पुस्तकाची आवड दूरदेशी जपणारी आणि अतिशय उत्तम आणि सजग आई असलेली माझी नव मैत्रीण दिपाली हिने मला मैत्रीण वर स्वतःच लिहिलेलं काहीतरी पोस्ट कर असं चॅलेंज दिली नवरात्री औचित्य साधून लेकीवरची कविता टाकते ... सध्या लिहिते आहे पण प्रकाशित करत नाहीये पण आता सुरु करेन ... थँक यु दीपाली ...

निःशब्दतेच्या गूढगर्भी
अर्था-अनर्थांची वादळे
अर्थाच्या हिमनदीखाली
वाहणारे
घाव मनीचे कोवळे-सावळे

जुनाट जखमा, वाळलेले अश्रू
चोळामोळा झालेलं
चुरगळलेलं मन
आणि
कोरड्या एकाकी वाटा
पाहणारे निष्प्राण चक्षू

असह्य एकटेपणानी
चहुबाजूंनी उठवलेली वावटळ
आणि त्या अंधारानी
फेर धरून मांडलेली रास
आणि
कुडीचं वस्त्र फेडून
बाहेर येण्यासाठी
तगमग करणारं
आपल्या आतलं
काहीतरी

नकोसेच वाटणारे
निरर्थक उन्हाळे-पावसाळे
बाहेरचे आणि आतलेही .
नकोश्या संवेदना
नकोशी नजर , आवाज
स्पर्श आणि अस्तित्व .
या सगळ्यांची ,
पंचेंद्रियांच्या काड्यांची
मोळी बांधून फेकून देणारी

कृष्णाष्टमी------
कृष्ण कृष्ण गाता
मन तेथून न हालेना

दही घुसळत असता
नवनीत काही निघेना

कृष्णकृष्ण आठवता
लोणी वरतीआलेना

दही-लोणी शिंकाळ्यात ठेवता
मनीची धाकधुक जाईना

: दही हंडी काढता
तोल सावरता येईना

कान्हा कान्हा पुकारता
कोठून आला कळेना

खांद्या-खांद्यावर चढता
कोणाचेच लक्ष जाईना

सांडले दही थाप मारता
मनी आनंद माईना

गोविंदा आला रे आता
पण पेंद्यास नाचता जमेना

त्याच्या भोवती फेर धरता
गोकुळ हसले सारे गुंगले ना

विजया केळकर_______

काहूर

कधी कधी स्वतःलाच
स्वतः चा अंदाज नसतो.
आज आहे उद्या नाही
म्हणूनच भांबावतो.

कळतच नाही का ? पण...
विचार कर करून थकतोच.
तस घडत काहीच नाही.
तरीही.. ठोका चुकतोच

संकेत घेत मनाचा
सावरूनच बसतो
अन चौकटीच्या आत बाहेर
भिरभिरत बहकतो...

सरते शेवटी देवाच्या
समोर दीप लावतो
शांत तेवणाऱ्या ज्योतीमधून
आत्मविश्वास दुणावतो..

शांत तेवणाऱ्या ज्योतीमधून
आत्मविश्वास दुणावतो..

शेफाली जोशी (तृप्ती गोडबोले)