'हे असं चालणार नाही' आदित्य मनोमन ठरवत होता. उर्वी इथे अचानक येऊन थडकली हे त्याला अजिबात पटले नव्हते. ती दिसल्यावर तिला घरातच घ्यायचे नव्हते पण ती इतकी थकलेली, गारठलेली होती की शेवटी तिला उचलूनच न्यावे लागले. त्याच्यासमोर दुसरा ऑप्शनच नव्हता. ठीक आहे, घरात आली तर आली पण तो तिला कणभरही माहिती मिळू देणार नव्हता. ना तिच्याशी कामाशिवाय काही बोलणार होता. फक्त हो, नाही मध्ये उत्तरे द्यायची आणि वादळ जरा थांबले की लगेच तिला पिटाळून लावायचे हाच त्याचा प्लॅन होता.
डोक्यात साठलेले सगळे काही वर्डपॅडवर उतरल्यानंतर तिला एकदम रिते रिते वाटायला लागले. इथे तिथे पडलेल्या दोन तीन वस्तू जागच्या जागी ठेवल्यावर तिला कंटाळा आला. नेटवर्क असते तर अनाबरोबर गप्पा मारता आल्या असत्या. ट्रिप प्लॅन करायला वेळ मिळाला असता तर तिने निदान किंडल तरी न विसरता बॅगेत टाकले असते. बरेच जर-तर सिनारिओ कल्पून तिला अजूनच कंटाळा आला.
इतक्या पहाटे उठून बाहेर इतका वादळी वारा असताना बर्फात तो काय करायला गेला होता काय माहीत. तिने उठून नकळत गरम चहाचा दुसरा कप भरला. समोरच्या खिडकीतून लांबवर दिसणारे उंच हिरवेगार देवदारसुद्धा आता पांढराशुभ्र बर्फ पांघरून झोपले होते.
लॅच उघडून त्याने आत पाऊल टाकताच त्याच्या मागोमाग आलेला सीडर पळत तिच्या पायापाशी आला, तीपण लगेच गुडघ्यावर खाली बसून तिच्या नवीन मित्राशी खेळायला लागली.
ती चक्क इतक्या लवकर उठून किचनमध्ये काम करते आहे! हातातली काठी दारामागे ठेऊन तो स्टुलावर बसला. गुडघ्यापर्यंत येणारे जड बूट काढता काढता तो आश्चर्याने बघत होता.
पुढे काही बोलण्यापूर्वी तिने भुवया उंचावून सीडरकडे पहात त्याचं ऐकतेय असं दाखवलं.
तोही प्रॉम्प्टली तोंड पाडून काय येडी पोरगी आहे असे एक्सप्रेशन्स देत होता!
"हम्म मी आधी म्हटल्याप्रमाणे अख्या जगाला ऑन माय ओन मागचा माणूस कसा आहे ते जाणून घ्यायची उत्सुकता आहे. त्यांच्यालेखी तो एक सर्व्हायवर, एक हिरो आहे. पण तो नक्की काय चीज आहे हे त्यांना अजूनही माहीत नाही."
"हाय, मी उर्वी." काहीतरी सुरुवात करायला हवी म्हणून ती बोलू लागली. तिने स्वतःहून पुढाकार घेतल्यावर कदाचित तो उत्तर देईल अशी आशा होती. "उर्वी काळे."
तो जराही हलला नाही. तिच्याकडे दुर्लक्ष करून तो तसाच बाहेर बघत राहिला.
गरमागरम कॉफीमुळे आता तिच्या जिवात जीव आला होता. अर्धा झालेला मग घेऊन ती उठली आणि सरळ त्याच्या सोफ्याच्या दुसऱ्या टोकाला जाऊन बसली. इथे फायर प्लेसची मस्त उबदार हवा होती. "न सांगता आल्याबद्दल आय एम रिअली सॉरी.." ती त्याच्याकडे बघून म्हणाली.
"कोणी आणलं तुला?" तो तिच्याकडे न बघताच रागाने म्हणाला.
मी अशी हार मानणार नाही, मी शेवटपर्यंत लढेन.. म्हणत तिने डोळे उघडेपर्यंत तो लांडगा तिच्यापर्यंत पोचला होता. तिच्या गळ्याजवळ त्याचा धापापता गरम श्वास जाणवला. आणि ती जोरदार किंचाळली.
"सीडर, सिट!" अचानक समोरून मोठा, गंभीर आवाज आला.
अचानक तो गरम श्वास नाहीसा होऊन तिथे पुन्हा बर्फाचे कण जमू लागले. ती धडपडत कशीबशी अर्धवट उठून हातांवर रेलली तेव्हा समोरच्या अंधुक काळोखातून एक आकृती तिच्या दिशेने येताना दिसत होती. त्याच्या अवतीभवती वारा आणि बर्फ घुमत होता त्यामुळे चेहरा दिसत नव्हता, तरीही त्याचे मजबूत पाय झपाट्याने अंतर कापत होते.
