोशिश कर रही है" वगैरे फिल्मी डायलॉग नक्की मारला असता, असा विचार येऊन तिला थोडंसं का होईना हसू आलं.
अचानक वरून रिमझिम पाऊस सुरू झाला. तिने पटकन हूड डोक्यावर सरकवून पळत हॉटेलचा रस्ता पकडला.
तो हात बघून तिने एक खोल श्वास घेऊन डोळे उघडले. 'हे आता कुठे शोधून काढू? कुठले चहा आहेत हे? टी टेस्टिंग दिसतंय..' म्हणत ती विचारात पडली. 'काश, इथे तो बाबांचा लाडका ब्योमकेश बक्षी असता! धोतराचा सोगा धरून तरातरा जाऊन शोधून काढलं असतं त्याने. आता इथे मलाच शरलॉक झालं पाहिजे' विचारात असतानाच समोर कॅबचा हॉर्न वाजला.
ती पटकन बॉटल सॅकमध्ये कोंबून जाऊन गाडीत बसली. "प्रोतीक, ये फोटो देखो. ये जगह कौनसी है बता सकते हो?" तिने उत्सुकतेने विचारले.
त्याने फोटो बघून मान हलवली. "ये किसीभी चायबागान का हो सकता है. यहां बहोत है ऐसें."
